JuridischForum.be

The saga continues.

Vorig jaar stelde ik hier op het forum een aantal vragen ivm. een persoonlijke blog die mijn echtgenote wou opstarten.

Om het even te kaderen: mijn echtgenote werd tussen haar 16 en haar 18 jaar herhaardelijk misbruikt door enerzijds een neef en anderzijds haar stiefvader. In het kader van haar therapie startte ze hierover een blog op waarin ze alles openbaar maakt. Welliswaar na het wijzigen van alle namen uiteraard.

Hoewel de inhoud van de blog voor haar familie vrij explosief was kreeg ze bijna geen reacties. Zij die wel reageerden waren vrijwel allemaal positief.

Na 6 maand leesde 1 van haar 2 broers de blog. Deze explodeerde, maar wou er in 1ste instantie niets over kwijt.

Nu hebben we gisteren te horen gekregen dat deze klacht bij de politie zou zijn gaan indienen wegens "smaad".

Mij lijkt dit bizar, hij wordt nergens in de blog vermeld (buiten dan als zijne 1 van haar 2 broers), maar daar buiten...

Kan hij dat? Klacht indienen wegens smaad hoewel het eigenlijk over zijn vader gaat? En zo ja... is er een manier waarop wij kunnen achterhalen of hij dit effectief gedaan heeft?

Hij kan dat. Of hij het zal kunnen hard maken is een ander verhaal.

Op welke grond dan? Het gaat tenslotte niet over hem...

Smaad zal al zeker niet kunnen. Bij mijn weten is dat enkele tegen "SMAAD EN GEWELD TEGEN MINISTERS, LEDEN VAN DE WETGEVENDE KAMERS, DRAGERS VAN HET OPENBAAR GEZAG OF VAN DE OPENBARE MACHT."

Op basis van laster en eerroof.

Je kan dus een klacht wegens laster & eerroof indienen voor iemand anders?

Rechtstreekse nabestaande. De 'vermeende' daden van de vader stralen af op hem. Een van de meer bekende voorbeelden is hoe de nabestaanden van een bekende colloborateur in kort geding een uitzendingsvebod verkregen voor een aflevering van die over hun vader handelde. Dit werd uiteindelijk door de zender naast zich neergelegd doch dat wsa op eigen risico..

Zijn de betrokken personen waar de blog over gaat veroordeeld voor de door U aangehaalde feiten?

Veroordeeld of niet ...doet er niet zo veel toe.
Eens lezen..... let op het woordje kwaadwillig wat een zeker opzet inhoud.
http://www.elfri.be/laster-en-eerroof

Hm, het aspect veroordeling lijkt me toch wel belangrijk in deze.
Bij een veroordeling acht de rechtbank de feiten als bewezen.

Tenzij in die blog nog andere elementen zitten die niet bewezen zijn, waarbij men anderen ook wil treffen.
Vb de vader pleegt een misdrijf, en je wil de hele familie door het slijk halen hiervoor.
.

Laster (F: calomnie; D. Verleumdung): iemand kwaadwillig iets verwijten dat de eer van die persoon aantast of hem blootstelt aan publieke verachting, zonder dat men erin slaagt het wettelijke bewijs ervan te leveren, terwijl de wet het leveren van het bewijs veronderstelt. Bijvoorbeeld: men verwijt iemand dat hij een diefstal heeft gepleegd, zonder hiervoor het bewijs te leveren.

Eerroof: (F: diffamation, D: üble Nachrede): iemand kwaadwillig iets verwijten dat de eer van die persoon aantast of hem blootstelt aan publieke verachting, zonder het te kunnen bewijzen.

Anders zou geen enkele journalist nog vrij rond lopen lijkt me...

De feiten dateren van meer dan 20 jaar geleden, indertijd is het nooit naar buiten gebracht. Mijn vrouw had van haar moeder de volgende 2 keuzes gekregen:

• Naar de politie gaan, waarna ze effectief met haar moeder & 2 broers op straat stond.
• Niets zeggen, ze kreeg een sleutel zodanig dat ze haar kamer op slot kon draaien en het niet meer kon gebeuren

Als 17jarig meisje koos ze voor de 2de optie. Iets er na zijn ze met hun 3 (moeder, stiefvader en haarzelf) naar een centrum voor Slachtofferhulp gegaan. Voor haar ouders was daarmee de kous af.

Als ze ook maar enige allusie naar die feiten maakt krijgt ze de vraag waarom ze het nog niet vergeten is.

In dat centrum zou hij bij een therapeut de feiten hebben toegegeven, althans dat vermoedt ze. Ze heeft nooit iets van papieren of verslagen daarover gezien.

Ik heb er al aan gedacht om via een advocaat het verslag op te vragen, maar het centrum bestaat ondertussen niet meer. Ik zou niet direct weten hoe het dan nu te moeten doen.

Ze heeft tot vorig jaar uit loyaliteit naar haar moeder toe en uit liefde voor haar broers haar mond gehouden. Maar vorig jaar is door het gedrag van haar moeder de bom gebarsten en heeft ze op aanraden van haar psycholoog de blog opgestart.

Bedankt in elk geval voor de link.

Het geeft wel een ander beeld dan dat wat we vorig jaar van een advocaat hebben gekregen.

