JuridischForum.be

Misschien een domme vraag, sorry daarvoor!, maar misschien wil iemand mij wel helpen om het volgende te begrijpen?
Ik denk/dacht dat een schuldbekentenis een contract onder bezwarende titel is. Maar nu lees ik dat "een contract onder bezwarende titel is dat waarbij aan elke partij de verplichting wordt opgelegd om iets te geven of te doen".
Waar ik het nu niet begrijp is: een schuldbekentenis gaat toch uit van slechts 1 partij. De andere partij verklaart zich dan toch niet (expliciet) akkoord om op zijn beurt iets te doen/te geven? (In tegenstelling tot een overeenkomst, waar dat wel expliciet het geval is).

Stel: een ouder schrijft een schuldbekentenis aan een kind waarin hij zegt een vergoeding te betalen/schuldig te zijn voor de verzorging die een kind voor hem (die ouder dus) heeft opgenomen/ of nog opneemt. Gezien de ouder over onvoldoende liquide middelen beschikt wil hij de schuld liever voldoen op het ogenblik dat hij zijn onroerend goed zal verkopen en schrijft daarom een schuldbekentenis.
In realiteit zijn er dus inderdaad 2 partijen die iets doen: 1. kind verzorgt de ouder en 2. ouder betaalt hiervoor een vergoeding (weliswaar uitgesteld).
Maar in de schuldbekentenis zelf komt dat kind toch niet tussen, lijkt mij. Hoe kan men dan stellen dat er aan ELKE partij een verplichting wordt opgelegd iets te geven/te doen?
Ben ik dan fout als ik denk dat een schuldbekentenis een contract onder bezwarende titel is?
Dank om mij uit mijn (denk)knoop te helpen!

Een schuldbekentenis is wel ten bezwarende titel (want tegen vergoeding - het tegengestelde van "om niet").
Maar het is geen contract omdat het niet wederzijds is.
Het is maw een eenzijdige rechtshandeling ten bezwarende titel.

Als de schuldbekentenis is in "ruil" voor een andere prestatie - en de andere persoon gaat akkoord met deze "ruil", dan is er wederzijdse overeenstemming en is er wel sprake van een contract. Waarvan één rechtshandeling de schuldbekentenis (toekomstige betaling) is en de andere rechtshandeling (in omgekeerde richting) mogelijk reeds geleverd is.

Dank Bart!
Dus als ik het goed begrijp moet de persoon, die in het voorbeeld de verzorging opneemt, zijn akkoord niet expliciet uitdrukken? Het feit dat hij bvb kan aantonen dat hij die verzorging ook effectief heeft uitgevoerd is dan voldoende opdat de schuldbekentenis een rechtshandeling ten bezwarende titel is, en bvb geen (vermomde) schenking?
In casu gaat de verzorgende persoon uiteraard wel stilzwijgend akkoord met de ruil, want hij doet de verzorging ook effectief. Stilzwijgend is er dus wel een wederzijdse overeenstemming. Maar mag men in dat geval dan ook spreken van 'een contract'?? (Want dan loop ik dus vast op het feit dat voor een 'contract' zoveel exemplaren moeten opgemaakt zijn als er partijen zijn.. Dus 2... En van de schuldbekentenis is er maar 1 exemplaar...)

Opletten met de schuldbekentenis want dit is een onderhands biljet en dit is aan bijzondere vormvereisten gebonden: minstens de som moet voluit geschreven zijn, vermelding van " goed(gekeurd) voor" en ondertekend zijn. In het andere geval verliest het zijn bewijzende kracht (en kan het relatief makkelijk betwist worden door derden voor de rechtbank - ook de fiscus is een derde).
Tenzij opgesteld door kooplieden, ambachtslieden, landbouwers, wijngaardeniers, dagloners of dienstboden , of minder dan 375 EUR bedragend.

In het andere geval vormt de schuldbekentenis slechts een begin van schriftelijk bewijs.

Als het een eenzijdige schuldbekentenis is, waaruit de tegenprestatie niet blijkt vanwege de andere partij, dan is de kunst om dat te bewijzen. Over de fiscale aspecten kan ik me niet uitspreken. Ik meen dat wat eenzijdig verkregen is binnen de 3 jaar voor overlijden, toch tot de nalatenschap gaat behoren - ben hierover absoluut niet zeker. Maar ook de datum van zulk onderhands biljet kan betwist worden want niet geregistreerd.

Ook opletten met art. 909 BW: dokters, apothekers, personeelsleden van rustoorden, ... kunnen geen giften ontvangen, noch per testament. Geldt anderzijds niet voor vrijwilligers, verplegenden, ...

