In deze post zitten toch wel een aantal zaken die eerder kort door de bocht zijn.
Eerst en vooral is er een gezegde dat de informatieverplichting van de verkoper ophoudt, waar deze van de koper begint. M.a.w. beide partijen hebben dezelfde plicht als het aankomt op de aankoop van een woning. De aankoop van een huis is een belangrijke beslissing. Ook van de koper mag worden aangenomen dat deze zich laat bijstaan door een vakman, als hij zelf meent bepaalde gebreken niet te kunnen inschatten.
U kan een poging ondernemen om de notaris aansprakelijk te stellen voor bemiddeling.
Afhankelijk van diens bereidheid tot hulp, zou u een korting kunnen eisen.
Aan deze zinsnede krijg ik juridisch en feitelijk kop noch staart. Wat bedoelt u met "aansprakelijk voor bemiddeling"?
Uw verzekeringsmaatschappij zal zich verschuilen achter een schade die dateert van voor het afsluiten van uw polis...
Uw verzekeringsmaatschappij zal niet tussenkomen omdat contractuele geschillen vrijwel altijd worden uitgesloten. Tenzij u een afzonderlijke polis rechtsbijstand geniet waarin contractuele geschillen wel zijn opgenomen.
En dan meer on topic: de verkoper kan inderdaad steeds bepaalde clausules in de overeenkomst laten opnemen. Een exoneratieclausule zoals in dit geval, is tegenwoordig gemeengoed geworden en vind je terug in vrijwel elke verkoopakte.
Belangrijk om weten is wel, dat de verkoper zich hierop niet kan beroepen als je als koper het bewijs kan leveren dat de verkoper op de hoogte was van de gebreken. Zijn er een aantal buren die bevestigen dat de problemen zich al jarenlang geregeld voordoen? En is er intussen al een deskundige langs geweest die kan attesteren dat de gebreken al jarenlang bestaan?