Bewijzen zijn er niet meer natuurlijk, buiten dan dat ene verslag ergens in een kast.

Ze is er al 5 jaar voor onder behandeling, en vreemd genoeg gelooft bijna iedereen in de familie het.

Op haar broers na, waarvan ene het niet kan verkroppen. Niet onbegrijpelijk natuurlijk, maar...

Dus er is nooit een veroordeling van de betrokken persoon geweest?
In dit geval kun je beter zeer goed opletten met welke info je verspreid.
Ik zou het persoonlijk niet verspreiden zonder bewijzen. Zomaar een 'toegeving' is niet genoeg.

PS, zonder te weten maak je ook een ander misdrijf bekend: die moeder stelde haar dochter blijkbaar de keuze. Misbruik aangeven of niet?
In dit geval van vermeend misbruik/ aanranding heeft een minderjarige dochter niet te kiezen, maar moet die moeder aangifte doen.
In deze kan die moeder (indien het tot een rechtszaak komt) ook worden aangepakt voor schuldig verzuim.

Maw, Ik raad U aan die blog zo snel mogelijk offline te halen.
En sorry, ik kan moeilijk geloven dat professionele dienstverlening haar het advies hebben gegeven de zaken openbaar te maken onder de vorm van een blog, gezien er geen concrete bewijzen of rechtszaak geweest is tegen de betrokken personen.

En zelfs met een veroordeling is er nog zoiets als "kwaadwillige ruchtbaarmaking".

Dus er is nooit een veroordeling van de betrokken persoon geweest?
In dit geval kun je beter zeer goed opletten met welke info je verspreid.
Ik zou het persoonlijk niet verspreiden zonder bewijzen. Zomaar een 'toegeving' is niet genoeg.

PS, zonder te weten maak je ook een ander misdrijf bekend: die moeder stelde haar dochter blijkbaar de keuze. Misbruik aangeven of niet?
In dit geval van vermeend misbruik/ aanranding heeft een minderjarige dochter niet te kiezen, maar moet die moeder aangifte doen.
In deze kan die moeder (indien het tot een rechtszaak komt) ook worden aangepakt voor schuldig verzuim.

Maw, Ik raad U aan die blog zo snel mogelijk offline te halen.

Over het al dan niet offline halen van de blog kan ik niet beslissen jammer genoeg. De blog is het persoonlijke project van mijn echtgenote.Hoe wel ik er van in het begin tegen was, wil ik mijn visie op geen enkele manier opdringen. U kan de emotionele waarde die ze aan het bestaan van de blog niet overschatten, als ik de blog tegen haar wil weghaal kan ik even goed mijn scheiding aanvragen...

Hij is er idd. nooit voor veroordeeld geweest, er is ook nooit mee naar de politie geweest. Buiten dat ene bezoek aan een centrum voor slachtofferhulp is er verder nooit een woord aan vuilgemaakt. Wat mijn schoonouders betrof was de kous af met het maken van haar keuze.

Ondertussen is het ook verjaard en kan ze legaal niets meer doen.

En sorry, ik kan moeilijk geloven dat professionele dienstverlening haar het advies hebben gegeven de zaken openbaar te maken onder de vorm van een blog, gezien er geen concrete bewijzen of rechtszaak geweest is tegen de betrokken personen.

Nochtans is dat wat er gebeurd is. Ik kan u de naam van de advocaat in kwestie zelfs bezorgen.

Haar therapeut was haar al een tijdje aan het aanraden om naar de politie te stappen, of op zijn minst met haar verhaal naar buiten te komen. Dit om ze toe te laten na 20 jaar eindelijk het hoofdstuk te kunnen afsluiten.

Nu, de therapeut dacht bij dit laatste eerder aan het schrijven van een aantal brieven, gericht aan de mensen aan wie ze het wou vertellen.

Daar ik schrik had voor eventuele legale gevolgen zijn we hiervoor naar een advocaat gestapt. Deze raadde deze benadering af en stelde voor om het op een andere manier te doen: het uit te brengen in verhaalvorm.

Meer specifiek: het uitbrengen na persoons- en plaatsnamen voldoende te hebben veranderd. Op die manier blijft het verhaal herkenbaar voor zij die het aanbelangt, en kan je het tegelijk nog steeds verkopen als "gewoon een verzinsel". .

Willen ze hier toch tegen in gaan dienen ze eerst de link tussen het verhaal en de realiteit te bewijzen. Mochten ze dit toch proberen, dan wordt er hoe dan ook naar het misbruik gekeken, wat - gezien de voorgeschiedenis van mijn echtgenote - voor hen eerder averechts zal werken.

Een paar dagen na dit bezoek maakte mijn vrouw samen met een vriendin de blog aan en begon ze aan het redigeren van haar verhaal. Ik vond het een waanzinnig slecht idee, en neem het in alle eerlijkheid die vriendin serieus kwalijk. Maar ja... gedane zaken nemen geen keer jammer genoeg.

Ik blijf het een emotionele miskleun vinden, zeker aangezien ze het verhaal amper aanpaste. Op de persoons- en de plaatsnamen wou ze geen letter aan haar verhaal aanpassen. Het moest haar verhaal blijven.