Kan het terugstorten van geld beschouwd worden als een bewijs van aanvaarding?

[dirk madrigal]

Sinds een viertal jaar en tot aan haar overlijden, was ik gevolgmachtige van de zichtrekening en spaarekening van mijn moeder, dit om de nodige financiële opvolging te kunnen doen sinds haar opname in het rusthuis tgv dementie. Het betrof hier onder meer een spaarrekening met eigen middelen (eerder bescheiden in omvang, werd gebruikt om het maandelijks tekort van de rusthuisfactuur aan te vullen).
Door omstandigheden (moeder woonde van tafel en bed gescheiden van haar tweede (gehuwde) partner, die zelf schulden opgestapeld heeft o.m. bij de belastingen en in schuldbemiddeling zit) heb ik een dik jaar terug beslist de spaarmiddelen opzij te zetten op een eigen rekening, ten einde eventueel beslag van de belasting te vermijden. Immers, deze middelen dateerden van voor het huwelijk zodat ze niet tot het gemeenschappelijk vermogen behoren.
Eerder onverwacht is mijn moeder overleden. Doordat haar partner in schuldbemiddeling zit en ik de grootte van de schulden niet correct kan inschatten, ben ik geneigd de erfenis te verwerpen. In dat geval moet ik elke actie die als een aanvaarding van erfenis beschouwd kan worden, vermijden.
Nu komt het: wordt het terugstoren van dat bedrag op de spaarrekening van mijn moeder mogelijks beschouwd als een daad van aanvaarding? Immers, ik erken dan dat ik geld van mijn moeder had die ik nu terugstort na haar overlijden. Als ik hierdoor de verwerping in het gedrang breng, dan kan ik belast worden met de schulden van haar partner. Anderzijds als ik dit geld niet terugstort, is dat dan geen onrechtmatige behandeling van het actief uit de erfenis? Een beetje een catch 22 lijkt me.
Alle inzicht en advies welkom

[asperger]

Schulden die dateren van voor een huwelijk worden niet gemeenschappelijk.
Ze blijven dus persoonlijk.
De schulden van de ex van uw moeder zijn dus zijn persoonlijke schulden.
Bovendien is door de scheiding van tafel en bed ook een totale scheiding van goederen (en schulden) tot stand gekomen.

Art. 311 B.W.:
Scheiding van tafel en bed heeft altijd scheiding van goederen ten gevolge.

[Rica]

Bent u enig kind van uw moeder?
Om te voorkomen dat u de erfenis stiilzwijgend zou aanvaarden mag u geen daad als erfgenaam stellen. Die daad moet dan een daad zijn die noodzakelijk de bedoeling om de nalatenschap te aanvaarden insluit en die men slechts in de hoedanigheid van erfgenaam bevoegd is te verrichten (art. 778 B.W.)
Als u de financiële zaken van uw moeder behartigt kan u dit doen als 'zaakwaarnemer' (ik weet niet of dit de correcte terminologie is). Iedereen kan dat in feite doen, u hoeft hiervoor geen 'erfgenaam' te zijn. Indien u dus optreedt als haar 'zaakwaarnemer' stelt u geen daad als erfgenaam. Mocht u het geld terugstorten dan zou ik zorgen dat uit de mededeling duidelijk blijkt dat u optreedt als haar 'zaakwaarnemer'.
Indien u niet zeker bent omtrent de schulden, maar als de mogelijkheid bestaat dat er toch nog iets te erven zou vallen van uw moeder, kan u de nalatenschap ook aanvaarden onder voorrecht/voorbehoud van boedelbeschrijving. Dan kan u nooit meer moeten betalen aan schulden dan u verkreeg uit de nalatenschap (behalve voor de fiscus blijkbaar). Blijft dan ook nog opletten dat u geen daad als erfgenaam stelt, want anders kan u niet meer aanvaarden onder voorrecht/voorbehoud van boedelbeschrijving.
(Indien u geen enig kind bent moet u toch even nadenken over wat u best doet met het geld. Weten de anderen van het geld? Geld achterhouden uit de nalatenschap kan mogelijk leiden tot een veroordeling van heling mocht er bijvoorbeeld ruzie komen tussen de kinderen over het feit dat ze zouden stellen dat u geld van moeder zou 'verduisterd'/achtergehouden hebben. )