#9 , 01 dec 2011 09:26
Net wat opgezocht rond die notariële traditie. Dit heb ik teruggevonden: Uit het 'Algemeen reglementair kader met betrekking tot de regels van de notariële praktijk':
Afdeling 5. Tekoopstelling van onroerende goederen
Artikel 13. De provinciale reglementen inzake openbare verkoop of
tekoopstelling uit de hand van onroerende goederen mogen geen clausules
bevatten die de keuze van de cliënt-verkoper kunnen beïnvloeden ten gunste van
een notaris van het betrokken genootschap.
Zo mag een reglement, dat in de voorwaarden voor de tekoopstelling voorziet dat
de koper andere lasten zal dragen dan de kosten van de akte en andere
bijkomende kosten van de koop bedoeld in artikel 1593 B.W., zoals vergoeding
voor bemiddeling van de verkoop uit de hand of publiciteitskosten van de
openbare verkoping, enkel van toepassing zijn op onroerende goederen die
gelegen zijn in het rechtsgebied van het genootschap.
Toelichting
Wanneer de notaris door de eigenaar gelast is een onroerend goed te koop te stellen,
kan de notaris hem voorstellen om in de verkoopsvoorwaarden ( ongeacht of deze
voortvloeien uit de algemene voorwaarden van een openbare verkoop of uit de
bewoordingen van de koop-verkoopovereenkomst) clausules in te lassen waardoor de
koper buiten de aktekosten in eigenlijke zin (die hem ten laste gelegd worden
krachtens artikel 1593 BW) ook kosten moet dragen zoals publiciteitskosten of het
ereloon voor bemiddeling.
Dergelijke bepalingen – die niet verboden zijn voor zover zij volledig begrepen en
aanvaard zijn door de koper – worden als gunstig beschouwd door de verkoper,
aangezien hij uit de verkoop een prijs zal halen die niet verminderd is met deze
kosten, die hem normaal ten laste zouden zijn.
Het gebruik van dergelijke clausules kan bijgevolg bij notarissen die deze clausules
voorstellen een cliënteel aantrekken dat normaal geen reden heeft om zich tot hen te
wenden, en met name het cliënteel van eigenaars van onroerende goederen die
gelegen zijn buiten de regio waar deze clausules doorgaans gebruikt worden. Daarom
voorziet dit artikel dat de reglementen van tekoopstelling, opgesteld door de
genootschappen, die het gebruik van deze clausules aanmoedigen, enkel betrekking
mogen hebben op onroerende goederen die gelegen zijn in het rechtsgebied van dat
genootschap