JuridischForum.be

Ik heb enkele vraagjes omtrent verjaring schulden na veroordeling Rechtbank en eerherstel...


In 1992 ben ik samen met mijn vader, die toen zelfstandig was met handelszaak, ten onrechte solidair veroordeeld tot een gevangenisstraf en boete voor oplichting, valsheid in geschriften + betaling aan de burgelijke partijen van de facturen op de vader zijn naam, 7 naamloze vennootschappen.

Ik was geen zelfstandige op dat moment, maar gewoon thuiswonende...
Ik heb de boete, gerechtskosten nooit betaald. Het is nu 23 jaar geleden en bij navraag bij de Dienst Penale boeten zeiden ze dat alles is verjaard. ( boete, gerechtskosten, interesten, fonds slachtoffers,.... )
Een burgelijke partij heeft één keer nog geprobeerd te schuld te innen via een brief aan mijn advocaat, maar gelet op mijn onvermogen ( van 1992 tot op heden ) kon ik die schuld helaas nooit (af)betalen.
Het hebben van een strafregister was een zeer zware handicap ( geen gunst van de opschorting gekregen ) en ik heb mij hier door nooit kunnen integreren in de samenleving en op de arbeidsmarkt. Ben al die tijd onvermogend geweest en moeten leven van werkloosheidsuitkeringen, ziekenkas en OCMW.

Zijn die schulden nu al verjaard of moet ze nog verjaren ? na 5 jaar of 30 jaar ?
Ik wil ook eens eerherstel aanvragen, maar ik weet niet of de procureur of de raadkamer het verzoek zal aanvaarden, aangezien de burgelijke partijen nooit zijn vergoed, gezien mijn onvermogen, geen menswaardig bestaan kunnen /kan leiden. De wet zegt ergens dat ze toch eerherstel kunnen toekennen, in geval van onvermogen of verjaring als het niet aan de persoon zelf is gelegen.
Ik wil ook geen slapende honden wakker maken !
Iemand raad ?

Als u nog steeds onvermogend bent, kunt u het natuurlijk proberen. Wat is dan nog het ergste dat kan gebeuren?

Normaal gezien moeten de partijen zijn vergoed opdat men eerherstel kan krijgen.

‘De vordering tot uitvoering van een rechterlijke beslissing, de actio judicati,verjaart aldus door verloop van tien jaar ongeacht de duurtijd van verjaringstermijn van de schuldvordering die aan deze beslissing ten grondslag ligt‘(Cass., 18 februari 2010, rolnummer C.09.0237.N, http://jure.juridat.just.fgov.be/" onclick="window.open(this.href);return false;)

“Art.621.Iedere veroordeelde tot straffen die niet kunnen worden uitgewist overeenkomstig artikel 619, kan in eer en rechten hersteld worden, indien hij sedert ten minste tien jaar geen zodanig herstel heeft genoten...Art.622.De veroordeelde moet de vrijheidsstraffen hebben ondergaan en de geldstraffen hebben gekweten, tenzij die straffen krachtens het recht van genade kwijtgescholden zijn, of, indien zij voorwaardelijk zijn uitgesproken of voorwaardelijk zijn geworden bij genademaatregel, als niet bestaande worden beschouwd. Is de straf verjaard, dan kan de veroordeelde alleen in eer en rechten hersteld worden wanneer de niet-uitvoering niet aan hem te wijten is. Art.623.De veroordeelde moet voldaan hebben aan de in het vonnis bepaalde verplichting tot teruggave, schadevergoeding en betaling van kosten...Het hof dat over het verzoek tot eerherstel moet beslissen, kan de veroordeelde evenwel van deze voorwaarde ontslaan, indien hij aantoont dat hij in de onmogelijkheid verkeerde om aan de verplichtingen te voldoen hetzij wegens zijn onvermogen, hetzij wegens enig ander feit waaraan hij geen schuld heeft. Het hof kan in dat geval, onverminderd de rechten van de schuldeisers, ook het gedeelte bepalen van de teruggave, de schadevergoeding, de gerechtskosten en het passief, dat de veroordeelde moet hebben voldaan alvorens hem herstel in eer en rechten kan worden toegestaan.”(17 november 1808 Wetboek van Strafvordering).

U schrijft ten onrechte... vermoedelijk was u bestuurder in de vennootschappen ... maar is uw advocaat niet in beroep gegaan??

U schrijft ten onrechte... vermoedelijk was u bestuurder in de vennootschappen ... maar is uw advocaat niet in beroep gegaan??

neen, mijn vader had een een éénmanszaak op eigen naam en hielp af en toe mee als familielid, mede door zijn fors slecht gezondheidstoestand.... Er kwam één man van de gerechtelijke politie en die vroeg waar de boeken waren en gaf hem domweg en ter goeder trouw alles mee. Ik had mijn handtekening op enkele bestelbons en leveringsbordels gezet met briefpapier van een vennootschap die nog in oprichting was. Die politieman vroeg gewoon of ik mijn handtekening herkende en of ik dat en dat had getekend. De zaak ging failliet en er had maar 1 leverancier ( een N.V. ) klacht ingediend, de anderen werden waarschijnlijk onder druk gezet door die man van de gerechtelijke politie om zich ook burgelijke partij te stellen, maar op het einde stelde de partij die klacht indiende zich burgelijke partij + 8 anderen en was er bij de veroordeling enkel sprake van solidaire betaling aan die ene partij. Ter goeder trouw heb ik dus aan die politieman stukken meegegeven die mijzelf later zouden schaden.

