#9 , 02 aug 2011 11:47
Wat betreft het comité bijzondere jeugdzorg, moet je naar daar gaan met de hulpvraag enkel van jou uit.
Ik ben zo ook naar het comité gestapt met de hulpvraag de situatie omtrent mijn zoontje te onderzoeken in het kader van echtscheiding en de feiten vastgesteld door politie.
Maar het comité mag blijkbaar alleen in actie schieten als het vrijwillig door beide ouders aangevraagd wordt of als het door de rechtbank opgelegd is.
Enkel op jouw aanvraag, mogen zij in principe dus niet opstarten.
Wat wél kan, en zo hebben wij het ook gedaan, is met een éénzijdige hulpvraag gaan.
We hebben het zo kunnen kaderen dat wij dankzij die problemen in de echtscheiding zelf ook problemen ondervinden en steun kunnen gebruiken.
Op die manier kunnen ze wel helpen, nog steeds vrijwillig en de tegenpartij hoeft niet mee te werken zolang het niet opgelegd is.
Maar eens het comité dan met zijn onderzoek begint en vaststelt dat er wel degelijk problemen zijn, kunnen zij de zaak naar de jeugdrechtbank doorverwijzen en die kan de tegenpartij dan weer wel verplichten mee te werken en indien ze dat niet doen, zal de jeugdrechtbank daar op gebasseerd ook beslissingen nemen.
In ons geval wordt er zo dus een observatie door een OOOC gedaan waarin zowel onze thuissituatie als die van vader onderzocht wordt.
Momenteel alles dus vrijwillig en alle partijen mogen dus ook op eender welke moment besluiten hier niet langer aan mee te werken.
De voordelen dat het voor ons heeft opgeleverd, is bijvoorbeeld een sociaal overleg met alle betrokken partijen rondom mijn zoontje en onze thuissituatie.
We hebben een psychologe toegewezen gekregen voor ons zoontje zodat hij de psychologische problemen te boven kan komen die hierdoor gekomen zijn.
Ikzelf heb ook psychologische bijstand gekregen.
Wij hebben hulp in huis gekregen (ik heb een chronische pijnaandoening).
De vader voelde zich hierdoor toch wel onder druk gezet en heeft besloten alsnog vrijwillig mee te werken.
Er komt dus ook een uitgebreider onderzoek, meer gesprekken met beide partijen en vooral ook met ons zoontje omtrent de ganse situatie.
Beetje raar wel dat je het comité zo moet omzeilen, maar het resultaat is in principe hetzelfde en het gaat sneller ook.
Stuiten zij nu bv echt op problemen of tegenwerking, zijn zij verplicht het door te geven aan jeugdrechtbank.
Wil mijn ex bv plots niet meer meewerken maar eist hij terug contact met zijn zoon zonder de bezoekregeling na te leven, terwijl wij wel de bewijzen hebben dat onze ongerustheid gegrond is, kunnen zij niet anders dan de jeugdrechtbank inschakelen welke dan op hun beurt onderzoeken zal opleggen die niet afgewezen mogen worden. Doet hij dat dan toch, deze onderzoeken afwijzen, zal hij niet zomaar eender wat hij wil kunnen eisen, gezien wij over de nodige bewijsstukken bezitten en wel meegewerkt hebben aan de onderzoeken etc.
Ik geef het je maar mee, als je echt ongerust bent over de thuissituatie ginds, houdt je been dan stijf en ga terug aankloppen, met een persoonlijke hulpvraag deze keer, op jouw vrijwillige basis.
Dan wordt het in eerste instantie gekaderd als hulpverlening aan jouw gezin, maar uiteraard heeft de tegenpartij er altijd wel iets mee te maken en onderzoeken ze zowiezo hoe het gesteld is met het kind, daar wordt toch heel veel rekening mee gehouden.
Niet opgeven als je ongerust bent hoor. Je hebt op meer recht qua hulpverlening dan ze in eerste instantie zeggen, het is maar hoe je het kadert natuurlijk. En zo gaat de bal vaak snel wel aan het rollen.
Wat ik over die sms'n even wil meegeven: laten vastleggen door deurwaarder! Ook alle emails etc die je hebt.
Kost wel even wat geld, maar ook niet overdreven hoor.
Deze kan je wel degelijk gebruiken in onderzoek naar de woonomstandigheden van het kind en hoe de moeder en diens partner zich gedraagt, want ik kan me zo voorstellen dat ze naderhand alles zullen ontkennen.
Deze sms'n bijhouden en laten registreren door een deurwaarden, zeker doen, het is de moeite waard.
Voor de rest, als je kan, pv laten opmaken van agressief gedrag bv. Bellen ze jou op om je uit te schelden, mag jij de politie hiervan op de hoogte brengen en in jouw woorden zeggen hoe zij jou bedreigd hebben. Een heel gedoe natuurlijk en er zal niet onmiddelijk wat veranderen, maar de tegenpartij zal zo wel voelen dat jullie het menen dat je niet met dit gedrag opgezet bent en je mag dit zeker en vast doen.
Niet voor het minste geringste naar politie lopen natuurlijk, maar lijken de bedreigingen jou serieus of lopen ze uit de hand, zou ik toch eens een pv laten opmaken, de politie er veel meer bij betrekken.
Tevens zou ik aan de tegenpartij vragen om niet langer met jullie persoonlijk te communiceren, maar een tussenpersoon te zoeken.
Vervelend als je over het welzijn van het kind wil praten, maar het loopt toch steed op ruzie en gescheld, daar is niemand iets mee.
Praten over het kind zal toch niet zomaar 'lukken'. Leg je daar bij neer en vermijd al die ruzies.
Zoek via sociale werksters een manier om toch te communiceren, maar dan indirect, zodat jullie niet geconfronteerd worden met hun gescheld en bedreigingen. Ook hiervoor kan je comité aanspreken, alsook een CAW en zelfs het ocmw. Ook via het CLB op school kan je eens informeren in hoeverre zij hierin iets voor jou kunnen betekenen.
In principe moet er ook voor gezorgd worden dat het kind een eigen bed heeft. Eigen slaapkamer onder kinderen hoeft niet per se.
Maar als jij kan aantonen dat het kind geen privé slaapplaats heeft (een eigen bed dus) en met een persoon van het andere geslacht het bed moet delen, kan jij hen daarop aanspreken.
Je bent immers verplicht in bepaalde zaken te voorzien voor het welzijn van het kind. Eén daarvan is ervoor zorgen dat het kind de gelegendheid heeft om in een eigen bed te slapen wanneer het kind dat wenst. Het mag nooit gedwongen worden met andere personen het bed te delen, ongeacht of er seksuele betrekkingen zijn of niet.
Net zozeer mag het kind niet verplicht worden naakt te zijn in bijzijn van anderen, zeker als het anderen betreft als de ouders. Geeft het kind aan dat het zich niet prettig naakt voelt bij bv oma of halfbroer of weet ik veel, moet er voor gezorgd worden dat het kind zich privé 'naakt' kan zijn.
Het lichaam is van het kind zelf en niemand mag het kind verplicht bv te baden met andere familieleden als het zich er niet prettig bij voelt. Zelfde geldt ook voor de ouders. Als er grensoverschrijdend gedrag plaatsvind, moet je dat zeker aangeven en gaan ze zeker onderzoeken of het kind zich naakt moet voordoen in situatie die grensoverschrijdend zijn, ouder of niet! Een kind heeft rechten he.
Veel succes alleszins!