Ziekenhuis verlaten op eigen risico?

[glashelder]

Hallo,

Midden augustus is mijn vriend opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis voor lichamelijke revalidatie en verslavingsproblematiek (ten gevolge van de lichamelijke ongemakken). Ondertussen is hij daar al ontslagen en doorverwezen naar een psychotherapeutisch centrum, vooral met het oog op de lichamelijke revalidatie en preventie van depressie, omdat de kans op een depressie groter is bij een langdurig ziekenhuisverblijf.

Hij verblijft nu al enkele weken in het psychotherapeutisch centrum maar voelt zich daar absoluut niet op zijn plaats. Hij zit tussen redelijk zware gevallen terwijl hij zich ok voelt, hij kan zich met niemand identificeren en de vele therapie-uren zijn volstrekt nutteloos voor hem.

Vandaag heeft hij dan ook z'n ontslag aangevraagd, maar de arts weigert te tekenen (omdat mijn vriend er volgens de arts "nog niet klaar voor is"). Hij liet m'n vriend wel weten dat hij het ziekenhuis kan verlaten op eigen risico, maar dit betekent dat hij niet-verzekerd rond zou lopen, ook bij bijvoorbeeld een auto-ongeval!

Kan dit zomaar? Ik heb zelf al wat proberen op te zoeken en op de sites van bijvoorbeeld het A.Z. St-Jan en het U.Z. in Gent staat dit:

Indien u tegen het advies van uw arts het ziekenhuis wenst te verlaten kan in sommige gevallen gevraagd worden dat u schriftelijk verklaart dit te doen op eigen risico. U mag weigeren dit te tekenen.

Is dit ook van toepassing op een psychiatrische opname? Op de site van het therapeutisch centrum zelf vind ik sowieso niets terug over ontslag op eigen risico.

Kan mijn vriend echt weigeren dit document te tekenen zonder gevolgen? En wat zijn de gevolgen als hij dit document toch ondertekent en het ziekenhuis verlaat? Wat houdt 'op eigen risico' in bij ontslag uit een therapeutisch centrum?

[Franciscus]

niemand kan van zijn vrijheid worden beroofd dan door een gerechtelijk beslissing, die hem binnen de 24 uur moet ter kennis gebracht worden - zijn.

Dat wil zeggen dat in al de andere gevallen met gaat of staat waar men wil.
Ook een dokter kan u niet tegenhouden. Wanneer u opgenomen bent in een ziekenhuis dan wordt er onderstelt dat men u behandeld ( ook al vindt uw vriend van niet). Dokters willen zichzelf veilig stellen voor processen achteraf.
Alhoewel ik niet direct zie dat dit een resultaatsverbintenis zou zijn enkel een inspanningsverplichting.

Wat de psychotherapeutische kant betreft ...een fobie, neurose, psychose heeft men zo maar niet. Een patiënt heeft dan ook nog eens afweermechanismen. Persoonlijk ben ik langs een kant niet direct geneigd om hem te laten weggaan. Ik ken teveel personen die bij een tevroeg gestopte therapie binnen het jaar hervallen en meestal nog erger in de problemen zitten.

Eigen risico is eigen risico nietmand is verantworodelijk voor zijn daden allen hij.
Het kan dus zijn dat verzekeringen zich bij bepaalde feiten tegen hem keren vb hij gaat autorijden terwijl dat niet mag met zijn medicatie enz.

PS het aantal al of niet geslaagde ( pogingen) tot zelfdoding is redelijk hoog in die groep van mensen... alleen ga je deze gegevens nergens vinden.

[xena]

niemand kan van zijn vrijheid worden beroofd dan door een gerechtelijk beslissing, die hem binnen de 24 uur moet ter kennis gebracht worden - zijn.

hetgeen onder het toepassingsgebied van het strafrecht valt is niet automatisch van toepassing in het medisch recht .

[roderidder]

xena lijkt me een punt te hebben

depressie = een ziekte, een geestesziekte waar er een zeker gevaar bestaat voor de patient omwille van zijn ziekte. Als je opgenomen bent dan zal een arts een zekere verantwoordelijkheid op zich nemen.

***

Stel dat de deuren van deze instellingen niet op slot worden gedaan...

Wat is dan nog het nut van de isoleercel als letterlijk iedereen even mag komen burten of zelfs met voorstellen afkomen om even een borrelke gaan te drinken in't stad?

Nu kan ik me inbeelden dat een vakantiekamp prettiger is dan dat je 24 op 24 in het oog wordt gehouden in een beperkte leefruimte.

Misschien, heel mischien is een andere instelling, met andere mensen, een andere leefgroep een bespreekbare optie?

Wat "eigen risico" is weet ik niet. Maar bij mijn weten als ik de straat of een spoorweg oversteek ben ik voor mezelf ook niet verzekerd. Misschien bestaan er medicijnen(kuur) die enkel toegedient mogen worden als er voldoende "toezicht" is. Anderen zullen dit wel beantwoorden, een antwoord op je vraag heb ik dus helaas niet.

Wat ik wel kan inbeelden is dat er grenzen moeten zijn. Stel puur hypothetis: je handeld tegen het advies van de arts in en verwoest de "dure" therapie door vb. je maag verder omzeep te helpen door overmatig alcohol gebruik waarbij je telkens opnieuw hervalt. Telkens een donormaag die overigens maar 24 uur "goed" blijft is toegekomen ga je lopen. Dit is pure fictie, maar de boodschap is dat artsen ook wel clever genoeg zijn om ontradereffecten in te bouwen om weg te lopen van hun therapie + zichzelf beschermen met die handtekening zodat het later niet woord tegen woord kan worden.

