Ik heb begin maart de compromis ondertekend voor een bouwgrond. Vooraf heb ik schriftelijk en expliciet aan de koper gevraagd wat de erfdienstbaarheid precies inhoudt die er op rust. Er is sprake van een doorgang voor tweewielersverkeer en voetgangers vanuit twee achtertuintjes. De verkoper heeft mij een uittreksel gestuurd uit de akte van één van de betrokken huizen. ik heb dit woordelijk overgenomen en als opschortende voorwaarde vermeld in mijn bod: dus doorgang voor tweewielersverkeer en voetgangers. In de compromis wordt dit ook zo geformuleerd. De tekst van die ene akte wordt aangehaald met de vermelding dat de erfdienstbaarheid voor het andere huisje hetzelfde is. Nu meer dan drie maanden later, lees ik in het stedenbouwkundig attest dat er sprake is van een erfdienstbaraheid van 3 meter (breedte). Iets wat volgens alle bronnen die ik heb geconsulteerd een oprit voor een auto is.
Ik meld aan mijn notaris dat dit toch een vergissing moet zijn. 3 meter is te veel voor tweewilersverkeer en voetgangers. Hij sust mij eerst nog door te zeggen dat een eigernaar geen rechten kan ontlenen aan een stedenbouwkundig attest, maar ik houd het been stijf dat er dan een ander stedenbouwkundig attest moet worden opgevraagd. Een paar uur daarna telefoon van notaris: in de akte van het tweede huisje is wél sprake van 3 meter. Dat ontdekt de notaris dus ook drie maanden na het ondertekenen van de compromis. Ik zou beschaamd zijn. Waar worden die mensen eigenlijk voor betaald? En waar kun je je verhaal kwijt wanneer ze hun werk niet goed doen?
Kan ik nu ook nietigheid vorderen op grond van dwaling of minstens een schadevergoeding wegens deze afwijkende erfdienstbaarheid?