JuridischForum.be

Als gescheiden vrouw leerde ik een ruim jaar geleden via een datingsite een eveneens gescheiden man kennen, althans dat dacht ik. Na een maand biechtte hij op nog getrouwd te zijn. Zijn huwelijk stelde niets meer voor, hij zou zijn vrouw verlaten. Naïef en verblind door liefde als ik was, geloofde ik hem. Omwille van financiële redenen zou hij echter het eerstkomende jaar niet bij haar weg kunnen. Na dat jaar verbrak hij onze relatie, en kwam ik erachter dat hij zich opnieuw op een datingsite had ingeschreven, op zoek naar een nieuwe liefde. Ik voel me nu zelf belogen en bedrogen, en vind dat zijn vrouw het recht heeft te weten waar hij mee bezig is, zodat zij voor zichzelf een beslissing kan nemen.

In een vlaag van woede, en om hem schrik aan te jagen (hij is immer niet van plan bij zijn vrouw weg te gaan) heb ik hem een sms gestuurd waarin ik hem chanteer en zwijggeld vraag, anders zou ik zijn vrouw op de hoogte brengen. Hij was wanhopig en in alle staten, maar ik heb verder dagenlang al zijn berichten/telefoons genegeerd. Nadat het wat was bezonken, heb ik hem een mail gestuurd om hem te zeggen dat ik dit niet meende. Toch vind ik dat zijn vrouw recht heeft om dit te weten. Hij dreigt er op zijn beurt mee om, als ik haar toch inlicht, mij 'mee te sleuren' en met de bewuste sms naar een advocaat te stappen, en me te vervolgen wegens afdreiging. Mij lijkt zo'n sms weinig waarde te hebben, gestuurd in een vlaag van woede, en die ik achteraf heb ontkracht, maar hoe zit dat wettelijk gezien?

Als ik de wettekst hierop nakijk, vind ik dit:
Afpersing (art 317SR) is iemand met geweld of bedreiging met geweld tot iets dwingen (bijv. de afgifte van een goed of geld). Afdreiging (art 318SR) is een variant daarvan doordat het middel waarmee druk uitgeoefend wordt de dreiging van smaad of smaadschrift is dan wel de dreiging een geheim te openbaren.

Is dit in dit geval ‘openbaren’? Ik wil zijn vrouw inlichten, ik ben niet van plan het in de krant te zetten.
Kan hij me juridisch gezien iets maken met die dreiging, die ik achteraf heb ingetrokken? En zo ja, wat is dan het risico dat ik loop?
Ik wil het hier nu niet hebben om het feit of het moreel verantwoord is om a) destijds de relatie met hem verder te zetten toen ik wist dat hij getrouwd was, b) zijn vrouw te willen inlichten. Ik wil het graag enkel over het juridische aspect hebben.

Alvast bedankt voor de reacties.
A.

Als gescheiden vrouw leerde ik een ruim jaar geleden via een datingsite een eveneens gescheiden man kennen, althans dat dacht ik. Na een maand biechtte hij op nog getrouwd te zijn. Zijn huwelijk stelde niets meer voor, hij zou zijn vrouw verlaten. Naïef en verblind door liefde als ik was, geloofde ik hem. Omwille van financiële redenen zou hij echter het eerstkomende jaar niet bij haar weg kunnen. Na dat jaar verbrak hij onze relatie, en kwam ik erachter dat hij zich opnieuw op een datingsite had ingeschreven, op zoek naar een nieuwe liefde. Ik voel me nu zelf belogen en bedrogen, en vind dat zijn vrouw het recht heeft te weten waar hij mee bezig is, zodat zij voor zichzelf een beslissing kan nemen.

In een vlaag van woede, en om hem schrik aan te jagen (hij is immer niet van plan bij zijn vrouw weg te gaan) heb ik hem een sms gestuurd waarin ik hem chanteer en zwijggeld vraag, anders zou ik zijn vrouw op de hoogte brengen. Hij was wanhopig en in alle staten, maar ik heb verder dagenlang al zijn berichten/telefoons genegeerd. Nadat het wat was bezonken, heb ik hem een mail gestuurd om hem te zeggen dat ik dit niet meende. Toch vind ik dat zijn vrouw recht heeft om dit te weten. Hij dreigt er op zijn beurt mee om, als ik haar toch inlicht, mij 'mee te sleuren' en met de bewuste sms naar een advocaat te stappen, en me te vervolgen wegens afdreiging. Mij lijkt zo'n sms weinig waarde te hebben, gestuurd in een vlaag van woede, en die ik achteraf heb ontkracht, maar hoe zit dat wettelijk gezien?

Als ik de wettekst hierop nakijk, vind ik dit:
Afpersing (art 317SR) is iemand met geweld of bedreiging met geweld tot iets dwingen (bijv. de afgifte van een goed of geld). Afdreiging (art 318SR) is een variant daarvan doordat het middel waarmee druk uitgeoefend wordt de dreiging van smaad of smaadschrift is dan wel de dreiging een geheim te openbaren.

