Nooit naar mijn vader omgezien en toch erfenis opeisen

[Xeno1]

Beste mensen,
IK ben ten einde raad en had graag jullie mening of hulp.
Het is een lang en complex verhaal.
Mijn ouders zijn reeds vele jaren gescheiden en ik heb 1 levende zus en 1 overleden zus en zij hebben elk twee kinderen.
Mijn zussen hebben vroeger (dertig jaar geleden) alle contact met mijn vader verbroken en hun kinderen kennen hem dus helemaal niet.
Ik zelf ben altijd van het princiep geweest het is en blijft mijn vader en heb altijd een goed contact met hem gehad.
Mijn jongste zus heeft tien jaar geleden zelfmoord gepleegd. Toen heb ik alles moeten regelen en haar kinderen (toen 14 en 16 jaar) zo goed mogelijk opgevangen tot de vader op de proppen kwam en hij de wettelijke voogd was. De kinderen hebben toen een aanzienlijk bedrag gekregen uit haar levensverzekering (het bedrag kwam overeen met geld dat eigenlijk van de kinderen was en geleend had aan een partner dat ze dan kwijt geraakt is door een faling van die persoon) de reden is dus duidelijk. Toen zij overleden was wou zowel mijn moeder als mijn andere zus en de kinderen van mijn overleden zus niet dat mijn vader op de doodsbrief stond en dat hij niet ingelicht werd. Ik was hier niet mee akkoord maar moest mij neerleggen bij de meerderheid. Na de begrafenis was ik degene die het aan mijn vader kon gaan vertellen . Je moet niet vragen hoe een klop dat dat voor hem was en ik kreeg de verwijten natuurlijk. Na alles uitgepraat te hebben was alles terug goed tussen mijn vader en mij.
Dit geef ik jullie mee om te kunnen volgen bij het uiteindelijke verhaal.
Drie jaar geleden heb ik mijn vader naar een service flat bij mij in de buurt gehaald en kon ik hem dagelijks na het werk gaan bezoeken en soms kookte ik voor hem zodat we samen konden eten en voetbal kijken en zo van die dingen. Dat verliep allemaal perfect en mijn vader was gelukkig en trots op mij. Vorig jaar begon mijn vader achteruit te gaan en had ik het geluk ( als ik dat zo mag noemen ) dat ik zelf te kampen kreeg met een beroepsziekte en zo extra tijd had voor mijn vader. Vorig jaar in december werd er de ergste vorm van parkinson vastgesteld en ging mijn vader zo snel achteruit dat hij op 8 april ll overleed aan deze gruwelijke ziekte. Op die tijd ging hij van een nog alles kunnende persoon naar een niets meer kunnende persoon. Enkel hart en hersenen werkten nog normaal. Mijn vader begreep heel goed de ernst van de situatie en liet de notaris komen. Toen heeft hij mij algemene volmacht gegeven evenals een testament laten opstellen en giften die ik vroeger reeds van hem gekregen had notarieel laten registreren buiten erfdeel en er de sucsesie op betaald. Hij was echt aan zijn bed gekluisterd en kon enkel uit zijn bed als ik hem er uit nam en in zijn rolstoel zette . Twee keer per dag kwam de thuisverpleging en al het andere deed ik. Hij kon echt niets meer en ik moest hem eten geven zoals een baby en drinken met een rietje . ik deed echt alles zelf zoals kuisen, wassen , strijken en noem maar op. Nu op 8 april is hij in mijn armen overleden en heeft mij toen nog gezegd " je moet niet ongerust zijn alles is geregeld voor jou en je kan je ex uitkopen zodat jij in je huisje kan blijven wonen" ( ik zit dus nog in een (v)echtscheiding ).
