Juist ja dan heeft men het over het aantal klachten al of niet gegrond als basis en niet het aantal bedrijven.
Ik zie mij morgen geen telefoon te plegen naar ecofin met het argument: meneer die en die heeft zoveel bedrijven volgens mij is dat een oplichter .....
Meestal en als ge gaat om echte bolwerken van malafide bedrijven zitten de betrokken instanties al heel wat verder dan de informatie via particulieren of
kliklijnen die bij hen terecht komt om diverse redenen.
Of er echt opgetreden wordt in geval van dit soort kleine dossiers is ook alweer de vraag. Ze mogen eens op kantoor komen, krijgen een verwittiging of
vermaning, kleine geldboete als er echt iets is etc
Dat dit afbreuk doet aan het rechtvaardigheidsgevoel als je iets tracht te doen staat buiten kijf maar tja dit is 2011.
Klopt niet helemaal.
Op basis van officiële informatie kan je een vermoeden van fraude hebben. (de meeste professionele fraudeurs kennen de te bewandelen paden om zo weinig mogelijk op de radar te verschijnen...)
Het effectieve bewijzen van fraude kan zeer vaak slechts door de benodigde informatie te filteren uit de gedeponeerde klachten en deze te verifiëren met de officiële stukken van de fraudeur. De inconsistenties tussen beide zijn meestal voldoende om bijkomende onderzoeksopdrachten te laten uitvoeren (bv. banken) of om op discrete wijze nieuwe pistes te bestuderen.
De inbreng van particulieren bij dergelijke onderzoeken is dus vaak van belang om een netwerk in kaart te brengen en te ontmantelen.
De geldstromen en dergelijke, die vaak internationale connecties of sterfhuisconstructies aantonen, dat is een onderzoek dat vaak enkel gebaat is met informatie die op meer formele wijze bekomen wordt.
Zonder de initiële sporen komt men echter zeer moeilijk op kruissnelheid om deze te vinden of zijn ze door de onderzoeken verwittigd en treft men enkel nog lege hulzen aan.
Jan modaal (zonder negatieve connotatie) die meldt dat X hem heeft bedrogen met werk Y is in die optiek dus wel van belang.