Beste lezers,
Graag had ik jullie mening over het volgende gehoord.
Ik wil namelijk weten of ik de burgemeester wegens wanbestuur kan aanklagen maar heb nog geen advocaat gevonden gespecialiseerd in administratief recht.
Dit betreft het –intussen afgevoerde- plan van onze burgemeester om een nieuwe steeg in onze stad aan te leggen. Deze nieuwe “weg” had het tracé moeten volgen van een smalle steeg die volgens de kaarten uit de 18e eeuw toegang gaf tot één van de toenmalige hoeves in de buurt. Deze doorgang, die als koeiensteeg diende, is echter al lang geleden in onbruik geraakt en geleidelijk opgegaan in de belendende percelen. Desondanks staat deze steeg, allicht door nalatigheid van de stedelijke ambtenaren van ruimtelijke ordening, nog steeds in de kadasterplannen. De huidige burgemeester heeft echter geprobeerd de aanleg van een nieuwe steeg op dezelfde locatie te forceren door te beweren dat de vroegere steeg een openbare weg was en dat mijn hangaar de toegang ernaar versperde.
Uiteindelijk heb ik er een landmeter moeten bijhalen om de ware toestand te bewijzen.
Hieronder volgt het volledig relaas, chronologisch en vanuit mijn perspectief. Om het verhaal in een context te kunnen plaatsen, en de beweegredenen van de betrokkenen te kennen, voeg ik de volgende informatie bij:
-De straat waarin mijn garage ligt, is qua ligging zeer gegeerd door projectontwikkelaars
-Mijn vroegere buurman bewoonde tot februari 2014 het huis naast mijn hangaar. Hij is een immobiliënhandelaar die in onze stad aan projectontwikkeling doet. Toen hij nog mijn buurman was, heeft hij meermaals voorgesteld om mijn hangaar tot appartementen om te vormen. Ik heb echter de boot afgehouden.
-De huidige burgemeester ligt zwaar onder vuur en is dringend op zoek naar “quick wins” om zijn getaande reputatie te herstellen.
2009: De gemeente koopt de sinds jaren vervallen stadshoeve. Dit geklasseerd monument ligt in de straat grenzend aan de straat van mijn hangaar. Decennia lang was het pand in meerdere handen geweest. Alle projectontwikkelaars dachten het pand te kunnen restaureren, maar hebben allen het pand snel terug van de hand gedaan. Vermits het huis intussen aan het instorten was, heeft de gemeente het uit miserie zelf gekocht. Het enige resterende deel dat nog overeind staat, een deel van de façade, wordt nu onderstut.
In de zomer van 2012 vraagt mijn buurman (de immobiliënhandelaar) of ik weet heb van een steeg die vroeger onze straat met de stadshoeve verbond. Hij toont me het RUP-plan van het centrum, waarop zijn huis over een langwerpig, smal perceel getekend was (de steeg zoals achteraf zal blijken). Hij baseerde zich, zo zei hij, op een gerucht dat er op die locatie ooit een koeiensteeg tussen onze straat en de stadshoeve in de belendende straat zou gelopen hebben. Ik wist toen nog niet van het bestaan van een steeg op die locatie in een ver verleden, wat ik hem ook als antwoord gaf. Naar de achtergrond van zijn vraag had ik echter het raden en ik heb er verder ook niet meer over nagedacht (had ik beter wel gedaan)
In oktober 2013 vertelt diezelfde buurman me dat hij zijn huis, waar hij enkele jaren met zijn vriendin had gewoond, verkocht had. Een reden vermeldt hij niet. Hij verhuist begin februari 2014. De nieuwe eigenaars zouden het pand begin maart betrekken.
12/02/2014: Ontvangst brief (ondertekend door burgemeester en secretaris) van mijn gemeente, vertegenwoordigd door de patrimoniumverantwoordelijke, waarin beweerd wordt dat een deel van mijn garage op openbaar domein zou liggen en de toegang tot een steeg zou versperren. Ik word uitgenodigd voor een gesprek op het gemeentehuis op 20 februari. Ik denk terug aan het gesprek met mijn vroegere buurman over die steeg en bel hem op. Deze beweert echter niet op de hoogte te zijn.