Die ochtend heb ik mijn levende zus en de kinderen van mijn overleden zus op de hoogte gebracht van het overlijden. Niemand wou op de doodsbrief staan ! Mijn neef zei toen zelfs " wij kennen die mens niet en zouden het heel raar vinden om hier bij betrokken te worden" maar twee dagen later belde hij mij op om samen de nalatenschap aan te geven. Ik heb toen gezegd dat het wel een beetje overdreven vroeg was om hier al aan te denken en dat ik zelfs nog geen officiële overlijdensakte had en verder nog van niets wist. Ik heb zelf helemaal alléén de doodsbrieven en het herdenkingsprentje opgesteld en ook een herdenkingsdienst geregeld daar mijn vader zijn lichaam aan de wetenschap geschonken heeft kon ik geen echte dienst doen en geen afscheid nemen. Daar stond ik dus met mijn verdriet en kon nergens terecht buiten bij mijn eigen kinderen maar die zaten zelf met zo een groot verdriet en die hadden ook zoveel ze konden geholpen met de verzorging. De eerste die bij de notaris stonden waren neef en nicht natuurlijk. In het testament wou mijn vader dat alles naar mij ging en dat mijn zus en de kinderen van mijn overleden zus onterft werden en als ze dit zouden aanvechten dan enkel het wettelijke minimum zouden krijgen. Mijn zus en haar kinderen zijn daar faire in geweest en die hebben de erfenis verworpen. Neef en nicht die zeggen gewoon wij hebben daar recht op en wij kunnen dat goed gebruiken. Zet tien foto's naast elkaar en vraag wie is nu jullie grootvader zij zullen het antwoord schuldig moeten blijven. Door de verwerping van mijn zus is het 4/4 veranderd in een 3/3 en moet ik al wat ik ooit van mijn vader gekregen heb buiten erfdeel gaan opbiechten en kunnen zij hun deel hiervan opeisen ! Dus de kans is heel groot dat ik mijn huis ga moeten verkopen als zij hun deel gaan opeisen. Waar is hier de rechtvaardigheid naartoe ? Een laatste wil (testament) heeft geen enkel nut buiten de notaris rijker te maken want er word toch geen rekening mee gehouden. Schenking buiten erfdeel juist hetzelfde. Maar niet op de doodsbrief willen staan en dan toch met de handen open en hoe meer hoe liever dat is dan wel rechtvaardig. Een mens doet toch bij leven met zijn geld wat hij wil en wie heeft dan het recht na zijn overlijden dat te gaan opeisen bij de mensen waar de overledene dat met liefde aan geschonken heeft. Nog even meegeven dat de neef rechten gestudeerd heeft in Leuven en nu drie jaar bij een deurwaarder werkt en de nicht net afgestudeerd is in de rechten te Leuven en nog verder in het notariaat wil gaan. Is dat niet hetzelfde als een dokter die zijn kennis gaat gebruiken om iemand vlugger te laten overlijden in plaats van te genezen ? Of een politieman die misbruikt maakt van zijn machtspositie ?
Graag jullie mening en eventueel tips want ik zie in het bos de bomen niet meer staan.

