JuridischForum.be

Een cliënt van mij woont momenteel met haar drie kinderen in een noodwoning. Vorige week heeft ze echter een brief gekregen waarin staat dat er een procedure is gestart bij de vrederechter om haar uit de noodwoning te zetten. Kan dit zomaar? Als ze niet terecht kan bij het OCMW voor hulp op het vlak van huisvesting, waar kan ze dan nog wel terecht?

Mevrouw,

Gelieve dringend contact op te nemen met de sociale dienst van het O.C.M.W. Zij zullen u bijstaan in het behoud van de huidige woning of het zoeken naar een andere woning of noodopvang.

Groetjes,

Thieu Rutten

Het is een noodwoning van het OCMW! De woondienst van het OCMW helpt het gezin helemaal niet bij het zoeken. Dit bedoel ik nu juist, als het gezin niet terecht kan bij het OCMW, waar kunnen ze dan wel nog terecht? Als het OCMW hen niet verder kan helpen, wie dan wel?

Niemand, probeer dus met het OCMW tot een oplossing te komen en begin alvast zelf iets anders te zoeken voor de zekerheid.

Zoals Leen voorstelt is het inderdaad raadzaam om met het OCMW tot een vergelijk te komen. Contact met de juridische dienst van uw OCMW kan ook nog al eens vruchten afwerpen. Mocht u er niet uitraken dan kan het CAW misschien een uitweg bieden.
Veel succes.

Groetjes,

Thieu Rutten

De vraag is waarom doet het OCMW daar niks aan ?

Dit is toch bij mijn weten hun taak .

Zoeken doen ze al enkele jaren, maar gezien het beperkte inkomen (tegemoetkoming FOD SZ) is dit een onmogelijke opgave.
Met CAW nam ik al contact op.

Je moet je misschien toch wel eens afvragen of het niet aan je attitude ligt dat het blijft fout lopen. Niets is onmogelijk als er een wil is. Als er een wil is, kunnen er vaak wegen gevonden worden, wandelpaden zijn ook wegen....

Veel succes en vooral veel sterkte....Misschien brengen de Paasdagen een oplossing.....

Fijne Paasdagen.

Groetjes,

Thieu Rutten.

Gebruik noodwoning is meestal voor een beperkte tijd.
In nogal wat gemeenten heeft de gemeente / OCMW geen eigen woningen noch is er een sociale woningmaatschappij.. en dan ontstaat er een probleem als er plots meerdere families uit de gemeente zijn die beroep (moeten) doen op de noodwoning.
Probleem is gekend en dan wordt de zaak nogal eens doorgeschoven naar de centrumsteden.

"Je moet je misschien toch wel eens afvragen of het niet aan je attitude ligt dat het blijft fout lopen. Niets is onmogelijk als er een wil is. Als er een wil is, kunnen er vaak wegen gevonden worden, wandelpaden zijn ook wegen...."
Ik ben daarmee akkoord, mijn motto is ook "waar een wil is, is een weg" maar er zijn omstandigheden die het je niet toelaten om die weg te bewandelen!
Het gaat hier om een alleenstaande moeder met drie kinderen die een heel slechte gezondheid ten gevolge van een ongeval. Hierdoor heeft zij een NAH (niet aangeboren hersenletsel). Ze kan dus zeer moeilijk onthouden, logisch en oplossingsgericht denken. Alles kost haar moeite. Om te genezen zou ze moeten kunnen rusten, maar hoe kan dit als je je in een dergelijke situatie bevindt?
Ik lees hier vaak dergelijke opmerkingen. Het spijt me, maar het motto "waar een wil is, is een weg" geldt alleen voor mensen met een goede gezondheid en zonder beperkingen. Voor hen is die weg vol werkzaamheden.
Ik nodig dan ook iedereen uit die zegt dat het mogelijk is om een weekje met mij op huisbezoek te gaan.

Als alle elementen mondjesmaat komen dan wordt het moeilijk om juist te antwoorden.
OCMW helpt alleen als persoon meewerkt..bij geen medewerken stopt het OCMW met acties.
Kan dat raar vinden maar misschien ook eens via haar ziekenfonds horen.
(Met alle begrip voor de situatie).
ik pleit het OCMW niet vrij maar er zijn wel regels.

De sociale dienst van het ziekenfonds is inderdaad ook nog een mogelijkheid. Mevrouw heeft mijn inzien in eerste instantie begeleiding nodig en een zorgcoördinator zou misschien een oplossing kunnen bieden. Ik vrees immers dat het echte achterliggend probleem nog niet aan de orde is geweest. Dit kan dan ook niet op een juridisch forum opgelost worden. Aan mevrouw werden verschillende mogelijkheden aangereikt.

De oplossing is voor de hand liggend.
Uw vriendin zal zich moeten neerleggen bij de situatie en op de privémarkt een 'arme mensen huis' huren. Het is niet de meest aangename woonsituatie maar moet dienen tot dat ze een sociale woning toegewezen krijgt. Afhankelijk van de regio zal ze enkele jaren heel basic moeten wonen, hetgeen niets is op een mensenleven.
Pas wel op, als uw vriendin gedragsproblematiek heeft, kan ze best blijven huren op de privémarkt. De huurders van een sociale woning worden veel strenger opgevolgd en zijn gebonden aan meer regels.

Wat ik eigenlijk nog wou weten is wat de vrederechter in een dergelijk geval beslist. Deze dame betaalt altijd netjes haar huur en volgt de huisregels op.

Moeilijk te zeggen zonder de details te kennen.