Advocaat, niets voor mij?

[RestUnknown]

Momenteel zit ik in mijn laatste jaar rechten en moest recent voor de eerste keer iemand in gebreke stellen voor een herstelling aan mijn wagen.

Nu zou je denken dat na die jaren studies, zo'n brief schrijven zonder problemen zou verlopen, maar ik heb uren achter informatie zitten zoeken zodat ik alles wel juist had geschreven en mezelf zeker vrijwaarde van eventuele klachten. Ik heb de brief achteraf nog door een jurist laten nalezen.

Na de ingebrekestelling antwoord gekregen dat ik de wagen (tweedehands) mocht binnen brengen. De garagist heeft dan nog enkele zaken gezegd i.v.m. het contract (er was een jaar garantie op) en ik stond met mijn mond vol tanden. Ik wist niet wat ik kon zeggen om mijn gelijk te tonen.
Toen ik thuis kwam wist ik het dan weer wel...

Zelfs als ik contracten lees weet ik niet of de dingen die erin staan wel mogen of niet...

Mijn vraag is dus of dit beroep wel voor mij weggelegd is? Als advocaat moet je onmiddellijk gevatte replieken kunnen geven en je kunnen weren, wat ik dus duidelijk niet kan.

Uiteraard kan je met het diploma veel richtingen uit, maar als ik nu zelfs nog niet zeker ben als ik iets simpel als een ingebrekestelling schrijf en dus uren zit op te zoeken, vraag ik me toch serieus af of ik de juiste keuze heb gemaakt i.v.m. mijn studies?

[Vandebos]

Je ergens op voorbereiden en de daadwerkelijke confrontatie aangaan zijn twee totaal verschillende feiten. Het ene kan je mits enige concentratie en gericht zoeken leren het andere kan je slechts deels aanleren.

Nu, ik moet nog altijd de eerste student tegenkomen die in zijn eerste reële confrontatie vlot als Plato erdoor wandelt. Dat is iets wat je , naast een dosis talent, leert met de tijd. Het zou waanzin zijn nu je studies niet af te maken door deze ene confrontatie.

Of je, eens de eerste gewenning met dergelijke situaties achter de rug, het hebt om een degelijk advocaat te worden zal je later pas zelf kunnen bepalen... Daar kan niemand je mee helpen. Persoonlijk vind ik het echter een degelijk teken dat je liever een actie uitzoekt tot op de bodem voor wat te ondernemen dan er losjes uit de pols in te vliegen en er maar wat op los te lullen.

[Kali]

Er is een hemelsbreed verschil tussen de theorie en de praktijk...

De eerste keren pleiten vond ik beangstigend, maar al doende leer je, je krijgt meer zelfvertrouwen, ervaring en dan komt alles goed...

Rome werd ook niet in 1 dag gebouwd...

Maak je studies af, begin je stage als advocaat en dan kun je nog steeds overstappen naar de privé moest het je echt niet liggen...

[RestUnknown]

Door praktijk zal je inderdaad wel een fractie verbeteren, maar moet je zoiets ook niet in je hebben? Er zijn personen die je niet onder tafel kan praten en dat zijn meestal de goede onderhandelaars...

Daarnet heb ik een contract moeten tekenen waar in stond dat de herstelling is uitgevoerd. Nu ben ik aan het denken waarom ik dat moest doen, zou de garagist zo bij een eventuele schade die er toch uit voortvloeit, zijn aansprakelijkheid kunnen ontlopen.
Zo denk ik dus constant en ben ik van niets zeker...

[mblb1]

Denk dat ik Kali kan bijtreden...

Bovendien impliceert advocatuur niet noodzakelijk gaan pleiten. Je kan ook meer adviserend werk doen (contracten opstellen, reviseren, adviezen opstellen). Ik kom misschien 10 keer per jaar in een rechtbank.
En onderhandelen dat leer je ook hoor... Met vallen en opstaan...

Als je echt wilt weten of advocatuur iets voor jou is, kan je steeds eens een zomerstage ofzo doen. Zo kan je eens meeschrijven aan een conclusie, eens meegaan naar klanten, wat opzoekingen doen, een contract reviseren of schrijven, ...

[ganapathi tantre]

Of je kan ook humanitair werk gaan doen

[Rica]

Zéker je studie afmaken, hé!!! En je hebt nog 3 jaar stage voor de boeg waar je nog veel kan leren, zeker als je bij een goede stagemeester terecht komt!
En weet dat die 'zelfverzekerden' het ook niet altijd bij het rechte eind hebben, maar dat vaak zelf niet eens door hebben. Dàt is pas erg! Dan beter een wat onzekere houding in het begin en een gezonde kritische houding mbt mogelijke oplossingen. En je moet zéker zaken opzoeke!. Op d' univ kan je onmogelijk alles gezien hebben wat je in de praktijk zal tegen komen. En zelden zal de praktijk mooi het theoretisch plaatje volgen! Maar al doende zal dat allemaal wel wat vlotter beginnen gaan! En jezelf idd afvragen waarom er op een bepaalde manier gereageerd wordt is zeker een goed begin om de praktijk te leren.
En een collega vertelde me ooit dat, toen ze haar eerste conclusie moest schrijven en voorleggen aan haar stagemeester, ze niet eens wist hoe ze daar aan moest beginnen en dat het 'eindeloos' had geduurd voor ze iets aan haar stagemeester durfde voor te leggen... Geef jezelf wat tijd en, zoals hoger reeds werd gesteld, je moet niet noodzakelijk naar de balie. Je zal normaal gezien vrij vlug ondervinden wat je wil en waar je je goed bij voelt! Veel succes en sterkte bij je eerste stappen in de praktijk!

[my_key]

Normaal dat je nog niet alles weet. Je kan ook geen Kung Fu meester worden door wat boeken te lezen. Al doende leert men. Het is soms beter te twijfelen (en het op te zoeken), dan niet te twijfelen (en verkeerd te zijn). In dit vak kan je nooit alles weten (en in welk vak wel?).

Lees ook gerust het wikipedia artikel over het Dunning-Kruger-effect eens. Ik kom dat veel tegen in de praktijk...

Misschien toch maar aan de stage beginnen dan?