Met vriendelijke groeten

[roharro]

Een laatste wil (testament) heeft geen enkel nut buiten de notaris rijker te maken want er word toch geen rekening mee gehouden. Schenking buiten erfdeel juist hetzelfde.

Ik begrijp uw woede en verdriet ten volle.
Maar u vraagt een juridisch antwoord en dat is niet verheugend voor u.

Een testament en een schenking buiten erfdeel hebben zeker en vast hun nut en zijn wettelijk bindend, echter onder de voorwaarde dat het testament of die schenking geen inbreuk vormen op de vigerende wetgeving.
Uit uw relaas kan ik afleiden dat volgens testament de andere erfgenamen in rechte lijn onterfd werden. Dat is onwettig.
Elke erfgenaam heeft immers recht op een reservatair erfdeel, dat is een bepaald deel van de nalatenschap dat nooit ofte nimmer kan worden ontnomen. Dit geldt bovendien ook voor de schenkingen buiten erfdeel.
Ingeval van drie erfgenamen bedraagt het vrij beschikbare deel dat door testament + schenking buiten erfdeel kan worden toegekend 1/3 van de
totale nalatenschap (= wat aanwezig is bij overlijden + vroegere schenkingen). Indien één van de drie erfgenamen voor meer dan één derde van dat bedrag werd bevoordeeld dan kunnen de andere erfgenamen eisen dat het overeenstemmend deel terug in de erfenis wordt ingebracht.
Het is dus best denkbaar dat degene die "teveel" aan schenkingen heeft gekregen een deel daarvan terug zal moeten betalen uit eigen middelen.
Ik vrees dan ook dat dit zich voordoet in uw geval.

[Xeno1]

Beste Roharro,

Bedankt voor je antwoord. Ik ben me wel degelijk bewust wat de gevolgen gaan zijn voor mij want ik ben al overal te rade gegaan.
Het gaat mij om de wet die langs geen kanten meer deugd. Hij stamt nog uit de tijd van Napoleon en mijn droom zou zijn iets te ontketenen zodat de heren ministers worden wakker geschud en beseffen dat ze aan deze wet dringend iets moeten doen. Voor mij zal het te laat komen maar als er hierdoor andere mensen mee geholpen worden heb ik mijn doel bereikt.
Ik weet dat ze de wet aan hun kant hebben maar moet nog steeds de eerste persoon tegen komen die zegt dat ze gelijk hebben en hier recht op hebben . Als je je grootvader niet wilt erkennen door op de doodsbrief te staan dan moet je ook niet bij de notaris staan met je handen open en dit zeker niet als je rechten gestudeerd hebt dan heb je een voorbeeld functie en zou je zoiets al zeker niet mogen doen. Wat als iedereen zijn kennis gaat misbruiken om er zelf beter van te worden ?
Dat is wat ik wil zeggen.Het hoeft niet alléén een juridisch antwoord te zijn maar een gewoon antwoord uit menselijk standpunt zou mij al een hart onder de riem steken.
Met vriendelijke groeten

[mjers]

Vanuit menselijk standpunt heb je absoluut gelijk. Geen mens hier op dit forum die zegt dat je geen gelijk hebt, en u hebt in uw specifiek geval in een rechtvaardige wereld recht op de volledige erfenis.

Echter dient dit forum om u een realistisch beeld te geven, daarin heeft roharro u reeds geïnformeerd. Zijn info is dan ook correct en er is niets aan toe te voegen.

De wet heeft wel degelijk zijn nut. Het is niet altijd de schuld van de kinderen dat ze het ouderlijk contact verbreken. Meer dan je zou denken komt het voor dat kinderen misbruikt werden en daardoor op latere leeftijd het contact met hun ouders verbreken. Hebben zij dan geen recht op een erfenis?
Zonder die wet is het perfect mogelijk dat ouders 1 kind voortrekken, en het andere kind in de kou laten staan. Heeft dat andere kind dan geen recht op een erfenis? Die wet is er om te verzekeren dat iedereen krijgt waar hij recht op heeft los van de persoonlijke ouderlijk relatie.

[mjers]

Om u een voorbeeld te geven:

Een bevriend koppel van ons zat in een gelijkaardige situatie.
De vrouw had een zus die al 20 jaar geen contact meer had met haar ouders. Toen de ouders kwamen te sterven kwam die zus dus haar deel ophalen. Tot grote verontwaardiging van onze vriendin, die dit weigerde. Toen er een rechtszaak dreigde van te komen heb ik haar hetzelfde verteld als ik nu aan u vertel. Ook zij was verontwaardigd en kon het niet neutraal bekijken. Die ouders hadden duidelijk een voorkeur voor hun ene kind.
Uiteindelijk bleek dat haar zus op 12-jarige leeftijd is misbruikt door haar vader, Toen die zus verder studeerde moest ze haar eigen kosten betalen. Onze vriendin echter kreeg alles op een zilveren schaaltje. Later kreeg onze vriendin zelfs een huis ter beschikking waar ze gratis in mocht wonen. Ook hun trouw werd betaald door de ouders. Voordelen waar de zus blijkbaar geen recht op heeft.
Als de ouders sterven zou die zus dan ook geen recht hebben op de erfenis? Niet volgens mijn vriendin...
Gelukkig komt de wetgever hier tussenbeide en moet de erfenis wel degelijk gelijk verdeeld worden.