Is dit in dit geval ‘openbaren’? Ik wil zijn vrouw inlichten, ik ben niet van plan het in de krant te zetten.
Kan hij me juridisch gezien iets maken met die dreiging, die ik achteraf heb ingetrokken? En zo ja, wat is dan het risico dat ik loop?
Ik wil het hier nu niet hebben om het feit of het moreel verantwoord is om a) destijds de relatie met hem verder te zetten toen ik wist dat hij getrouwd was, b) zijn vrouw te willen inlichten. Ik wil het graag enkel over het juridische aspect hebben.

Alvast bedankt voor de reacties.
A.

Lees er de wetteksten inzake 'stalking' op na.

Ik zie absoluut niet in wat dit met stalking zou te maken hebben. Ik val hem niet herhaaldelijk lastig, integendeel, ik heb hem enkel die ene keer een sms met die dreiging gestuurd waarvoor ik me een paar dagen later geëxcuseerd heb. Buiten een paar mails, sms-en en één ontmoeting (op zijn vraag) heb ik de afgelopen weken geen contact meer met hem gehad. Het feit dat hij zich 'bedreigd' en mogelijk 'angstig' voelt dat het zou uitkomen, heeft hij in de eerste plaats aan zichzelf te danken door met een buitenechtelijke relatie te beginnen. De mogelijkheid dat het zou uitkomen is trouwens altijd reëel geweest, we zijn immers altijd samen in het openbaar verschenen (bioscoop, etentjes, uitjes...).

De vraag die ik me nu stel is: Kan hij juridisch gezien iets tegen mij beginnen met die sms met die dreiging, die ik later heb ontkracht?

Juridisch gezien kan hij altijd iets tegen jou beginnen. De sms is wel degelijk een poging tot afpersing. Of het allemaal zo'n vaart zou lopen denk ik niet. En mocht het ooit tot een rechtzaak komen, dan zal het hooguit een tik op de vingers zijn.

Mijn raad: laat het rusten en ga verder met je eigen leven. We worden allemaal op een of andere manier wel een keer belogen en bedrogen.

Bart,
Het gaat er mij niet in de eerste plaats om om 'wraak' te nemen. Er is ondertussen een poosje gepasseerd en ik kan het gebeuren wel ergens plaatsen, ik heb het immers voor een groot stuk ook aan m'n eigen naïviteit te danken. Maar wat blijft knagen is het feit dat ik van deze vrouw weet dat haar man haar bedriegt, dat nog gaat doen, en hij achter haar rug ongestoord zijn gangen kan gaan. In dit soort situaties is het meestal zo dat velen op de hoogte zijn, behalve de betrokkene zelf. Als ik als vrouw zou bedrogen worden, zou ik het willen weten, ik denk dat de meeste vrouwen hier wel hetzelfde over denken. In dat kader zou ik haar toch willen inlichten, maar ik wil er zelf niet in de problemen mee komen. Vandaar mijn vraag.

Afpersing (art 317SR) en Afdreiging (art 318SR) komen niet uit het Belgisch Strafwetboek,vermits daarin die artikelen opgeheven zijn bij art.28 Wet 3 januari 1933(B.S. 22 juni 1933).
Indien u Nederlandse bent ga dan naar:
http://www.wetten.overheid.nl/;http://w ... nieuws.nl/

“Art.470.Met de straffen, bij het artikel 468 bepaald, wordt gestraft alsof hij een diefstal met geweld of bedreiging had gepleegd, bij die met behulp van geweld of bedreiging afperst, hetzij gelden...”(Sw.=Strafwetboek 8 juni 1867).

‘Die bedreiging betreft elk middel van morele dwang dat een onmiddellijk kwaad doet vrezen. Het kwaad waartegen men zich,in de denkwereld van het slachtoffer,niet kan verdedigen,beantwoordt daaraan‘(Cass. 26 april 1989,R.D.P. 1989,772,noot)

‘De bedreiging als bestanddeel van het misdrijf afpersing kan bestaan in de sterke morele dwang tengevolge van het verwekken van vrees voor een dreigend kwaad,zijnde het door een onderaannemer niet meer verkrijgen van onderaannemingsprojekten in de toekenning waarvan de dader van de afpersing een mededeterminerende rol speelde‘[Cass. ARP927215N,24 januari 1995(Goossens t. A.B.S.Soft), onuitg.,geciteerd door TRD&I 1995,489]

BEERNAERT,M.,Faits de corruption et d’extorsion,Rev.dr.pén. 1996,1022-1025,noot onder Brussel 17 juni 1994.

‘...waarin ik hem chanteer en zwijggeld vraag, anders zou ik zijn vrouw op de hoogte brengen...’ houdt een bedreiging en een afpersing,en dus het misdrijf uit art.470 Sw. in.

