Ziekte-uitkering

[Godgeklaagd]

Graag had ik via dit kanaal meer informatie bekomen aangaande de rechten en plichten tov onze mutualiteit.
Begin 2009 heeft mijn echtgenote een bovenbeenbreuk opgelopen tijdens onze buitenlandse vakantie. Ze kan niet gerepatrieerd worden en diende nog dezelfde dag ter plaatse worden geopereerd.
Sedertdien geniet ze van een ziekte-uitkering van de mutualiteit.
Meer als een jaar later is gebleken dat de buitenlandse chirurg een medisch fout begaan had. Wegens een zeer trage kalkaanmaak heeft het genezingsproces van haar bot zeer lang aangesleept. Sedert ca. 1 jaar heeft een en ander zich gestabiliseerd, doch is er een blijvende invaliditeit.
Er werd vrij vroeg bij de FOD Sociale Zekerheid – Dienst Personen met een handicap – een onderzoek aangevraagd tot erkenning van de handicap.
Er werd haar dan ook een attest van vermindering van verdienvermogen met een ongeschiktheid van minstens 66% en een vermindering van de zelfredzaamheid met 07 punten toegekend voor een periode van 1 jaar en 4 maand (ingaande eind 2009). Dit attest werd na vervaldatum verlengd met 2 jaar en 5 maanden.
Halfweg 2013 werd opnieuw een aanvraag tot verlenging ingediend. Deze werd opnieuw goedgekeurd. Opnieuw werd een vermindering van het verdienvermogen met minstens 66% en een vermindering van de zelfredzaamheid met 7 punten toegekend, doch deze maal voor onbepaalde duur! Daarnaast werd ook een integratie- en inkomensvervangende tegemoetkoming toegekend.
Tot hiertoe het “goede” nieuws.
Weliswaar ca. 1 jaar geleden werd mijn echtgenote door de adviseur van de mutualiteit verzocht contact op te nemen met de dienst Gespecialiseerde Trajectbepaling en –begeleiding (GTB) teneinde terug in het arbeidscircuit te kunnen raken.
Ze heeft hiermee contact opgenomen en er werd een overeenkomst getekend waarbij mijn echtgenote haar akkoord verklaarde met een samenwerking.
Tot op heden hield deze enkel een aantal gesprekken met de consulente van GTB in en een psychologische sessie.
Nu wil men echter dat zij een opleiding (“opstap”) volgt met als doel haar klaar te stomen voor de arbeidsmarkt (al dan niet bezoldigd). Er werden haar op heden papieren meegegeven teneinde enig zicht te krijgen op de inhoud van de opleiding. Volgende week staat opnieuw een afspraak gepland om de juiste locatie en datum vast te leggen en de nodige overeenkomsten te ondertekenen.

Mijn echtgenote ondervindt echter nog steeds veel last van haar ongeval en is noch fysiek, noch psychisch in staat een job uit te oefenen. Uit angst haar uitkeringen te verliezen durft ze ook niet in te gaan tegen de voorstellen van de mutualiteit en GTB.

Kan iemand ons dan ook adviseren welke onze rechten en plichten in deze zijn. Zijn wij verplicht om op al deze voorstellen in te gaan om haar uitkeringen niet te verliezen.

Met uitzondering van kine is zij is ook al geruime tijd niet meer in behandeling bij haar gespecialiseerde geneesheer, vermits voor deze de situatie gestabiliseerd is. Zijn enige bijdrage van het laatste jaar was het invullen van de documenten voor de aanvraag van de handicap.

Uw berichten graag tegemoetziend,

Mvg,

[JPV]

In het geval dat ze op de mutualiteit is, is GTB iets extra's, maar geen verplichting. De mutualiteit kan wel stellen dat ze, bij weigering van GTB, niet langer ziekteuitkeringen kan krijgen. U kan daartegen in beroep gaan bij de arbeidsrechtbank, deze zal dan een expert aanstellen die bepaalt of ze al dan niet arbeidsgeschikt is (staat los van de erkenning voor een handicap)

[Godgeklaagd]

Hartelijk dank voor uw bijdrage.
Als ik het goed begrijp is het aldus aangewezen om de voorgestelde opleiding te volgen teneinde zich geen hoop miserie op de hals te halen. Maar wat na de opleiding? Als men dan een, naar de mening van GTB, "geschikte" job voorstelt, kan men deze dan weigeren en wat zijn hiervan de consequenties? Mijn echtgenote heeft nog enorm veel last van haar operatie hetgeen sterk afhankelijk is van weersomstandigheden. Ze heeft ook tal van fysieke beperkingen. Ik vrees enkel dat men haar in een richting gaat duwen die niet overeenstemt met haar mogelijkheden en de job hierdoor kan afspringen. Ik vrees tevens dat men haar hierna naar de werkloosheid zal sturen, dewelke haar op termijn ook zal schorsen indien ze geen geschikt werk meer vindt en zij uiteindelijk elke vorm van uitkering zal verliezen. Als werkzoekende van bijna 50 met een handicap zal het wellicht geen sinecure zijn om nog een geschikte baan te vinden. Zij is zeker niet werkonwillig, doch ze moet de aangeboden job fysiek en psychisch aankunnen.
Dank voor uw feedback

[JPV]

Er is geen enkele persoon in België die door de RVA geschorst wordt omdat hij geen werk heeft. Dat laatste is een fabeltje. Wat wél zo is, is dat er natuurlijk méér vragen gesteld worden bij iemand die bvb perfect gezond is, intellectueel/fysiek/psychish geschikt is en na 3 jaar nog geen werk heeft, die zal héél duidelijk moeten aantonen dat hij goed werk zoekt. Iemand echter zoals je vrouw zal enkel moeten een gepaste job zoeken. Als ze kan aantonen dat ze op de gepaste wijze zoekt (via opleiding GTB, sollicitaties bij sociale werkplaatsen, ...), zal ze niet geweigerd worden indien blijkt dat ze ofwel deftig zoekt maar niks vindt (crisis), ofwel probeert, maar die job uiteindelijk niet haalbaar is. Dat haalbare beoordeelt ze natuurlijk best niet zelf, maar laat ze beoordelen door een arbeidsgeneesheer indien het niet gaat. Ik heb iemand ooit bij mij gehad die reeds 10 jaar quasi volledig werkloos is en een uitstekend resultaat bij de RVA kreeg. Persoon was psychisch (overlijden kind) en emotioneel (opvoeding) beperkt en had traag tempo, maar niet genoeg voor een erkenning van handicap. Opleiding kinderopvang was irrelevant geworden door psychische problemen, druk kon ze niet aan. Goed begeleid bij VDAB, wou werken, maar op 10 jaar tijd slechts enkele dagen gewerkt en telkens tewerkstelling vlug stopgezet door werkgever.

Ze kan dus zeker een job weigeren, maar een weigering moet objectief gemotiveerd zijn. Ik heb vaak de indruk dat mensen op voorhand een job reeds weigeren, terwijl ze niet op de hoogte zijn van de effectieve jobinhoud. Daarom: altijd eerst proberen, tenzij het objectief echt duidelijk is op voorhand dat het niet mogelijk is (maar dan zal GTB dat zelf normaal niet voorstellen).