[Xeno1]

Beste mjers,
Je hebt hier gelijk met je voorbeeld en je uitleg. Maar in dit geval is er helemaal geen sprake van misbruik.
Het gaat hier om de kleinkinderen die hem nooit gekend hebben ondanks dat mijn vader vaak heeft geprobeerd om contact met hen te zoeken.
Hier heb ik bewijzen van zoals dubbels van brieven en dergelijke. Zij hebben ook toegegeven dat ze ooit kaartjes van hem hebben gekregen maar nooit hebben zij gereageerd en dan niet op de doodsbrief willen staan dat vind ik het ergste van allemaal.
Ik bedoel met wijziging van de wet dat er zulke zaken moeten voorzien worden. Nu zij er maar twee mogelijkheden dat kinderen onterft kunnen worden. Zijnde oudermoord en poging tot oudermoord. Het komt er op neer dat je een kind hebt dat zo crimineel is als maar zou kunnen en bv zijn ouders besteelt en noem maar op en dat niet naar zijn ouders omziet toch kan erven en dat vind ik niet kunnen. Hier zou de wet een clausule moeten voorzien al is het dat een rechter dit onderzoekt en een vonnis stelt. Als je nooit voor je ouders gezorgd hebt of naar omgekeken hebt en dit valt te bewijzen zou de rechter moeten beslissen dat het testament moet worden nageleefd. Ofwel ben je zelf consekwent zoals mijn levende zus en verwerp je alles zodat je de laatste wil van de overledene respekteert ofwel doe je zoals neef en nicht en draait het enkel om het geld. Ik vind dit jezelf verlagen tot het laagste van het laagste zeker als je zulke studies hebt gedaan ! Ik heb contact gehad met proffesoren van de universiteit van Leuven en die vinden dit zelfs niet kunnen en die zeggen mij zelfs dat dit veel zegt over de toekomst van deze mensen. Zij vergeleken dit met een politieagent die corrupt wordt of een dokter die doping begint voor te schrijven. Dit staat helemaal dwars op wat de bedoeling is van deze studie en de functies die van deze studierichting. Bij de aanvang van rechtenstudies wordt aangeleerd dat en ik citeer "Het intituut wil tevens inspireren tot een meer menselijke en ethische beleving van het recht. Legisme en het recht om het recht moeten wijken voor billijkheid en menselijkheid. Het recht is maar een instrument, nooit een doel op zich. Hij toont dat de excellentie van het scherpe juristenverstand nooit enkel voor zichzelf mag worden gebruikt, maar steeds ten dienste moet staan van de gemeenschap. Zij leert dat juristen dienstbaar moeten zijn aan mensen, door menselijke verhoudingen meer harmonieus te laten verlopen en conflicten te helpen oplossen met respect voor de belangen en gevoelens van alle betrokkenen." Woorden door een professor uitgesproken !

[JPV]

Xeno1, alle begrip voor je reactie, maar zelfs in jouw geval is het mogelijk dat de wanhoopsdaad van je zus iets te maken heeft met het mogelijke slechte vaderschap. Waarmee ik voor alle duidelijkheid je vader daarvan niet effectief wil beschuldigen en ook niet zeg dat de wanhoopsdaad van je zus effectief daardoor is geïnspireerd, maar het is héééééél moeilijk, eigenlijk onmogelijk, voor een rechter om goed te oordelen of iemand al dan niet een goede vader is geweest voor zijn kinderen. Het is niet omdat iemand contact zoekt en de andere partij weigert, dat die andere partij slecht is. Mogelijks hebben ze goeie redenen om het contact te weigeren (maar mogelijks ook niet). Kijk maar eens naar het misbruik die vroeger gebeurde, soms met stilzwijgend medeweten van de ouders ("je gaat de pastoor toch niet beschuldigen van pedofilie, dan zijn we ons werk kwijt").