‘om hem te zeggen dat ik dit niet meende‘ neemt het bestaan voordien niet weg van het begane misdrijf.

Bart,
Maar wat blijft knagen is het feit dat ik van deze vrouw weet dat haar man haar bedriegt, dat nog gaat doen, en hij achter haar rug ongestoord zijn gangen kan gaan. In dit soort situaties is het meestal zo dat velen op de hoogte zijn, behalve de betrokkene zelf. Als ik als vrouw zou bedrogen worden, zou ik het willen weten, ik denk dat de meeste vrouwen hier wel hetzelfde over denken. In dat kader zou ik haar toch willen inlichten, maar ik wil er zelf niet in de problemen mee komen. Vandaar mijn vraag.

Moest je onmiddellijk nadat je wist dat hij getrouwd is, zijn vrouw op de hoogte brengen, dan zou het nog een daad van eer en geweten geweest zijn.
Je hebt uit vrije wil een relatie met een getrouwde man gehad. Ook al "zei" hij dat hij bij zijn vrouw wegging, hij was nog altijd getrouwd.
Dan heb je enkele risico's waarvan je op voorhand bereid moest zijn die te nemen: zijn vrouw zou dit te weten kunnen komen en bij jou eens aan de deur kunnen staan of hij zegt wel zijn vrouw te verlaten maar doet het niet...
Ik ben zelf een "bedrogen" echtgenote. Ik zou het niet in het minste appreciëren moest de ex-minnares van mijn man dit mij komen vertellen...
Iedereen maakt fouten en ik beoordeel je niet. Maar ik denk dat je een betere keuze in het leven kan maken dan het haar te gaan vertellen: verder gaan met je leven. Boontje komt eens om zijn loontje en zo ook bij hem.
Groetjes

De SMS is een strafrechterlijk rechtgeldig bewijs voor de afpersing.
Neem maar aan dat bij klacht u in nauwe schoentjes zit - zeker als nog blijkt dat u achteraf nog een hele boel berichten en telefoontjes hebt gepleegd.
Buiten afpersing idd ook nog stalking.
Het afdreigen met ... daar lacht men op het parket niet mee.

Kontakt zoeken met de vrouw - best niet doen want dan zou het perfect kunnen dat kort daarna enkele mensen in het blauw vriendelijk verzoeken eventjes mee te komen naar het bureau.

In nogal wat gevallen wordt er dan door gerechtelijke instantie voorwaarden opgelegd aan de dader in casu u.

Wat te doen: zeker geen contact en zaak loslaten.

Ik ben zelf een "bedrogen" echtgenote. Ik zou het niet in het minste appreciëren moest de ex-minnares van mijn man dit mij komen vertellen...

Daar kan ik inkomen, maar is er dan een "goeie" manier om dergelijk nieuws te vernemen? Ofwel hoor je het via iemand anders, ofwel kom je er zelf achter. Ik weet niet hoe het bij jou is gelopen, en hoe lang het al gaande was, maar stel dat het al een poosje aan de gang was, had je het dan liever niet eerder geweten? Ook al zou het nieuws dan gebracht worden op een manier die je niet kan "appreciëren"?
Jouw reactie verbaast me eerlijk gezegd een beetje, ik ging er vanuit dat elke vrouw die bedrogen wordt, dat liefst wil geweten hebben, en dan wel zo snel mogelijk, maar blijkbaar zit ik ernaast.
Als je wil mag je me ook een PM sturen om het er verder over te hebben.

De SMS is een strafrechterlijk rechtgeldig bewijs voor de afpersing.
Neem maar aan dat bij klacht u in nauwe schoentjes zit - zeker als nog blijkt dat u achteraf nog een hele boel berichten en telefoontjes hebt gepleegd.
Buiten afpersing idd ook nog stalking.

Wat te doen: zeker geen contact en zaak loslaten.

Even een correctie: van stalking is hier absoluut geen sprake hoor, ik heb hem helemaal geen berichten gestuurd en telefoontjes gedaan, wel andersom.
Maar als die sms weldegelijk een rechtsgeldig bewijs is voor afpersing, zal ik het maar laten voor wat het is. Dan is het me de mogelijke miserie ook niet waard.

mevrouw, overspel komt ALTIJD uit. Wie zegt dat zijn vrouw het misschien niet weet? of dat ze het weet, maar het niet wil zien? of dat ze er mee akkoord gaat, of er zelf zo'n leven op nahoudt? of welke duizenden andere varianten zijn er nog mogelijk?

voor u is het voorbij, laat het zo en kijk vooruit. U brengt enkel zichzelf in de problemen, fysisch/psychisch en juridisch.

Is het niet aan dat datingbureau om na te gaan wie zij inschrijven? Zij hebben daar toch verantwoordelijkheden/aansprakelijkheden, misschien....?