12/02/2014: Ik win advies in bij de notaris. Deze doet wat opzoekwerk en toont mij op de Ferrariskaart en de atlas der buurtwegen dat er ongeveer op die locatie vroeger een steeg liep, maar dat deze anders ingetekend is dan de echte wegen, mogelijk dus een privé perceel was. Duidelijk is ook dat de oude steeg op de Ferrariskaart, de atlas der buurtwegen, het plan RUP Centrum en dat van het kadaster op verschillende manieren is ingetekend ten opzichte van de omliggende percelen. Zij raadt me aan een landmeter te contacteren om de zaak op te helderen.
Een brief naar de gemeente met de vraag waarop de gemeente zich baseert om te beweren dat de oude steeg een openbare weg was, blijft onbeantwoord.
12/02 – 18/02/2014: ik win inlichtingen in over de oude steeg
•ik informeer me bij een lokaal historicus, die na wat opzoekwerk de steeg situeert ter hoogte van het huis van mijn buurman.
•Ik neem contact op met het kadaster en vraag naar de status van de vroegere steeg. Op 18/02/2014 volgt het antwoord per email – met de technische dienst van onze stad, in cc
“…Het staat niet ingeschreven in de Atlas van de Buurtwegen. Het is wel een smal perceel dat vroeger waarschijnlijk diende als toegangsweg naar de achterliggende percelen…De stad kan zelf beslissen over een eventuele afschaffing…”
Hierop komt geen reactie van de gemeente. Nochtans is dit gegeven, dat nadien door een landmeter bevestigd wordt, cruciaal in het hele dossier. Hier wordt immers van overheidswege gezegd dat het geen openbare weg was geweest.
14/02/2014 Het diensthoofd Ruimtelijke Ordening van onze stad bevestigt dat mijn garage een deel van de openbare weg inneemt en moet afgebroken worden om plaats te maken voor een nieuw aan te leggen weg tussen de straat en de stadshoeve. Deze weg moet dienen als extra toegang voor de stadshoeve.
19/02/2014 Ik vraag advies aan een vriend met kennis van vastgoed en met politieke connecties. Deze slaagt erin de burgemeester mee te krijgen om ter plekke de situatie te komen bekijken. Ikzelf kan niet aanwezig zijn wegens mijn werk. Bij de bezichtiging ter plaatse geeft de burgemeester doe dat de oude steeg door het niveauverschil met de Kortestraat niet ter hoogte van mijn grondstuk kon gelopen hebben en dat tenminste een deel van het huis naast mijn hangaar over de oude steeg moet gebouwd zijn.
Diezelfde dag stuurt de patrimoniumverantwoordelijke mij de volgende mail:
“Het overleg van morgen om 16 uur wordt voorlopig geannuleerd. De burgemeester is de situatie ter plekke gaan aanschouwen. Dit heeft voor onduidelijkheid gezorgd m.b.t. de grenzen/innames e.d. t.g.v. verschillende plannen die blijkbaar in omloop zijn. We trachten hierdoor vooreerst meer juridische duidelijkheid te verkrijgen over welk plan correct is vooraleer we terug contact opnemen met u. “
Uit deze email leid ik af dat :
a.de gemeente geen voorafgaand onderzoek heeft uitgevoerd alvorens mij te schrijven. Het was pas later dat ik besefte dat de burgemeester wel eens kennis van de juiste situatie kon gehad hebben maar deze doelbewust negeerde
b. “juridische duidelijkheid” duidde er voor mij op dat advies van een onpartijdige expert zal ingewonnen worden, cq. een landmeter.
20/2/2014 Ik laat een gerechtsdeurwaarder de PDF met het RUP-plan van het centrum op de website van onze stad vastleggen. Ook al heeft dit plan geen juridische waarde, en bevat het geen maatvoering, toch geeft het al een indicatie van de reële toestand, zoals later zal blijken. Op dit plan staat immers het huis van mijn buurman over de oude steeg getekend.
24/02/2014 en volgende: Ik win inlichtingen in bij de oudste buurtbewoners naar het eventuele bestaan van een vroegere weg. Allen bevestigen dat er op die locatie nooit een steeg geweest is en dat het bewuste grondstuk in hun herinnering een privé-perceel was dat behoorde tot het huis erachter. Ze hebben er zelfs hun ouders nooit over horen spreken. Dat geeft al een idee hoe lang de steeg reeds in onbruik moet geweest zijn. In feite moet de steeg al meer dan 100 jaar buiten gebruik geweest zijn.
26/02/2014 Ik ontvang een email van de notaris. De patrimoniumverantwoordelijke heeft haar vandaag tijdens een gesprek over een andere zaak ook over het dossier van de nieuwe steeg gesproken. Hij zegt : “de gemeente gaat sowieso ook een landmeter aanstellen”
Ik interpreteer dit als een bevestiging van zijn email van 19/02 betreffende juridische duidelijkheid.