Qua vormvereisten is de schuldbekentenis in orde. En ze is niet bedoeld om eventueel fiscaal in het passief van een nalatenschap te brengen. Ze is wel bedoeld om het kind, dat de verzorging opneemt, eerlijk te vergoeden (weliswaar op een later tijdstip, als er' liquid' geld aanwezig is na de verkoop van het onroerend goed, (maar er mag wel tegenstand verwacht worden van een ander kind).
In de schuldbekentenis van de ouder staat duidelijk vermeld: vergoeding van XXX per maand, voor het opnemen van de verzorging van de ouder, meer bepaald: helpen bij het zich kleden, wassen, bereiden van maaltijden, ... met een détail van de opgenomen zorgtaken en een waardering per uur per zorgtaak en waarbij de waardering zéker niet hoger ligt dan de 'marktprijs'. Er zijn documenten die staven dat de ouder inderdaad zorgbehoevend is en documenten die staven dat het kind de ouder hielp. M.i. kan bijgevolg de 'waarachtigheid' van de schuld aangetoond worden...
Dus ik denk dat de schuldbekentenis zonder twijfel een rechtshandeling ten bezwarende titel is?

En dan kom ik dus terug op wat voor mij onduidelijk is: is er hier effectief een' wederzijdse overeenstemming', en dus een 'contract', alhoewel er slechts 1 document is, namelijk de schuldbekentenis, waarin slechts 1 persoon zich expliciet verbindt iets te doen, nl. een vergoeding betalen voor de in de schuldbekentenis vermelde opgenomen zorgtaken, zodat het toch als een (vermomde) schenking kan gekwalificeerd worden en aan inbreng onderhevig is... (Maar m.i. gaat het hier toch onmiskenbaar om een 'ruil'?)
(Volgens mij is een rechtshandeling onder bezwarende titel echter sowieso geen 'schenking' en bijgevolg niet aan inbreng onderhevig ?).

Voor een schenking (onder levenden) zijn er enkele geldigheidsvereisten:
- akte (ondertekend geschrift opgesteld als bewijs)
- dadelijk en onherroepelijk ontdoen van de geschonken zaak (moet daarom nog niet effectief overgedragen worden)
- ten voordele van de begiftigde
- begiftigde aanvaardt.
Zolang de schenking niet aanvaard is, kan de schenker zijn schenking herroepen.
Een schenking is om niet (dus niet onder bezwarende titel) - er staat dus geen prestatie tegenover.

Het typevoorbeeld van een onderhandse belofte onder bezwarende titel is een eenzijdige verklaring: "Als mijn buurman mijn haag scheert, betaal ik hem 25 EUR." De wederkerigheid uit zich in het scheren van de haag door de buurman.
Volgens mij kan je die lijn doortrekken: als het familielid inderdaad de gestipuleerde verzorging op zich neemt, dan is de wederkerigheid een feit. Op voorwaarde dat die tegenprestatie ook kan bewezen worden (mocht iemand dit in twijfel trekken).
Houd er wel rekening mee dat boven de 375 EUR het primaat van het schriftelijk bewijs geldt. Maar op basis van het geschrift van degene tegen wie de vordering wordt ingesteld (het zorgbehoevend familielid) kan aangevuld worden met getuigen en vermoedens.

Hartelijk dank voor uw toelichtingen, Bart! Ik kan het nu toch allemaal al wat plaatsen!

Ivm het schriftelijk bewijs toch nog graag: Er bestaat in casu dus een schriftelijke schuldbekentenis van de schuldenaar, die voldoet aan alle vormvereisten zoals u die hoger opsomde (conform art. 1326 BW).
Volstaat dat dan niet als bewijs (bedrag ligt hoger dan 375 euro)? Geldt dergelijke schriftelijke schuldbekentenis slechts als 'begin van schriftelijk bewijs' ??

Het is het bewijs van de authenticiteit van het onderhands biljet. Maar bewijst nog niet de wederkerigheid (de tegenprestatie door de wederpartij).
De onderhandse belofte bewijst dus nog niet dat het familielid ook deze zorgen heeft gegeven.
Maar er is een begin van schriftelijk bewijs (de onderhandse belofte) en dan kan je aanvullen met getuigen en vermoedens (betreffende de toegediende zorgen).

NB: vereiste van getallen voluit geschreven is letterlijk te nemen: met de hand geschreven !

Ok, nu begrijp ik het... ENORM bedankt, Bart!

(er bestaan documenten van de zorgverzekering, die attesteren dat het familielid de zorgtaken opnam; de verzorgende woonde in bij de hulpbehoevende persoon en vormde met hem 'een gezin'; er is een schriftelijke getuigenis van de huisarts dat het familielid de verzorging van de hulpbehoevende op zich nam. Hopelijk volstaat dat om het bewijs te leveren dat het familielid wel degelijk de zorgen voor het zorgbehoevende familielid op zich nam, zodat aldus de 'wederkerigheid' kan bewezen worden).

Ok, nu begrijp ik het... ENORM bedankt, Bart!
.

Ik ben geen jurist en probeer te antwoorden naar best vermogen.
Ik ben ook geen referentie .

Best dus nog wel bevestiging of tegenspraak - bv. in deze thread.