Ik zou gerechtigheid willen, eigenlijk zelfs een schadevergoeding omtrent wat me is overkomen, ...
Ik lijdt al jaren ( sinds 1995) aan een zware depressie
De VDAB besliste enkele jaren geleden dat ik door men ziekte niet op mijn plaats zat, ik noem het niet in het juiste hokje zat, .... en diende mij op de ziekenkas te zetten, wat ik ook deed.
In een ultieme poging (na vele jaren zwaar ziek) om toch weer zin in het leven te krijgen vroeg ik aan de CM om te mogen verhuizen naar Spanje,begin 2007.
Ik kreeg dus de toelating om te verhuizen, met behoud van recht op ziekteuitkering. Zo verkocht ik in België men woning, kocht in Spanje een woning en verhuisde met hebben en houden naar Spanje. Ik diende mij in orde te stellen in Spanje, en diende door een Spaanse adviseur te worden gezien, wat ook gebeurde. Ik had dus eigenlijk niets meer te maken met de Belgische dokter (dacht ik toch).
Toch werd ik rond februari 2008 uitgenodigd door de adviseur van de cm. Gezien ik toen toch net in België was, kwam ik dus naar de afspraak, en werd prompt van de ziekenkas gegooid. Nooit werd er op papier gezet wat de reden was van het besluit van de adviseur, en ook bij bevraging voor een schriftelijke verklaring weigerde hij me dit te geven.
Het enige wat ik hierover te horen kreeg was de uitspraak “ik heb uw vrijheid niet , ik heb kinderen”.
Een uitspraak dat nergens op slaat , maar wel veelzeggend is over deze adviseur.
Dit was de zoveelste uitspraak van deze dokter die ik diende te slikken (Hij kende blijkbaar helemaal niet mijn dossier, wist zelfs niet dat ik ook 3 kinderen heb, waarvan een zoontje overleed aan leukemie)
________________________________________ Volgende uitspraken kreeg ik van deze adviseur te horen
________________________________________
1 e uitspraak
“ Stel je het je niet voor dat je moe bent. “
Als je na een jarenlange strijd en onderzoeken geen genezing vind, en je je er dan eindelijk bij neerlegt dat je geen energie hebt, .... krijg je dit te horen.
2e uitspraak,“ Je kan stappen, spreken en denken, ... dus kan je werken.”
In mijn depressie heb ik op men knieën gebeden om te mogen gaan, er naar verlangd om kanker te hebben, mijn ziekte te mogen verwisselen met men moeders ziekte, welke in 2000 overleed aan kanker.
Zo word je tenminste ernstig genomen. Dat is tenminste een ziekte.
Mijn nutteloos leven zonder energie doe ik me blijkbaar zelf aan. Mijn onzichtbaar lijden weggelachen. Nooit een bloemetje op mijn ziekbed, nooit begrip , tenzij de ondersteuning van een enkele vriendin.
Jaloers op iemand met kanker. Ik had het me nooit kunnen indenken dat ik me zo zou voelen.
Mensen met kanker kunnen ook stappen, praten en denken, ... worden deze mensen dan ook behandeld alsof ze niet ziek zijn .
3 e uitspraak
“Het is altijd hetzelfde wat je hier komt vertellen”
Blijkbaar is mijn ziekte te saai, …
4 e uitspraak
“ik heb uw vrijheid niet , ik heb kinderen.”
En ik heb geen kinderen, ja , eentje overleden aan kanker, men dochter en zoon welke ik niet meer zag, ... blijkbaar onbelangrijk voor deze dokter, MIJN KINDEREN.
Ver weg hoopte ik genezing te vinden, .... mocht ook niet zijn
5e uitspraak
Ik werd geopereerd aan een gezwel aan men vinger rond augustus 2008.
Alle papieren werden hiertoe correct ingevuld, maar ik bleef wel 3 maand zonder ziekte uitbetaling. Op controle bij alweer de adviseur, had ik men zoon meegebracht.
Ik vroeg of hij eens wou luisteren naar men zoon, luisteren naar wat het is om als kind te moeten leven met een depressieve moeder.
Ik kreeg hier te horen
‘Je hebt al genoeg gezegd’,
en hij weigerde halsstarrig om naar men 20 jarige zoon te luisteren.
Nadat hij men vinger had bekeken vroeg ik of ik nu, na 3 maanden zonder inkomsten, zou betaald worden. Ik kreeg hierop de reactie
‘dat weet ik niet’
Ik liet hem daarop verstaan dat hij kon proberen dat ik het me voorstelde dat ik geen energie heb, maar dat ik het me inbeeldde dat ik aan mijn vinger geopereerd was, dat kon hij me niet proberen wijsmaken.
Ik weigerde zijn kantoor te verlaten, en na een half uur kreeg ik uiteindelijk bevestiging van uitbetaling.
Ook verwerpt deze adviseur hiermee de bevindingen (via verslagen) van men huisarts en psychiater, 2 dokters die me al jaren kennen en volgen (reeds lang voordat(sedert 1995) ik zelfs op de mutualiteit kwam te staan). Mijn 2 dokters kennen veel beter men situatie, maar blijkbaar telt deze niet mee deze adviseur.
... aangesproken worden op de hierboven beschreven wijze door een dokter, ... van wie je toch zeker begrip verwacht, hulp bieden tijdens je ziek zijn.
Ik vond hieronder staande tekst hieromtrent.
Controlegeneeskunde
PLICHTENLEER
________________________________________
Medisch-Deontologische Aspecten
Artikels in volgende tekst zijn parafraseringen van de overeenkomstige artikels in de Code van Medische Plichtenleer
1. Algemene deontologische aspecten
Art. 3 - De uitoefening van de geneeskunde is een bij uitstek menslievende opdracht. Teneinde deze opdracht te vervullen moet de geneesheer, welke discipline van de geneeskunde hij ook uitoefent, ten volle bevoegd zijn en de menselijke persoon steeds eerbiedigen.
Ik kon dus niet anders dan, enkele maanden na men verhuizing naar Spanje met men gehele hebben en houden, terug komen wonen in een klein (te klein) huisje, met alle financiële gevolgen, en dus ook opnieuw NOG dieper de depressie in.
Bey bey, hoop te genezen en van deze hel (depressie) te genezen.
Deze oneerlijke, oncorrecte, onrechtvaardige beslissing maakte me vanbinnen razend. En kwaadheid verlamd me, duwt me nog dieper. Hierdoor diende men medicatie te worden opgedreven.
Het is nu, jaren na datum dat ik pas, een beetje bekomen ben, maar ik heb het niet verteerd, en zoek naar vergoeding.
Ik heb altijd graag gewerkt. Werken was ook een vlucht en remedie voor men miserie.
Ik heb me altijd aan alle wetten en regels van dit land gehouden, zo ook aan men sociale bijdragen en betalingen aan de mutualiteit.
Ik heb van niets of niemand geprofiteerd. Ben ook niet dat type, wil eerder helpen dan geholpen te moeten worden, ... en dan word ik zo beoordeeld, ... als een leugenaar, een profiteur, .... NEEN, dit kan ik niet over me heen laten gaan.
Ik verloor men recht op ziekteuitkering. Ten gevolge hiervan belandde ik op de werkloosheidsuitkering, die me ook niet geloofde dat ik niet kon werken. Ik werd uitgeschreven en verloor een maand werkloosheidsuitkering.
Ik vind het echt schandalig en onverantwoord, onbegrijpbaar, de manier waarop ik ben behandeld door deze dokter,nog te zwijgen van de gevolgen.