Ik onderneem niets en wacht op de landmeter van de gemeente. Tevergeefs, zo zal achteraf blijken.
05/03/2014 Ik bel anoniem naar de gemeente en informeer me over de stand van zaken m.b.t. de geplande nieuwe steeg. De ambtenaar zegt dat hij vanuit “de politiek” de opdracht heeft gekregen om uit te zoeken of de oude koeiensteeg opnieuw kan aangelegd worden als extra toegang tot de te stadshoeve. De burgemeester is van zins een investeringspartner te zoeken om de stadshoeve te restaureren. Ook hij zegt dat een extra toegangsweg recht geeft op hogere overheidssubsidies.
Op dit moment is het me ook duidelijk dat de stad verder wil gaan met de aanleg van de nieuwe steeg.
06/03/2014: na afspraak met en in naam van de omwonenden stuur ik een verzoekschrift naar de gemeente om af te zien van de geplande aanleg van de nieuwe steeg omwille van risico op overlast, inbraak, wildplassen, sluikstorten en verlies van privacy. Als reactie hierop belt de burgemeester me ‘s anderendaags tijdens mijn werk op. Hij verzoekt me geen actie meer te ondernemen en vertelt me dat het initiatief van Monumentenzorg kwam en dat de steeg ook moet dienen voor de “aanvoer van bouwmateriaal voor de stadshoeve” en nog andere onzin. Ik beslis de voor het carnavalsweekend geplande petitie tegen de steeg te annuleren en af te wachten.
13-14/03/2014: Ik doe navraag bij meerdere landmeters in de regio. Geen van hen blijkt een opdracht van de gemeente gekregen te hebben of weet te hebben van dit dossier. Ik ga ervan uit dat de gemeente aan geen landmeter de opdracht heeft gegeven. Daarom contacteer ik er zelf een. Ik kies een landmeter die vroeger ook in opdracht van mijn gemeente is opgetreden, zodat zijn geloofwaardigheid niet in twijfel kan getrokken worden. Ik vertel echter aan niemand dat ik deze landmeter de opdracht gegeven heb de zaak uit te zoeken.
Ook in de periode tijdens of na het onderzoek door deze landmeter is er geen nieuws over een andere landmeter die in opdracht van de gemeente een dergelijk onderzoek zou uitvoeren.
28/03/2014: De landmeter stuurt zijn verslag naar mij en een kopie naar de patrimoniumverantwoordelijke. Het resultaat van de opmeting en het historisch onderzoek geven aan dat de koeiensteeg geen openbare weg was geweest, wèl een perceel in privé eigendom van de gemeente, maar al lang opgegaan in de omliggende percelen, en dat het eigendomsrecht van de gemeente erop door verjaring vervallen was. Het grootste deel van de oude steeg is ingenomen, niet door mijn hangaar, maar door het huis van mijn vroegere buurman (inderdaad, de immobiliënhandelaar), een klein deel door de achtertuin van een andere buurman (die een paar jaar geleden zijn huis gekocht heeft zonder iets over de steeg te weten en ongewild bij deze zaak betrokken raakt). Een deel van de muur van mijn garage ligt juist op de oude scheidingsmuur, die nog steeds aanwezig is.
08/04/2014: vergadering op het gemeentehuis met de patrimoniumverantwoordelijke, de landmeter en de betrokken buurtbewoners om het onderzoek te bespreken. De deskundige nota van de landmeter wordt aanvaard. De patrimoniumverantwoordelijke zegt dat de nieuwe weg er niet zal komen, maar de stad is niet bereid het ereloon van de landmeter, geheel of gedeeltelijk mee te betalen. Ik betaal de landmeter.
13/05/2014: Brief van de patrimoniumverantwoordelijke “ de stad zal geen juridische stappen ondernemen tegen de betrokken buurtbewoners om de steeg open te laten maken…..”.
Ik interpreteer dit als een intimidatiepoging om me ervan af te houden een schadevergoeding te eisen.
14/06/2014: De gemeenteraad stemt positief over de afstand van eigendomsrecht op de oude steeg wegens verjaring.
04/07/2014: Een email en een brief naar de burgemeester over een regeling van het ereloon van de landmeter, blijven onbeantwoord.
Ik heb flink wat kosten moeten doen en werkverlet gehad in deze zaak, van de talloze slapeloze nachten nog niet gesproken.