JuridischForum.be

Beste,

over een lange periode heeft de gemeente allerhande manieren geprobeerd om zich onze grond toe te eigenen. Eén daarvan lees je via deze post (http://www.juridischforum.be/forum/view ... p?p=369235).

Een vraag die ik me stel of deze listige pogingen niet vallen onder "poging tot oplichting" ?
cfr: Elfri (http://elfri.be/oplichting)
Het misdrijf van oplichting omvat drie constitutieve bestanddelen: het oogmerk om zich bedrieglijk andermans zaak toe te eigenen, de aanwending van bedrieglijke middelen hiertoe, gevolgd door een afgifte of levering van de zaak, welke de benadeelde zonder de aangewende bedrieglijke middelen niet zou hebben afgegeven of geleverd (art. 496 Sw.).

Het enige wat tegenvalt is dat dit blijkbaar niet zou gelden voor het "ontvreemden van onroerende goederen". Waarom valt dit er uit. Je mag dus blijkbaar iemands roerende goederen niet afpakken, maar zijn grond (onroerende goederen) wel?

Wat het CBS doet/deed is onwettig (deputatie/ Rb eerste aanleg), alleen zou ik graag weten of het ook strafbaar kan is en hoe we het dan moeten noemen?

Alvast dank voor jullie antwoorden.

Onroerende goederen kunnen dus niet het voorwerp van een misbruik van vertrouwen uitmaken, de eigendomstitel daarentegen wel?

blijkbaar een moeilijke (maar toch interessante) vraag...

Aangezien onroerende goederen slechts rechtsgeldig via notariële akte kunnen worden overgedragen kunnen ze niet gestolen worden. Ze genieten dus een bijzondere bescherming (ingevoerd destijds door Napoleon Bonaparte in de code Napoléon en overgenomen in Belgisch BW).
Roerende goederen wel omdat bezit ervan tot bewijs van tegengestelde wordt geacht rechtmatig te zijn.

Kunnen roerende goederen (of de eigendomsakte er van) dan voorwerp uitmaken van een poging tot oplichting?

Het heeft geen zin een eigendomsakte te ontfutselen, want dat is slechts een afschrift.
Hetgeen wat gereigistreerd staat is het enige dat telt.

Voor roerende goederen is er geen eigendomsakte zoals voor onroerende goederen.

Wanneer de gemeente bij het verlenen van een stedenbouwkundige vergunning als voorwaarde oplegt dat ik een gedeelte van mijn perceel moet afstaan, en ik aanvaard deze vergunning, dan ben ik gebonden om deze eigendom (onroerende goederen) aan de gemeente over te dragen (via notariële akte). Er wordt dus iets overgedragen, afgegeven, ... In enge zin wordt geen onroerend goed afgegeven. Dat kan niet.

Maar het onroerend goed verandert wel van eigenaar. De "oplichter" heeft zich wel degelijk "andermans zaak toegeëigend". Niet?

"Hij die, met het oogmerk om zich een zaak toe te eigenen die aan een ander toebehoort, zich gelden, roerende goederen, verbintenissen, kwijtingen, schuldbevrijdingen doet afgeven of leveren, [...]"

De "zaak" die men zich wenst toe te eigenen is "het eigendomsrecht" van een onroerend goed. Er vindt zich een afgifte plaats bij de notaris van een verbintenis(?)/kwijting(?)/notatiële akte die de eigendomswissel bevestigt. Ik kan me ook voorstellen dat de lijst waar het artikel naar verwijst niet limitatief is. Hoe zou men dan deze eigendomsoverdracht kunnen omschrijven opdat er van een "afgifte" van iets kan gesproken worden?

Indien dan nog het bedrieglijk opzet kan worden aangetoond, valt deze handeling dan te omschrijven als oplichting?

Zo ja, kan men dan spreken van een poging tot oplichting indien men de voorwaarde (en de vergunning) niet had aanvaard?

Wat is jullie kijk hierop? Voorstellen om dit op te lossen?

Dit moet geval per geval worden beoordeeld.
Het is best mogelijk dat de gemeente iets vraagt in ruil voor een tegenprestatie of een regularisatie.

Aantal jaren geleden heb ik 800 vierkante meter gratis afgestaan aan de gemeente in ruil voor het aanleggen van een weg.
Ik heb daar dus afstand gedaan van wat u een "eigendomsrecht" noemt.

Enkel in het geval dat er geen "ruil" plaatsvindt moeten de voorschriftenn die gelden voor onteigening in het algemeen belang worden toegepast.
In het door u beschreven geval bent u de vragende partij. Er is geen dus geen eenzijdige "toeeigening" door de gemeente.

Anders gewoon zorgen dat je uw tuinhuis kan zetten zonder bouwtoelating (kleiner)

Dit moet geval per geval worden beoordeeld.
Het is best mogelijk dat de gemeente iets vraagt in ruil voor een tegenprestatie of een regularisatie.

Ik meen voldoende te hebben uitgelegd dat hier geen redenen waren voor bijkomende voorwaarden en dat de 'ruil' in de vorm van grondafstand manifest onwettig was (uitspraak rechtbank) en net diende om de voorschriften die gelden voor onteigening te ontlopen.
Hier was geen spraken van een tegenprestatie van de gemeente noch van een regularisatie.

Aantal jaren geleden heb ik 800 vierkante meter gratis afgestaan aan de gemeente in ruil voor het aanleggen van een weg.
Ik heb daar dus afstand gedaan van wat u een "eigendomsrecht" noemt.

Dit draagt niet bij tot het oplossen van mijn vraag. Ik ken de details niet van uw zaak.
Het VCRO voorziet inderdaad dat er lasten (800 vierkante meter afstaan) mogen opgelegd worden indien de gemeente kosten dient te maken (aanleggen weg) en u daar vragende partij voor was.

Enkel in het geval dat er geen "ruil" plaatsvindt moeten de voorschriftenn die gelden voor onteigening in het algemeen belang worden toegepast.
In het door u beschreven geval bent u de vragende partij. Er is geen dus geen eenzijdige "toeeigening" door de gemeente.

Ik was inderdaad vragende partij voor een stedenbouwkundige vergunning.
Dit impliceert echter geen ruil. Een stedenbouwkundige vergunning is wel degelijk een eenzijdige rechtshandeling! Er was dus zeker spraken van (een poging tot) eenzijdige toeeigening. En eentje die onwettig was.

Vandaar de terechte vraag of dit onder poging tot oplichting valt? Het bedrieglijk karakter is dat men een vergunning gebruikt om "een zaak toe te eigenen die aan een ander toebehoort".

Anders gewoon zorgen dat je uw tuinhuis kan zetten zonder bouwtoelating (kleiner)

Ik zal volgende keer ook geen kort rokje dragen als ik op stap ga