Aankoop woonst door feitelijk samenwonende met kind

[BartB]

Hallo!
Elementen:
1-Ik ben volle (alleen) eigenaar van een woonst
2-Ik ontmoet een vriendin, wonen nu 4 jaar samen
3-Ondertussen is er een kindje van 1.5 jaar
4-vriendin wenst de aankoop van een gezamelijke woonst
5-Wij gaan over tot de aankoop van een gezamelijke woning.
6-Ik verkoop mijn woonst dat dient als basiskapitaal voor de (duurdere) nieuwe woonst
7-Het resterende bedrag: lening bij de bank voor elk 50%
8-Afspraak bij de Notaris voor opstelling van de akte.
9-Notaris stelt voor om een beding van aanwas in de akte op te nemen
10-Notaris dringt er sterk op aan om VOLLE EIGENDOM bij sterfte in de akte op te nemen
11-Bij scheiding zullen in een ONDERHANDSE AKTE mijn inbreng t.o.v. de volledige waarde van het huisk, procentueel bepaald worden.
12-Volgens de notaris heeft mijn partner bij MIJN OVERLIJDEN recht op 50% van de woonst + vruchtgebruik en/of kan ze de woning verkopen en (in princiepe) onze zoon "onterven".
13-Ik stel voor om beding van aanwas te wijzigen naar VRUCHTGEBRUIK.
14-Slaande ruzie
15-Gezien de slechte relationele verhouding, zijn we zéker niet van plan om wettelijk te gaan samenwonen, laat staan te huwen.

Vraag: Indien wij uit elkaar zouden gaan is er geen vuiltje aan de lucht, dan krijg ik het deel dat mij toekomt en mijn partner het hare. Maar ik heb de indruk dat INDIEN ik kom te overlijden, zij in 1klaps rijker is, zelfs met mogelijkheid om onze zoon niets na te laten.

Wat moet ik doen om als feitelijk samenwonende, ook na mijn overlijden er voor te zorgen dat onze zoon op zijn minst 50% van de waarde van de woning erft?
Volgens de notaris is hier niets tot weining wettelijk geregeld.
Is het normaal dat voor feitelijk samenwonenden (in princiepe "vreemden" voor elkaar fiscaal gezien) de langstlevende plots rijker wordt (bv aandeel bij leven 20%, maar bij overlijden partner kijgt zij 50% volgens de wet, en noch testament of onderlinge akte kunnen daaraan verhelpen gezien het indruist tegen de wet ????)

Wat is het alternatief ? Een samenlevingscontract ? Een testament ?
Bij gehuwden is er scheiding van goederen, en kan er zowel bij scheiding als bij overlijden, de erfgenamen enkel hun deel opeisen waar ze recht op hebben (zoals 20%), maar bij feitelijk samenwonenden krijgen de partners onmiddellijk de helft ?????

Klopt dit ?
Wat moet ik doen om zowel bij scheiding als bij overlijden ervoor te zorgen
dat mijn partner ENKEL haar deel krijgt en NIET rijker wordt uit het verhaal, met uitzondering van het vruchtgebruik van de woonst ?
PS Mijn notaris en zijn kantoor zijn onprofessioneel, vaag en sturen een akte op vol fouten. Ik heb dan ook géén vertrouwen meer in dit kantoor. Kan ik trouwens 14 dagen voor de ondertekening nog van notaris veranderen?

Dank bij voorbaat
M vr gr
B

[Tope]

'Gezien de slechte relationele verhouding, zijn we zéker niet van plan om wettelijk te gaan samenwonen, laat staan te huwen.'

Geld is in jouw relatie duidelijk belangrijker dan liefde en genegenheid.

Op langere termijn houdt dit soort 'relationele verhouding' geen stand, mijn gedacht.

Juridisch advies kan ik je helaas niet geven...

[BartB]

[Juridisch advies kan ik je helaas niet geven...[/quote]

Beste Tope.

