JuridischForum.be

Beste allemaal

Als een testament bij de notaris wordt opgemaakt als een duolegaat, het ene deel naar een goed doel gaat en het andere wordt verdeeld onder meerdere personen (niet familieleden!), kan dit dan (met succes) worden aangevochten door een kleinkind van de overledene? M a w , "klopt" dit testament? Langs de ene kant dacht ik dat je je kinderen (kleinkinderen) tegenwoordig makkelijker kan onterven, langs de andere kant wordt een notaris toch geacht een correct testament op te stellen. Niet eentje dat voor een rechtbank tot een vodje papier wordt gedegradeerd.
Alvast bedankt voor jullie reacties.

Als dat kleinkind de enige wettige erfgenaam is in rechte lijn dan heeft het recht op 50 percent van de nalatenschap.

Wow , bedankt voor de snelle reactie!
Toch nog even dit: heeft de notaris hier zijn werk dan correct gedaan? Had hij dat op voorhand niet dienen te melden?

Ja en neen. De familiale situatie kan immers wijzigen na opstellen testament.

Een notaris moet bij het opstellen van een testament steeds rekening houden , enerzijds met de familiale toestand, anderzijds met de huidige wetgeving. Men moet ervan uitgaan dat dit testament misschien reeds morgen zijn uitwerking heeft, als de testamentgever sterft. Indien iets wijzigt , ofwel in de familie ofwel in de wetgeving kan een testament steeds worden aangepast.
De wetgeving naar (klein)kinderen toe gaat wijzigen, maar ze volledig onterven zit er niet in.

In tegensteling tot asperger en wanton ben ik geen expert in deze materie. Ik wil alleen even uitleggen hoe het bij ons in zijn werk ging.

Ik ben getrouwd en heb 2 kinderen. Verder heb ik alleen nog neven en nichten in leven. De moeder van mijn man leeft nog, maar er is al jaren geen contact mee. Hij heeft ook nog 2 broers en een zus waarmee we geen contact hebben.
Min man, zoon, dochter en ik zouden een reis maken naar een ver, aardbevingsgevoelig land (er zowaar een kleine meegemaakt) en ons daar verplaatsen met vliegtuigen, vliegtuigjes, boten, bussen, minibusjes en taxi's. De kans dat we allevier samen zouden omkomen was wel klein, maar voor alle zekerheid hebben we allevier toch een eigenhandig testament geschreven, in aanwezigheid van een notaris en het bij de notaris gedeponeerd.
Mijn schoonmoeder is reservataire erfgenaam (niet van mij, van de anderen wel) maar we willen absoluut niet dat zij erft. Wij hebben allevier een duolegaat testament gemaakt waarin we stipuleren dat onze erfenis, indien onze kinderen/ouders/broer niet meer zouden leven op het ogenblik van onze dood, naar de vriendin van onze zoon (slechts feitelijk samenwonend, niet wettelijk) + een goed doel gaat. De redenering van de notaris: de moeder van mijn man, oma van mijn kinderen, is wel reservataire erfgenaam maar als ze haar deel wil zal ze het moeten opeisen. M.a.w.: ze heeft recht op haar deel, maar zal er iets moeten voor doen en het niet zomaar krijgen. Het mens is intussen 92 en de kans dat ze nog een procedure start en haar geld aan een advocaat hangt is klein.

Bij TS gaat het natuurlijk wel om een kleinkind dat naast de erfenis zou grijpen. In dat geval loont het waarschijnlijk wel de moeite stappen te ondernemen.

Zoals u zegt, een (schoon) moeder van 92 jaar onterven, is iets heel anders dan dat te doen met een kleinkind. Een testament wordt uitgevoerd zoals opgemaakt, alleen benadeelden -volgens de wet - kunnen bezwaar maken.

