JuridischForum.be

Beste

Even zo kort mogelijk de situatie schetsen.
Ik ben nu bijna dertig jaar oud en werd toen ik 14 was een tijd lang misbruikt door een vertrouwenspersoon op school.
Indertijd heb ik onder druk van de dader en het schaamtegevoel bij mezelf nooit actie echt ondernomen. Mijn ouders wisten/weten nog steeds van niets en de directeur van de school is via een vertrouwenspersoon op de hoogte gebracht, maar deed de hele situatie af als ongeloofwaardig.
Met de jaren en dankzij bijkomende hulp. Heb ik dit een plaats kunnen geven. Het beheerst mijn leven niet langer helemaal, al maakt het er jammer genoeg wel deel van uit.
Wat ik hierover wilde vragen is of er juridisch nog mogelijkheden zijn na al die jaren. Er is geen bewijslast. Het enige wat ik nog zou willen is die persoon op de kaart zetten, want misschien heeft die gelijkaardige feiten gepleegd bij anderen, maar wordt hij niet vervolgd door gebrek aan bewijs.
Zou een melding dit kunnen verhelpen of is ook dit niet langer mogelijk.

Alvast bedankt voor uw reactie.

Alhoewel de feiten bij jou mogelijk verjaard zijn wil dat nog niet zeggen dat dit eveneens geldt voor deze bij andere mogelijke slachtoffers. Ik zou zeker overwegen dit te melden als je er de persoonlijke moed toe kan opbrengen. (wat ik enkel maar als bewonderingswaardig kan omschrijven)

Bijkomende vraag. Wat is eigenlijk de verjaringstermijn voor dergelijke feiten?

Dacht dat deze onlangs op 30 jaar werd gebracht?

“Art.7.1. Niemand kan worden veroordeeld wegens een handelen of nalaten, dat geen strafbaar feit naar nationaal of internationaal recht uitmaakte ten tijde dat het handelen of nalaten geschiedde. Evenmin zal een zwaardere straf worden opgelegd dan die welke ten tijde van het begaan van het strafbare feit van toepassing was...”(4 NOVEMBER 1950. - Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden).

‘Ik ben nu bijna dertig jaar oud en werd toen ik 14 was een tijd lang misbruikt’. De feiten gebeurden dus in 2011 - (30-14) = 1995.

De strafwetten van kracht in +- 1995 dienen hier dus toegepast.

“Art.21. De strafvordering verjaart door verloop van tien jaren, drie jaren of zes maanden, te rekenen van de dag waarop het misdrijf is gepleegd, naar gelang dit misdrijf een misdaad, een wanbedrijf of een overtreding is...”(17 APRIL 1878. - WET HOUDENDE DE VOORAFGAANDE TITEL VAN HET WETBOEK VAN STRAFVORDERING van kracht in 1995).

“Art.372.Elke aanranding van de eerbaarheid, zonder geweld of bedreiging gepleegd op de persoon of met behulp van de persoon van een kind van het mannelijke of vrouwelijke geslacht beneden de volle leeftijd van zestien jaar, wordt gestraft met opsluiting...Art.373.De aanranding van de eerbaarheid, met geweld of bedreiging gepleegd op personen van het mannelijke of vrouwelijke geslacht, wordt gestraft met gevangenisstraf van zes maanden tot vijf jaar...Is de minderjarige geen volle zestien jaar oud, dan is de straf dwangarbeid van tien jaar tot vijftien jaar.Art.375.Verkrachting is elke daad van seksuele penetratie van welke aard en met welk middel ook, gepleegd op een persoon die daar niet in toestemt...Met opsluiting wordt gestraft ieder die de misdaad van verkrachting pleegt...Wordt de misdaad gepleegd op de persoon van een kind boven de volle leeftijd van veertien jaar en beneden die van zestien jaar, dan wordt de schuldige gestraft met dwangarbeid van vijftien jaar tot twintig jaar...”(8 juni 1867 Strafwetboek=Sw. van kracht in 1995).

“Art.7.De straffen op de misdrijven toepasselijk zijn : In criminele zaken...2° dwangarbeid...4° opsluiting...“(Sw. van kracht in 1995)

‘en werd toen ik 14 was een tijd lang misbruikt’

De straffen hierop zijn criminele straffen en “Art.1.Het misdrijf naar de wetten strafbaar met een criminele straf,is een misdaad...”(Sw. van kracht in 1995) zodat die misdaden toen verjaarden na tien jaren,m.a.w. in +- 2005.