JuridischForum.be

Graag had ik een idee van wat de ereloon vergoeding bedraagt bij een vonnis van 120.000Euro (inclusief 9000 Euro intresten) verbrekingsvergoeding te betalen door een een werkgever aan een werknemer.

Na aftrek van de bedrijfsvoorheffing komt dit ongeveer neer op 60.000 Euro netto. Is een ereloon van rond 10000 Euro zijnde 20% normaal of excessief hoog?

Tevens wens ik te weten of een advocaat verplicht is een prestatie-overzicht met uren over te maken aan zijn client bij de afrekening.

Dank bij voorbaat,

vraag het hem eens per aangetekend schrijven en verwijs naar art. 1315 van het burgerlijk wetboek . uw advocaat moet dan maar bewijzen dat er 10.000 euro is overeengekomen . en vermeld in uw schrijven dat u gelijktijdig een kopie hebt verzonden naar de stafhouder .

is het vonnis al betekend ?



Art. 1315. Hij die de uitvoering van een verbintenis vordert, moet het bestaan daarvan bewijzen

Ereloon moet gebaseerd zijn op het geleverde werk. Dus in geval van twijfel meer gedetailleerde afrekening vragen.
Het "winstgehalte" van de zaak is evenwel geen maatstaf. Ook als men de zaak verliest zal men de advokatenkosten moeten betalen...+ eventueel (een deel van) de advokatenkosten van de tegenpartij....

Het vonnis is uitgesproken en nadien is een dadingsoverkomst met de tegenpartij getekend.
Mijn vraag is of 20% ereloon niet te hoog is en of ik hiertegen enig verweer kan inbrengen.
Dank bij voorbaat.

“Art.446ter.De advocaten begroten hun ereloon met de bescheidenheid die van hun functie moet worden verwacht. Een beding daaromtrent dat uitsluitend verbonden is aan de uitslag van het geschil, is verboden.
Ingeval het ereloon niet met een billijke gematigdheid is vastgesteld, wordt het door de raad van de Orde verminderd, met inachtneming onder meer van de belangrijkheid van de zaak en van de aard van het werk, onder voorbehoud van de teruggave die hij beveelt, indien daartoe grond bestaat, dit alles onverminderd het recht van de partij om zich tot het gerecht te wenden indien de zaak niet aan een scheidsgerecht is onderworpen...”(Gerechtelijk Wetboek).

‘Op de advocaat rust de contractuele verplichting om zijn cliënt in te lichten over de te verwachten erelonen en kosten naargelang de evolutie van de zaak.De cliënt kan onder omstandigheden een beroep doen op de vertrouwensleer om een vermindering van het ereloon na te streven.’(Antwerpen 30 maart 1998,R.W. 1998-99,369,met verwijzing naar Wet 03 april 1997 betreffende de oneerlijke bedingen in overeenkomsten gesloten tussen titularissen van vrije beroepen en hun cliënten)

‘Zoals elke schuldeiser behoort het een advocaat die in rechte aanspraak maakt op vergoeding van zijn staat van kosten en ereloon,zijn prestaties te bewijzen en dit met inbegrip van o.m. de gegevens omtrent de aard van zijn prestaties en hun omvang,de graad van ingewikkelheid en het resultaat,de vermogenstoestand van de cliënt en de bekendheid van zijn advocaat,dit krachtens de beginselen vastgelegd in art.1315 B.W. en 870 Ger.W..Het beroepsgeheim kan geen beletsel zijn voor het niet-overleggen van het volledig dossier‘(Gent 20 januari 2000,Juristenkrant 2001-25,9)

‘De Raad van de Orde van Advocaten kan geen arbitrage opleggen voor de beslechting van honorariumgeschillen‘(Gent 22 maart 1988,R.W. 1989-90,151-152).

‘De vaststelling van het honorarium is een bij de wet ingestelde vorm van partijbeslissing,dit is de beslissing van een partij aan wie de bevoegdheid is verleend om de inhoud van de rechten en plichten van de andere partij te bepalen of te wijzigen.De rechterlijke toetsing van een dergelijke partijbeslissing is marginaal en de rechter mag maar optreden wanneer het vastgestelde honorarium kennelijk overdreven is‘(VAN GERVEN,W.,'Beginselen van behoorlijk handelen',R.W. 1982-83,968)’(Rb.Hasselt 21 februari 1983,R.W. 1985-86,1646).

‘Anderzijds wordt bijvoorbeeld over honoraria ook zelden een woord gerept.Uit cijfers van testaankoop blijkt dat zestig procent van de Belgische advocaten daar nooit enige informatie over verstrekt,twintig procent deelt de te verwachten honoraria mee op verzoek en slechts twintig procent komt er spontaan mee aandraven.Qua openheid naar de consument kan dit tellen.Uit verder onderzoek bleek dat bij de voornoemde zestig procent meestal ook de hoogste ereloonnota’s de deur uitgingen.(p.35)...’(Intermediair 24 november 1998).

“...De beloningsautonomie is een van de belangrijkste kenmerken van het beroep van advocaat;alleen de expert is in principe in staat om de waarde van de geleverde dienst te schatten en in een honorarium om te zetten.Dat leidt uiteraard tot een geringe prijstransparantie.De klant weet meestal niet op voorhand wat de raadsman zal kosten.Artikel 459 van het Gerechtelijk Wetboek bepaalt wel dat de advocaten hun ereloon dienen te begroten ‘met de bescheidenheid die van hun ambt moet worden verwacht’.Deze cryptische omschrijving laat nogal wat misverstanden tussen raadsman en klant ontstaan.Daarom hebben de volksvertegenwoordigers Roose en Landuyt in juni 1997 een wetsvoorstel tot wijziging van dat artikel ingediend.De toevoeging houdt in dat advocaat en cliënt vooraf een schriftelijke overeenkomst sluiten waarin de berekeningswijze van ereloon en kantoorkosten is opgenomen...Tal van aspecten van het advocatenberoep leiden tot de uitschakeling van de mechanismen van de vrije markt.Monopolievorming is er één van.Bindende minimumtarieven,die bovendien niet publiek zijn gemaakt,verhinderen dat de klant aan prijszetting kan doen.Ook het aan banden leggen van klantenwerving en publiciteit staat haaks op de gebruiken die op de vrije markt van kracht zijn...”(HUYSE,L.,SABBE,H.,De mensen van het recht,Leuven Halewijck 1997,56-57).

‘...en zullen vele magistraten geen schroom ondervinden om de prestaties van gewezen confraters te beoordelen?...MISSON en BAERT stellen echter de vraag of deze barema's niet onwettig zijn(MISSON,L.,BAERT,F.,Les barêmes d'honoraires des avocats sont-ils légaux?J.T. 1995,485-492).Kunnen de advocaten zich onttrekken aan de regels van de vrije concurrentie door prijsafspraken te maken en zijn barema's noodzakelijk de beste bescherming voor de rechtsconsument?...Duidelijke afspraken tussen raadsman en cliënt zijn onontbeerlijk als men de zich vermenigvuldigende ereloonbetwistingen wil vermijden...’(STASSIJNS,E.,TRD&I 1995,660).