JuridischForum.be

Wanneer een wettelijke vader zijn "gehandicapt" kind in de steek laat wanneer het 8 is en in zijn latere volwassen leven het financieel moeilijk heeft, zijn er dan juridische manieren om financiële steun af te dwingen daar de vader nogal kapitaalkrachtig is?

Onderhoudsverplichting
http://www.elfri.be/onderhoudsplicht-te ... t-rusthuis" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.f4j.be/kostenregeling/bepale ... oudsplicht" onclick="window.open(this.href);return false;

was er sprake van het betalen van alimentatiegeld tijdens de jeugd?

ja, maar dat is gestopt toen het kind niet meer naar aangepaste school ging. Heeft dan nog tijd meegedraaid in het arbeidscircuit, maar was te hoog gegrepen.

Wat is de aard van de financiële moeilijkheden? Welk inkomen heeft het kind nu?

invaliditeitsuitkering, aard vd moeilijkheden zijn dat het amper rondkomt, vaak rekeningen niet kan betalen, op het ocmw tal van afbetalingen heeft lopen voor normale zaken ( dus geen schulden) Totaal geen levenskwaliteit die financieel door de welgestelde vader wel zou kunnen worden gegeven.

Gezien u over een inkomen beschikt, zou het me STERK verwonderen dat er nog iemand anders zou moeten bijspringen (al ken ik de details rond onderhoudsverplichting niet . Mocht er iemand moeten bijspringen, dan zou het sowieso én je moeder én je vader moeten zijn.

is er juridisch dan niets bepaald dat een ouder die in rijkdom leeft zijn kind uit de goot moet trachten te houden, zeker in geval van langdurigde ziekte/handicap

Art. 205. De kinderen zijn levensonderhoud verschuldigd aan hun ouders en hun andere bloedverwanten in de opgaande lijn die behoeftig zijn.
Art. 207. De verplichtingen die uit deze bepalingen voortvloeien, zijn wederkerig.

maar art. 205 is beperkter dan art. 203 (onderhoudsplicht kinderen) en beperkt zich tot het absolute minimum, waar Loria door een invaliditeitsuitkering normaal gezien boven zit:
Vredegerecht, 1999:
Terwijl gedurende de studies art. 203 B.W. de verplichtingen beheerst van de ouders ten aanzien van hun zelfs meerderjarig geworden kinderen, mag het kind, eens hij zijn studies heeft beëindigd, niet gebracht worden tot de bedelstaf om in zijn onderhoud te voorzien. De onderhoudsverplichting van de art. 205 e.v. B.W. komen in de plaats van deze bedoeld in art. 203.
Zelfs indien men de ontreddering van de ouders kan begrijpen die zich geconfronteerd zien met de wil van hun enige zoon om fundamenteel zijn gedrag te veranderen in vergelijking met de periode van zijn lagere en middelbare studies, om zijn universitaire studies op te geven, om zijn leven te gaan leiden en zich te installeren met zijn vriendin in een woonwagen, kan de staat van behoeftigheid van hun kind niet ernstig in twijfel worden getrokken daar hij immers nog geen regelmatig werk heeft kunnen vinden en hij het voordeel van werkloosheidsvergoedingen heeft gevraagd, maar de wetgeving inzake werkloosheid voorziet dat een wachttijd wordt opgelegd na de beëindiging van de studies.
Aangezien de onderhoudsverplichting van de art. 205 e.v. zich ondermeer onderscheidt van degene van art. 203 B.W. in de mate zij er slechts op gericht is de schuldeisers van levensonderhoud het levensnoodzakelijk minimum te waarborgen en niet een deelname in de levenswijze van de ouders, kan het belang van de verplichting van de ouders en de staat van behoeftigheid van het kind worden bepaald door verwijzing naar het bedrag van het minimum gewaarborgd inkomen dat wordt aanzien als voldoende om een bescheiden, maar waardig, leven te leiden. De verplichting van de ouders blijft voortbestaan tot op de dag dat het kind effectief zal genieten van een werkloosheidsuitkering.

Invaliditeitsuitkering moet normaal juridisch voldoende zijn. Onrechtstreeks wordt zijn rijkdom ook verdeeld via de belastingen die voor de invaliditeitsuitkering van uw kind zorgen.

Invaliditeitsuitkering moet normaal juridisch voldoende zijn. Onrechtstreeks wordt zijn rijkdom ook verdeeld via de belastingen die voor de invaliditeitsuitkering van uw kind zorgen.

Bovendien kan een onvoorwaardelijke steunverlening aan een kind beschouwd worden als een impliciete schenking en als dusdanig ook worden aangevochten door mogelijke andere kinderen na overlijden van die ouder.