RR

[glashelder]

Ik heb het misschien allemaal een beetje raar uitgelegd.

Mijn vriend heeft geen last van psychoses, fobieën, neuroses of zelfs maar depressie. Een paar maanden geleden had hij heel erg veel last van z'n sinussen en hij dacht sinusitis te hebben. Z'n sinussen zijn verschillende keren uitgespoeld, hij kreeg sprays, cortisone, pilletjes, antibiotica,... Niets hielp.

Z'n dokter schreef hem pijnstillers voor en dat was het enige dat hem verlichting bracht. Maar hij begon er steeds meer te nemen tot hij daar nare bijwerkingen van kreeg. Z'n dochter heeft hem gevonden toen hij flauwgevallen was in de keuken.

Ze hebben hem binnengebracht in een psychiatrisch ziekenhuis waar hij moest afkicken van de pijnstillers. Daar kwam uit dat hij helemaal geen sinusitis had, maar een kraakbeenontsteking, met een oorontsteking er boven op, omdat hij al maanden rond liep met een kraakbeenontsteking.
Van de dokter kreeg hij simpelweg een antibioticakuur en de ontsteking was weg.

Het afkicken van de pijnstillers was zwaar, vooral omdat ze hem allerlei medicatie in de plaats gaven (onder andere om bloeddrukvallen te voorkomen). Hij heeft een paar weken doorgebracht in de psychiatrische kliniek. Omdat patiënten met langdurige hospitalisatie een grotere kans hebben op depressies én omdat hij nog moest revalideren van twee oor-operaties, wilden ze hem niet meteen naar huis sturen en hebben ze hem doorgestuurd naar het psychotherapeutisch centrum.

Dit centrum is veel opener is dan een kliniek. Je mag elke dag op bezoek, één keer per week mag hij uitgaan, 2x in de maand zou hij een weekend naar huis mogen. Er zijn daar dus helemaal geen isoleercellen of zo en het domein is gewoon open, iedereen kan naar binnen en buiten! Maar hij is daar helemaal niet op z'n plek. Hij hééft geen psychische problemen. Hij zit tussen mensen met allemaal trauma's, hij heeft gewoon lang rondgelopen met pijn en daarom pijnstillers genomen. De oorzaak van de pijn is weggenomen dus hij zou ook niet weten waarom hij nu pijnstillers zou willen nemen.

Hij heeft vele uren therapie waar mensen vreselijke verhalen vertellen en hij kan daar gewoon niets doen. Wat moet hij zeggen, "ik had pijn en heb iets te veel pillen genomen"?

Er is dus ook geen sprake van langdurig middelenmisbruik of psychische problemen. Hij heeft gewoon ontzettende pech dat hij nu in dat 'systeem' zit en hij geraakt er niet meer buiten.

De dokter weigert z'n handtekening te zetten, hij mag alleen naar huis op eigen risico omdat de dokter vindt dat hij 'er nog niet klaar voor is' en mijn vriend laat mij weten via SMS dat hij niet op eigen risico naar huis wil, omdat hij dan onder andere niet verzekerd is als hij iets tegenkomt met de auto.

[Franciscus]

antwoord aan xena

Dit heeft niets met strafrecht te maken maar wel met de vrijheid van een burger - grondwettelijk recht nl art 12 titel II
Art. 12
De vrijheid van de persoon is gewaarborgd.
Niemand kan worden vervolgd dan in de gevallen die de wet bepaalt en in de vorm die zij voorschrijft.
Behalve bij ontdekking op heterdaad kan niemand worden aangehouden dan krachtens een met redenen omkleed bevel van de rechter, dat moet worden betekend bij de aanhouding of uiterlijk binnen vierentwintig uren.

Dat wil dus echt zeggen dat niemand u kan beletten buiten te gaan
Het kan dus gebeuren dat iemand dusdanig ziek is dat hij ' gedwongen wordt opgenomen.
Wel dat word geregeld in de wet van 26 juni 1990 betreffende de bescherming van de persoon van de geesteszieke.

Daarin staat art. 3. Degene die zich vrij laat opnemen in een psychiatrische dienst, kan deze te allen tijde verlaten.

Gezien er niets staat over gewone ziekenhuizen is het dus daar NOOIT van toepassing art2

Daarbij kunnen deze maatregelen alleen worden toegepast
De beschermingsmaatregelen mogen, bij gebreke van enige andere geschikte behandeling, alleen getroffen worden ten aanzien van een geesteszieke indien zijn toestand zulks vereist, hetzij omdat hij zijn gezondheid en zijn veiligheid ernstig in gevaar brengt, hetzij omdat hij een ernstige bedreiging vormt voor andermans leven of integriteit.
De onaangepastheid aan de zedelijke, maatschappelijke, religieuze, politieke of andere waarden mag op zichzelf niet als een geestesziekte worden beschouwd.

Naargelang de persoon meer- of minderjarig is de vrederechter of de jeugdrechter bevoegd. Deze moeten binnen de 24 uur een beslissing nemen. Men gheeft dan de gewone en de bijzondere procedure bij hoogdringendheid. Hierin wordt door het parket de politie opdracht gegeven onmiddellijk op te treden. PV is dan dringend en eveneens binnen de 24 uur bij vredechter.

Dus als u in een ziekenhuis buitengaat er er niemand die u kan tegenhouden