JuridischForum.be

Hallo,
Mijn partner en ik zijn wettelijk samenwonend. Ik heb een schenking ontvangen van 40000 euro (bankgift, met aangetekend schrijven, gestort op gezamenlijke rekening) voor de aankoop van een onroerend goed. In de aangetekende brief stond evenwel niet vermeld dat het geld moest gebruikt worden voor de aankoop van een huis. Op de notariële akte wordt niets van de schenking vermeld, de verdeling tussen mijn partner en mij is 50/50. We gaan scheiden en ik wil het huis houden, kan die 40000 euro dan in rekening gebracht worden voor het deel dat ik haar moet uitbetalen? Maw als ik haar bijvoorbeeld 60000 zou moeten teruggeven, dat ik dan maar effectief 20000 moet teruggeven?

Dimi,
ik veronderstel dat jij kan bewijzen dat je die som van de schenking gebruikt hebt voor een gezamenlijk doel. Bij een scheiding kan jij dan voor de verdeling die som terug incasseren. Alle tegoeden dienen dan verdeeld te worden , zo ook de schulden. Wettelijke samenwonenden leven in een stelsel van scheiding van goederen.

Dimi,
ik veronderstel dat jij kan bewijzen dat je die som van de schenking gebruikt hebt voor een gezamenlijk doel. Bij een scheiding kan jij dan voor de verdeling die som terug incasseren. Alle tegoeden dienen dan verdeeld te worden , zo ook de schulden. Wettelijke samenwonenden leven in een stelsel van scheiding van goederen.

Bedankt voor de reactie. Enkele dagen voor het schrijven van de akte bij de notaris heb ik dit bedrag vanuit de gezamenlijke rekening overgeschreven voor de aankoop van het huis met als vermelding 'eigen inbreng'. Is dat voldoende als bewijs? Het resterende bedrag hebben we geleend. Enkele dagen voor die overschrijving hebben mijn ouders het bedrag op de gezamenlijke rekening overgeschreven.

Het geld komt van een gemeenschappelijke rekening.
Het woord "eigen inbreng" kan evengoed gezien worden als de inbreng van jullie ("eigen" tov "lening")
U koopt het goed 50/50.

U hebt dus de helft van het geld geschonken aan uw partner.

Kan men een schenking terug vorderen?
Ik dacht het niet; ze zijn immers niet getrouwd...
Het principe van "schenkingen zijn altijd herroepbaar" geldt dan toch niet?