JuridischForum.be

Enkele jaren geleden kwam mijn vader te sterven, daar er een reele schuld was heeft iedere erfgenaam afstand gedaan van zijn erfenisrechten. Ondertussen zijn we enkele jaren verder en heb ik zelf twee schatten van kinderen.

Nu komt de vraag, volgens bepaalde familieleden moet ik mijn kinderen ook de erfenis laten weigeren van mijn vader, alsook hun kinderen nog. Voglens andere familieleden is dit niet nodig daar zij nog niet geboren waren ten tijde van overlijden van mijn vader.

Mijn vraag is dus :

1. Moeten mijn kinderen ook afstand van erfenis doen tov mijn vader (zo ja wanneer moeten zij dat ten laatste doen)

2. Indien ook kinderen geboren na het overlijden van een voorouder afstand moeten doen, hoeveel generaties zijn hiertoe dan verplicht??

Hopend op een spoedig antwoord ter zake .

Enkele jaren geleden kwam mijn vader te sterven, daar er een reele schuld was heeft iedere erfgenaam afstand gedaan van zijn erfenisrechten. Ondertussen zijn we enkele jaren verder en heb ik zelf twee schatten van kinderen.

Nu komt de vraag, volgens bepaalde familieleden moet ik mijn kinderen ook de erfenis laten weigeren van mijn vader, alsook hun kinderen nog. Voglens andere familieleden is dit niet nodig daar zij nog niet geboren waren ten tijde van overlijden van mijn vader.

Mijn vraag is dus :

1. Moeten mijn kinderen ook afstand van erfenis doen tov mijn vader (zo ja wanneer moeten zij dat ten laatste doen)

2. Indien ook kinderen geboren na het overlijden van een voorouder afstand moeten doen, hoeveel generaties zijn hiertoe dan verplicht??

Hopend op een spoedig antwoord ter zake .

Kinderen die nog niet geboren waren toen uw vader stierf moeten niet verwerpen. Als men niet bestaat kan men ook niet erven.

correctie: op het voorgaande. Kinderen die nog niet verwekt zijn kunnen niet erven, verwekte maar nog niet geboren kinderen mogen (moeten!!! in bepaalde gevallen) erven en moeten dus verwerpen. Het is dan wel essentieel dat ze uiteindelijk ook geboren worden (verwekt vóór het overlijden van de cujus en een miskraam daarna is geen erfgenaam; verwerkt voor het overlijden van de cujus en levend geboren dus wel).

(proefbuisembyro's tellen niet mee tenzij ze al teruggeplaatst zijn).

correctie: op het voorgaande. Kinderen die nog niet verwekt zijn kunnen niet erven, verwekte maar nog niet geboren kinderen mogen (moeten!!! in bepaalde gevallen) erven en moeten dus verwerpen. Het is dan wel essentieel dat ze uiteindelijk ook geboren worden (verwekt vóór het overlijden van de cujus en een miskraam daarna is geen erfgenaam; verwerkt voor het overlijden van de cujus en levend geboren dus wel).

(proefbuisembyro's tellen niet mee tenzij ze al teruggeplaatst zijn).

Klopt. Maar vragensteller zei dat het al "enkele jaren verder" is. Hij had het zelfs ook over het verwerpen van de erfenis door de toekomstige kinderen van zijn nog jonge kinderen. Sprak zelfs over "generaties" van nog ongeboren kinderen....

Zou het niet beter zijn geweest dat ze allen de erfenis aanvaard zouden hebben onder voorwaarde van boedelbescrijving? Dan kwam er tenminste een einde aan het verwerpen.

Zou het niet beter zijn geweest dat ze allen de erfenis aanvaard zouden hebben onder voorwaarde van boedelbescrijving? Dan kwam er tenminste een einde aan het verwerpen.

Is een optie maar die wordt dan best in onderling overleg genomen. Het brengt ook wel wat rompslomp (en kosten) met zich mee. Dat is niet het geval met de verwerping: men verwerpt en het is afgelopen (voor de persoon die verwerpt althans). Ik kan me best inbeelden dat sommige personen "geen gezever" willen en de "hete patat" dan maar doorschuiven naar de volgende in de rij....

Doorschuiven naar toekomstige generaties (juridisch nog niet verwekt op ogenblik dat nalatenschap openvalt) gebeurt niet want zij kunnen niet erven.