Net daarom heeft de wetgever ervoor gekozen om uitdrukkelijk elk kind een deel van de erfenis te gunnen zonder voorwaarden (allez, behalve die 2 die je opsomt). Ik kan het eens met je zijn dat in bepaalde gevallen de rechter zou moeten een erfenis kunnen weigeren, maar als hij dat zou moeten doen, dan zou dit op duidelijk objectiveerbare argumenten moeten zijn en niet "de tegenpartij kan niet bewijzen dat er sprake was van misbruik/slagen/.., dus kan de vader de erfenis afnemen van het kind". Het zou net het omgekeerde zijn: enkel bij bewijs van geweld etc (bvb na veroordelingen door de rechtbank), kan een erfenis afgenomen worden. Waarbij een kleinkind dan nog niet noodzakelijk de dupe van de ouder dient te worden. Misschien heeft je zus wel erge (niet-correcte) verhalen over je vader aan haar kinderen vertelt, waardoor zij nu dit op deze manier willen rechtzetten.

Zoals anderen al zeggen: in deze situatie lijkt het er idd op dat die neef/nicht enkel op geld uitwaren en geen andere redenen hadden om die erfenis toch op te eisen, maar het is qua wetgeving héél moeilijk om élke situatie in de wet te voorzien zonder de wet nog véél moeilijker te maken of véél meer "willekeur" te creëren door rechters héél vrij te laten oordelen. De vrijheid van rechters om te oordelen is een handig instrument om nuances aan te brengen, maar teveel vrijheid zorgt ervoor dat je straf/recht afhankelijk wordt van het type rechter of de locatie van je rechtzaak, wat niet ideaal is.

Een praktisch voorbeeld: de politierechter in Dendermonde is gekend als héél streng. Laat hem nog meer marge om te oordelen, en het verschil tussen een flitspaal in Ieper en eentje in Dendermonde wordt gigantisch. Of een (uitstekende) vrederechter in Roeselare, die heel innoverende rechtspraak sprak, kan worden tegengewerkt door een conservatieve rechter die het gevoel van rechtvaardigheid net beknot.

[Xeno1]

