Hallo,
Graag zou ik willen weten welke richting ik uit moet met volgende situatie:
Mijn ex-man en ik zijn sinds eind 2008 uit elkaar.
Hij heeft deze breuk nooit goed kunnen verkroppen (zijn gedrag heeft me destijds zo gebroken dat weggaan bij hel de enigste 'gezonde' keuze was, hij heeft me psychisch volledig gekraakt destijds).
We hebben samen een dochtertje van inmiddels 6 jaar, ze verblijft in co-ouderschap bij beide ouders (week-weekregeling).
Al sinds we uit elkaar zijn bestookt hij onze dochter met leugens over mij. Dat gaat van kleine dingen tot tegen haar zeggen dat ik haar mama eigenlijk niet ben.
Toen zijn vriendin zwanger was van hun zoontje heeft hij haar gezegd dat eens de baby er was, ze niet meer naar mama mag komen omdat ze hier geen broer/zusje heeft. Hij vertelt haar dat ik haar niet graag zie en dat we daarom gescheiden zijn.
Hij noemt me een heks tegen mijn dochter, vb. tijdens het schoolfeest (dat in zijn weekend viel) verbood hij onze dochter enig contact met mij, ze is dus de hele namiddag op een afstand van mij moeten blijven (hij had mij eerst verzocht weg te blijven, maar aangezien ze moest optreden wou ik er graag bij zijn). Het feest viel op moederdag, en toen er gezongen werd voro de mama's is hij tussen haar en mij gaan instaan zodat ze niet naar me toe kon komen. Ze is dan even later stiekem een zoentje komen geven.
Mijn dochter is iedere keer als ze hier komt heel overstuur, ze wil me niet lossen, ze wil niet slapen, ze wil enkel mama, omdat ze bang is dat ik echt weg zal gaan zoals haar papa haar wijsmaakt.
Na 4 jaar blijft hij doorgaan met die laster, terwijl hij zelf een nieuwe vriendin heeft, een 2e kindje heeft...
Toen hun babytje 3 weken was, heeft hij zijn vriendin tijdens een ruzie bedreigd en gezegd dat hij zou vertrekken en de baby mee zou nemen. Mijn dochter van 6 stond erbij en hoorde alles wat er gebeurde, de week erna kwam ze bij mij uithalen dat haar papa haar broer wou afpakken van de vriendin, en dat ze zelf ook haar spullen had moeten inpakken enzo.
Ik vind dit geen gezonde situatie voor mijn dochter, ze lijdt er echt wel onder. Ik wil het contact met haar papa niet verbreken, maar ik wil dat hij stopt met haar psychisch zo te belasten.
Ik zou graag verdere stappen ondernemen, maar ik vind tegenstrijdige onderwerpen terug. De ene geeft aan dat het valt onder psychische mishandeling van mijn dochter, een ander geeft aan dat het laster en eerroof is ten opzichte van mij.
Wie kan me hierbij advies geven?
Alvast bedankt!