De relatie is inderdaad naar de haaien, en we spreken inderdaad reeds om uit elkaar te gaan. Dat heeft u goed opgemerkt.
Om de "geldelijke schade" voor ons beide te beperken, overwegen we om NA de aankoop uit elkaar te gaan (verbreking contract immokantoor = 35.000 eur)
Maar dit wil niet zeggen dat ik de gulle schenker moet spelen indien ik plots? NA de aankoop kom te overlijden.
Verder is mijn reaktie van die mate, omdat mijn vriendin na mijn dood 100% eigenaares wil worden van de hele rimram. Ze wil dat er na mijn dood NIETS naar onze zoon gaat.
Vandaar de oorsprong van mijn vraag op dit forum.
Het is zelfs onbegrijpelijk dat ik moet vechten voor geld dat nu reeds het mijne is en ik wil VERZILVEREN voor onze zoon, indien er met mij iets zou gebeuren.
Hopelijk werpt dit een ander licht op de zaak.

m vr gr,
bartb

[wolf2]

Relationeel advies kan ik U niet geven.
Maar dat is ook niet wat U hier zoekt.

Feitelijk samenwonenden erven niet van elkaar (zelfs al wonen ze al 30 jaar samen) TENZIJ ze elkaar in een testament hebben aangeduid als 'erfgenaam'.

Het geld van de verkoop is uiteraard uw eigen geld.
Samenwonenden (wettelijk of feitelijk) hebben NIETS gemeenschappelijk (enkel gehuwden kunnen een Gemeenschappelijk vermogen hebben).
Als ze al samen iets bezitten, dan is dat in onverdeeldheid.

Het kind is gemeenschappelijk, als ik het goed gelezen heb.
Hij/Zij is uw enige erfgenaam; hij/zij sluit alle andere familieleden uit (uw ouders; uw broers/zusters; enz.).

U kunt niet "scheiden" aangezien U niet gehuwd bent. Er is geen enkele plicht tot samenwonen. Er is geen bescherming van de "gezinswoning" (die is er gewoon niet). Als U 'relationeel' uit elkaar gaat en apart gaat wonen, verandert er niets aan de onverdeeldheid van het huis.

Alles wat hier boven staat geldt maar als U géén beding van aanwas staan heeft in uw notariële akte.

Niemand kan U verplichten een akte te ondertekenen als U dat niet wil.
Als U het ontwerp niet laat omzetten in een akte, moet U beiden enkel opletten dat U de registratierechten voor de aankoop gaat betalen binnen de 4 maand na de datum van het compromis en dit louter op voorlegging van het compromis, dat dan geregistreerd wordt.
De akte kan dan later volgen.

Elk beding van aanwas is uit den boze.
De aankoop moet weerspiegelen welk deel U betaalt van de prijs: als U 70% betaalt, dan moet U 70% eigenaar worden.

Wat de moeder van uw kind wel zal "krijgen" bij uw overlijden NA het verlijden van de akte, is het genotsrecht dat ouders hebben over de goederen van hun minderjarige kinderen voor de duur van die minderjarigheid.

Stel gerust verdere vragen.
Valt er niet te onderhandelen met dat immokantoor?

[BartB]

Beste Dino !

Wat u mij komt te vertellen klopt helemaal in het verhaal !
Ik heb mijn oor reeds te luisteren gelegd bij mensen met hetzelfde "stelsel". Een beding van aanwas is inderdaad niet de beste keuze. Ik heb de notaris nog eens gewezen op zijn aandringen van een beding van aanwas te nemen in volle eigendom, waarop hij met de staart tussen de benen zegt dat hij dit nooit heeft aangeraden. (bullshit) Helaas is ondertussen het kwaad al geschied.
Mijn ouders hebben trouwens een andere notaris aangesproken, en ook deze raad een andere formule voor.

Nogmaals dank,
en ik hoop dat wij hiermee ook andere mensen hebben kunnen helpen.
m vr gr,
Bart