Beste JPV,
Je hebt hier volledig gelijk in maar ik kan U garanderen dat er van misbruik hier helemaal geen sprake is en dat de wanhoopsdaad van mijn zus hier ook absoluut niets mee te maken heeft. Dat is duidelijk uit de afscheidsbrieven die ze heeft achter gelaten. Mijn vader was zeker geen makkelijk persoon maar zo slecht was hij nu ook weer niet. Ik heb altijd goede contacten met mijn ouders blijven aanhouden en was onpartijdig bij de echtscheiding maar mijn zussen hebben destijds partij voor mijn moeder gekozen en daardoor alle contacten met mijn vader verbroken. Er zal inderdaad heel veel slechte en foutieve informatie over mijn vader verteld zijn. Neef en nicht hebben tien jaar lang de kans gehad om mijn vader de mogelijkheid te geven hun te leren kennen want de toenadering van mijn vader naar hen toe is allemaal na het overlijden van mijn zus gebeurd. Op het moment dat ze meerderjarig waren konden zij zelf beslissen of ze dit wilden of niet. Zij hebben de keuze gemaakt om dit niet te doen. Zij wisten dat er nog een levende grootvader was en hebben geen enkele moeite gedaan om hem een kans te geven zelfs niet willen erkennen na het overlijden door niet op de doodsbrief te willen staan laat staan naar mij toe ooit de vraag gesteld of ze met iets konden helpen. Mijn vader had ook nog eigendom en gelden in Zwitserland die ik nu allemaal geregulariseerd heb zodat ze nu naar België kunnen overkomen. Dit wisten ze en hebben ook geen enkele keer gevraagd kunnen we helpen daar zij toch deze studies gedaan hebben en zeer goed frans kunnen. Ik daarentegen kan zeer slecht frans en ben een leek in recht maar heb het toch allemaal maar kunnen regelen en dat heeft me dan nog veel geld op de koop toe gekost. Dan stel ik mij nu de vraag waarom en voor wie ? Zelfs de notaris heeft dit nog nooit meegemaakt en weet zelf niet goed hoe het allemaal moet verlopen. Hij moet natuurlijk onpartijdig zijn en de wet toepassen.
Een rechter kan genoeg nagaan hoe de contacten waren en hoe vaak de mensen op bezoek gingen of zorgden voor de overledene en zich ook vergewissen waarom de laatste wil bij testament van deze persoon was en op deze basis oordelen. Mijn eigen dochters hebben altijd zoveel ze konden mee voor hun grootvader gezorgd en zij vallen dus uit de boot door twee mensen die er nooit iets voor gedaan hebben tenzij ik hen een schenking doe als er dan nog iets te schenken valt. Neem nu ik heb vorig jaar van mijn vader voor mijn verjaardag geld gekregen voor een nieuwe auto te kopen omdat ik altijd voor hem rondreed en mijn dochter dringend een auto nodig had. Hij kwam zelf met het voorstel van geef jou auto aan je dochter en je krijgt van mij een nieuwe. Zelfs dit moet ik inbrengen en dreig ik te verliezen. Waar is dan de menselijkheid en de rechtvaardigheid naartoe ?

Met vriendelijke groeten

[mjers]

Tja... jammergenoeg is er voor uw geval geen uitzondering in de wet voorzien. De erfenis moet nu eenmaal gelijk verdeeld worden... En daar stopt het. Ik denk niet dat uw argumenten iets gaan uithalen... Medeleven zal je wel krijgen maar uiteindelijk zal de wet toegepast worden. Je zal hier heus niet de enige in zijn.

[roharro]

Dit is echt geen uitzonderingsgeval hoor!
Dat een notaris dit "nog nooit heeft meegemaakt" daar geloof ik
geen snars van.
Dit soort van discussies is schering en inslag onder erfgenamen, misschien meestal wat minder extreem dan in dit geval.
Het is goed dat TS dat hier komt te vermelden. Met dit soort zaken wordt, onbewust, veel te dikwijls onzorgvuldig omgesprongen met zware onverwachte gevolgen achteraf.

[Xeno1]

Dat zulke zaken dikwijls genoeg voorkomen geloof ik gerust maar zeker niet deze situatie !
De notaris heeft nog nooit meegemaakt (en hij is al zeker 40 jaar notaris) dat ze niet op de doodsbrief willen staan en dan zelfs helemaal geen rekening houden met de laatste wil. Hier gaat het maar om één ding en dat is hoe meer hoe liever ! Op welke manier maakt hun niet uit. Mijn moeder (hun grootmoeder) die altijd voor hun heeft klaar gestaan is hier het hart van in en begrijpt niet hoe ze zo kunnen zijn. Ze maken liever heel de familieband stuk dan hun verantwoording te nemen. Ik zou niet meer op straat durven rondlopen als ik zo zou handelen. Er zijn momenteel televisiemakers die hier graag een reportage zouden over maken om deze wet in het daglicht te brengen zodat er een debat in de regering over kan gevoerd worden. Ik hoef enkel te laten weten dat het ok is en ze staan hier. Het is mijn moeder die me tegenhoud omdat ze nu al zo beschaamd is over haar kleinkinderen