Onze advocaat kwam vermoedelijk, opzettelijk volgens mijn vader, te laat toen we voor de raadkamer moesten verschijnen en werden allebei verwezen naar de Correctionele Rechtbank. ( oplichting , gebruik valse stukken, valsheid in geschriften...) Die advocaat hebben we onmiddellijk gedumpt.

Daarna hadden we een pro-deo advocaat waar mee een afspraak op een zaterdag hadden( 2 dagen voor de zitting ) en we waren een kwartier te laat aan zijne prive-villa aangekomen en zijn moeder zei dat hij juist was vertrokken.
De maandag zagen we dan de eerste keer diene advocaat en zei amper een paar woorden en zei dat we schuldig gingen pleiten. ( was amper 19 jaar ) Gevolg : 6 maanden + boete + andere kosten )
Kon ik met leven... maar met al de rest toch niet....
Hoger beroep wou die laatste advocaat niet aantekenen, omdat we waarschijnlijk nog zwaarder zouden worden gestraft.
De rechter was een onbeleefd ( vermoedelijk dronkaard ) gevoelloos varken die ons zelf niet uitpraten en de vraag tot opschorting niet wou inwilligen.
Het schrijnende aan heel die affaire is dat alle goederen van mijn vader werden verkocht, mijn vader werd bestolen, goederen uit het faillissement werden gestolen door de curatoren en hun medewerkers van een veilingszaal ( want wij mochten aanwezig blijven bij de verkoop en gratis voor niets meehelpen ) Ze hebben hun auto's bomvol geladen en allerlei dingen ontvreemd, er niets voor betaald en niet ingeschreven in de boeken of bij de opbrengsten van de verkoop. Toen we dit meedeelden aan onze advocaat weigerde hij daartegen iets te doen ( vriendjes onder elkaar en de één mag al wat meer dan de andere in dit land... ) Bovendien werd mijn heel zieke vader die met zijn rug tegen de muur stond, enkele maanden voor de faling en waar een gerechtelijk akkoord werd gevraagd, gechanteerd door zijn eigen advocaat, afgeperst, antiek afhandig gemaakt in ruil voor de ereloontjes.
Wat ik nooit heb kunnen begrijpen, dat ik ben mede-veroordeeld tot betaling van al die facturen en goederen, die grotendeels in beslag zijn genomen, deels zijn gestolen en verkocht door de curatoren en eigenlijk van mijn vader waren.
Ik zou perfect kunnen aannemen dat ik met kwaad opzet en inzicht iemand zou hebben opgelicht, er ooit voordeel
zou van hebben gehad, de goederen zou gehad hebben, mij verrijkt zou hebben,... en dan zou moeten boeten en terugbetalen. De enige reden waarom één van die schuldeisers klacht indiende, is dat ze bij nadien konden aankloppen.
Bovendien hebben de toegewezen bedragen van de burgelijke partijen een omvang dat ze voor een gewone werkmens niet terugbetaalbaar zijn.
Ze zouden beter twee maal nadenken over de gevolgen, alvorens de mensen hun levens kapot te maken.
Nu goed, ik heb er leren mee leven en vaag aan alles mijn voeten en profiteer van het leven. Die mensen zijn mij dat niet waard om ziek te worden, leven is zoal te kort en éénmalig.

Een heel lange uitleg met veel onflatterende adjectieven en alomtegenwoordige afwenteling van persoonlijke verantwoordelijkheid maar is wezen is het erg eenvoudig: u bent door een rechtbank definitief schuldig bevonden en veroordeeld en de burgerlijke partijen werden nooit vergoed.

Bedankt voor de antwoorden ! Ik ben tevreden dat de schulden zijn verjaard en niets meer moet betalen. Ik ga mij de moeite, kosten sparen en geen eerherstel aanvragen. Zie niet in waarom te buigen voor een klassejustitie die superfraudeurs in bescherming neemt, rijken die hun straf kunnen afkopen... men steelt een brood en vliegt maanden binnen, men steelt miljoenen en dan ben je een held. Ik kan er geen respect voor opbrengen en walg van justitie.

Bedankt voor de antwoorden ! Ik ben tevreden dat de schulden zijn verjaard en niets meer moet betalen.

Tja, in weze bent u blij dat u uw verantwoordelijkheid naar de benadeelde partijen niet meer moet opnemen. U walgt van justitie, maar maakt wel dankbaar gebruik van de verjaring (wat toch een juridisch principe is). Ik denk dat dit forum niet echt voor u geschikt is in dit geval.

Ik vind dat toch ook vrij hypocriet, enerzijds blij zijn dat de wet u beschermd tegen schuldeisers en anderzijds walgen als de wet in uw nadeel is.