Bedankt voor alle reacties. Ondertussen zijn we al wat verder, wat blijkt? Het "goede doel" naar waar de helft van het duolegaat zou gaan, dient eerst de erfenis te aanvaarden. Het kleinkind (enig familielid) wordt bewust niet in het testament vermeld maar kan wel "inkorting" vragen. Volgens de notaris zou het "goede doel" dan allicht de erfenis niet aanvaarden (zij dienen immers de successierechten te betalen op het geheel, waardoor het voor hen niet interessant meer zou zijn -dixit de notaris!).
Indien de inkorting gevraagd wordt (en het "goede doel" zou wegvallen als erfgenaam), wat gebeurt er dan, te weten dat vastgelegd werd dat de andere helft van het legaat zou worden verdeeld over 3 buren?? Neemt de erfgenaam gewoon de plaats van dat goede doel en dienen we allen successierechten te betalen (al naar gelang de relatie met de overledene) of heeft de erfgename sowieso recht op een wettelijk vastgesteld deel? Waardevol om te vermelden: er is mogelijk nog een erfgenaam. Deze verblijft echter al jaren in het buitenland en er zal nog een poging worden gedaan om deze te bereiken, doch in tijd beperkt. Wat gebeurt er met dit deel?
Los hiervan: Als je als kind je echte, biologische, vader niet meer hebt gezien sinds je jonge kindertijd (gescheiden van jz moeder en hertrouwd zonder kinderen te krijgen) , op wat heb je dan recht na diens dood indien zijn huidige (nieuwe) vrouw nog leeft?

Als het kleinkind de inkorting vordert, krijgt het goede doel een kleiner deel van de erfenis. Het spreekt vanzelf dat het goede doel alleen successierechten op haar deel betaalt + het bijzonder legaat dat gegeven wordt aan de meerdere familieleden. Het kleinkind betaalt de successierechten op zijn deel. Het goede doel moet dus niet meer successierechten op het geheel betalen, dat is niet correct.

Het goede doel zal waarschijnlijk een afwachtende houding aannemen en zien welk standpunt het kleinkind inneemt. Als het kleinkind niets doet, kan er een patsituatie ontstaan. Maar goed, als het kleinkind de inkorting vordert, kan het nog altijd de moeite waard zijn voor het goede doel om de erfenis te aanvaarden. Eventueel zal, als de netto-erfenis dat naar het goede doel gaat groter is dan 100.000 euro, er machtiging bij de Minister moeten gevraagd worden (art. 16 vzw-wet, als ik me goed herinner).

Als het goede doel de erfenis zou verwerpen, komen we in een problematische situatie terecht. Het goede doel moest de bijzondere legaten uitkeren aan de drie buren, vrij van successierechten. Er is nu geen algemene legataris meer die deze last moet uitvoeren. We zitten dan met een reservataire erfgenaam die ook nog eens de enige erfgenaam is met een algehele roeping.
Maar wat was de wil van de testator? Hij wou zoveel mogelijk geven aan de buren. Dat is duidelijk.
Volgens mij moet het kleinkind de successierechten van de buren betalen met de tegoeden van de nalatenschap, op voorwaarde dat zijn reserve, die onbelast moet zijn, niet wordt aangetast.
Als de helft van de erfenis bij wijze van bijzondere legaten aan de 3 buren werd gegeven, meen ik dat het zo is:
- kleinkind krijgt de helft van de nalatenschap en betaalt zijn eigen successierechten
- 3 buren krijgen de andere helft van de nalatenschap en dragen hun eigen successierechten
De 3 buren krijgen netto een pak minder.

Als er nog erfgenaam opduikt, veranderen de breuken van de nalatenschap nog meer. Het is te zien of hij reservatair is en of hij tot een bepaalde staak toebehoort. Die informatie heb je niet meegedeeld.

Je laatste vraag: als biologisch kind heb je alleen een DNA-bank met je vader. Een biologisch kind is niet erkend door de vader en heeft geen afstammingsband. Bijgevolg erft hij niets zolang hij de vaderschapsband niet laat vaststellen.
Eenmaal de band is vastgesteld heeft het kind recht op de hele nalatenschap in blote eigendom. De echtgenote krijgt het vruchtgebruik. (Testamenten en huwelijkscontracten kunnen dit wijzigen.)

Ik bedenk me dat, indien het kleinkind de inkorting vraagt én de bijzondere legaten de helft van de nalatenschap omvatten, het goede doel sowieso zal verwerpen. Er blijft dan de facto niets meer over voor het goede doel omdat het gesandwicht wordt tussen de reserve van het kleinkind en de bijzondere legaten.