Zo'n goeie 3 jaar terug heb ik mijn man leren kennen op vakantie in Tunesië.
Wij zijn intussen 2 jaar gehuwd en willen dolgraag samen zijn maar dit wordt ons niet gegund.
Na ons huwelijk hebben wij geprobeerd om een visum te krijgen en mijn huwelijk in België te laten herkennen. Dit werd beiden geweigerd.
Begin dit jaar kon mijn man via kennissen een schengenvisum krijgen voor Frankrijk en is daarna naar België gekomen om bij mij te zijn. Eens hier hebben we opnieuw een procedure gestart.
We hadden er goeie hoop in want bijna direct kreeg hij een bijlage 19ter.
Maar na enkele weken hadden we nog altijd geen controle gezien en werd ons steeds gemeld dat we moesten wachten.
Ook moest hij een rijksregisternummer krijgen maar dit werd ook niet gedaan.
Toen kregen we een brief van de gemeente dat we moesten komen want we moesten nog enkele documenten in orde worden gebracht.
Wij vol verwachting naar de gemeente. Eens daar werd voor onze neus de bijlage 19ter verscheurd en werd ons een bevel om het land binnen de maand te verlaten meegegeven.
Totaal in schock belde ik onze advocaat (pro deo) die zei dat hij niks kon doen.
Hij zou nog eens bellen en contact opnemen met de bevelhebbende procureur.
Die vertelde dat we beter zouden scheiden in Tunesië om daarna een visum voor een huwelijk in België aan te vragen.
Wij zijn daarop naar de ambassade van Tunesië in Brussel gestapt en kregen daar te horen dat we dit zeker niet mogen doen want dat dit nooit zou worden goedgekeurd. Maar meer konden ze ook niet doen.
Nu een maand terug werd mijn man thuis uit bed geplukt en geboeid zoals een grote crimineel meegenomen.
Heb een hele dag lopen zoeken en vragen waar hij was en waar ze hem naar toe gingen brengen.
Bij de politie was hij zogezegd niet al wist ik 100% zeker dat hij daar was.
Kreeg daar als antwoord dat ik toch wist dat als ik met een vreemdeling trouw dat veel miserie ging zijn en dat ik beter naar daar zou gaan wonen.
Van discriminatie gesproken....
Er werd mijn man niks gezegd wat ze zouden doen met hem waar hij naartoe werd gebracht.
Uiteindelijk kon ik hem 2 dagen later zien in een gesloten instelling aan de andere kant van het land.
Ik mocht hem een uurtje zien en wat spullen afgeven.
Ben dan elke dag een uurtje bij hem geweest wat ontzettend zwaar was.
Een week later werd hij repatriërd terug naar Tunesië.
Nu word mij steeds gezegd dat wij moeten scheiden en zo snel mogelijk om daarna dus de aanvraag voor een visum met het oog op een huwelijk aan te vragen maar ben hier echt bang voor. Wat als ze dan zeggen "jamaar mevrouw u bent eerst met hem getrouwd en daarna gescheiden en nu wilt u hier met hem trouwen" en dus weer weigeren?
Ben vorige week met mijn laatste spaarcenten naar hem geweest en gelukkig kon hij direct terug aan het werk ( wat echt niet evident is nu in Tunesië ) Heb daar een dame leren kennen die op dienst vreemdelingezaken werkt en die zei ook dat dit een truc is dat scheiden.
Nu weet ik helemaal niet meer wat ik moet doen en welke optie's er nog open liggen voor ons.
Wij zijn echt uit liefde getrouwd.
Ik begrijp het niet wat wij nog meer moeten doen.
Dan hoor je ook dat duizenden nederlandse meisjes naar België komen om de zogenaamde België-route te doen en dit lukt in voor hen wel omdat ze dan op de europeese wetgeving beroepen.
Ben blij voor hen dat dit lukt maar verdorie voor een belg lukt dit dan niet.
Heb ook al zitten denken om eventueel hetzelfde te doen maar dan via frankrijk maar weet niet eens waar te beginnen.
Sorry maar moest even mijn verhaal kwijt...
Als iemand mij kan helpen of tips geven graag want ik weet het niet meer.
Ik ben op, kapot voel me zo machteloos