JuridischForum.be

Een goedemorgen.

Bij deze ga ik mijn huidige situatie proberen te schetsen.
Eind vorig jaar ben ik veranderd van werkgever, ik werk in een apotheek.
Tijdens mijn sollicitatie heb ik heel open en eerlijk gepraat over onze kinderwens en duidelijk gemaakt dat mijn vriend en ik aan het proberen waren.
Helemaal geen probleem toen, de baas leek oprecht, dus ik nam ontslag bij mijn vorige werkgever en deed mijn opzeg daar uit. Een paar dagen voor de start op mijn nieuwe job had ik een positieve zwangerschapstest.
In mijn 2de werkweek heb ik de nieuwe baas dan ingelicht, gezien er toch chemicaliën zijn waarmee ik niet mag werken.

De reactie? 'Ah, en wist gij dat, toen je tekende?' Ik stond echt met mijn mond vol tanden. Neen, ik wist het niet, il was toen nog niet zwanger!! Ik had gezegd dat we gestart waren met proberen, het was gewoon direct raak.
En zo begon de miserie.
Pesterijen van collega's: de zwaarste dozen met bestelde producten laten staan voor mij, met de boodschap: tijdens mijn zwangerschap tilde ik wel. De baas er telkens bij halen als ik een gevaarlijke magistrale bereiding liet liggen. Ik ben zelfs verplicht geweest toch nog verboden bereidingen te maken.
Andere collega's achter mijn rug om inlichten over mijn zwangerschap, puur om het als roddel te gebruiken.

De baas wou me, tijdens verlofperiodes, de volle openingsuren laten werken, dat zijn 50 uren, terwijl een zwangere geen overuren mag maken. Als ik dat naar voor breng, dan krijg ik de opmerking: allé ze, ge verstopt u achter die wetjes.
Maar dat gaat helemaal niet, ik ben snel fysiek last beginnen krijgen en ben snel vermoeid.
Ik heb enorm veel rugpijn, bekkeninstabiliteit en steken in mijn buik. Ik kan vaak maar 4-5 uur slapen door de pijn. Sinds week 14-15 ook al harde buiken, wat vrij abnormaal is, zo vroeg en dat voor een eerste zwangerschap.
Ik ben 2 weken dan via Spoed binnengegaan, omdat mijn buik 3 uur aan een stuk verkrampt was.
Uuteindelijk vorige week bij de huisarts en die heeft me nu thuisgezet tot eind maart, tot ik voor de 20 weken echo naar de gynaecoloog moet. Zij is werkelijk bezorgd, die harde buiken zijn niet normaal. Gelukkig is alles in orde met ons kindje, maar ik zit erdoor.

De reactie toen ik me telefonisch ziek meldde: maar allé, gij kunt toch komen werken vandaag, of morgen toch? Allé zord dat je maandag terug bent!
Nu heb ik mijn doktersbriefje doorgestuurd naar de werkgever, met een duidelijke omschrijving wat er gaande is met mij. Ik heb gevraagd om mij de gegevens van de arbeidsgeneesheer en de verplichte risico-analyse van de werkomgeving op te sturen. Ik heb ook duidelijk gemaakt dat het echt te zwaar is, dat ik graag terug kom werken, maar aangepast werk, ik heb zelfs al zaken voorgesteld die mij zouden verder helpen, maar die voor hem zeker niet nadelig zijn, we werken in een groot team, en veel administratie blijft gewoon liggen.
Er kwam geen reactie. Begin deze week nog eens gemaild, nog steeds geen reactie.
Ik ben op eigen houtje beginnen zoeken en ga vrijdag zelf naar de arbeidsgeneesheer.

Maar nu komt het, op 1 maart, de dag dat ik me ziek meldde, heeft de werkgever een vacature voor MIJN job online gezet, fulltime, onbepaalde duur.
Dus maw, ipv met mij naar een werkbare oplossing te gaan, zijn ze mijn ontslag al aan het voorbereiden.
Ik heb altijd mijn job goed gedaan, gemotiveerd, ik bleef als één van de laatste om de kassa nog te maken, nam alle tijd voor de patiënten, paste in de groep. Er was mij ook gezegd dat ze mij wouden op lange termijn, zelfs met een kindje of 2.

Kan dit zomaar? Kan ik ontslagen worden omdat de dokter oordeelt dat ik echt moest rusten? En omdat ik aangaf aangepast werk te willen doen? Om eerlijk te zijn, ik ging de situatie pas oordelen na de bevalling, want als er zo wordt gedaan omwille van een zwangerschap, dan heb ik zo mijn twijfels.
Ik heb al gelezen dat ik niet kan ontslagen worden omwille van mijn zwangerschap.
Maar wat als zij iemand nieuw aanwerven, dan zijn we met te veel.
Dan kan de baas dit wel spelen: te weinig werk en de nieuwe werkkracht past beter in de groep. Want blijkbaar kan hij me wel ontslaan obv mijn gedrag. En ik heb het niet in mij om hypoctiet te staan glimlachen tegen mensen die aan mijn kleintje willen raken.

Dit is gewoon hallucinant, en geeft niet de rust die ik nu nodig heb.
Ik heb ook al de vakbond geraadpleegd en die zeiden dat ze nu wrs niks kunnen doen voor mij.

Een werkgever kan niemand ontslaan omdat iemand zwanger is.

Door het feit dat je daar nog niet lang werkt, kan hij wel een reden zoeken zoals je zelf aangeeft past niet in de groep etc.. .

Dus iemand die haar werk goed doet, al heel snel goed meedraaide, altijd vriendelijk is zowel naar patiënten als naar collega's...
Die zelfs bij die pesterijen vriendelijk blijft glimlachen en nog maar eens uitlegt dat het echt niet mag...
Die zelfs haar excuses uitgebreid aanbiedt bij patiënten omdat er één collega is, die vaak heel boertig is met patiënten, zodat die patiënt toch nog terug zou willen komen...
Die kunnen ze toch nog aansmeren dat ze niet in de groep past?

Wij hebben een screenshot genomen van de jobaanbieding.
Als ze me buiten proberen te zwieren, is dit dan voldoende om mijn ontslag aan te vechten?

U kan een ontslag niet aanvechten. Een ontslag zorgt altijd voor beëindiging van de overeenkomst, en zowel de werkgever als de werknemer hebben dit recht. Een rechtbank kan dit niet terugdraaien.

Wel is het zo dat er in bepaalde gevallen een bijkomende vergoeding verschuldigd is. Deze vergoedingen zijn in sommige gevallen zo hoog dat mensen bijna immuun zijn voor een ontslag, simpelweg omdat de werkgever die kosten niet wil maken. (Denk aan zwangerschap).

Dus kort gezegd: als de werkgever u buiten wil zwieren, zal hij u buiten zwieren. Maar mogelijks gaat dit gepaard met extra vergoedingen. Dit hangt af van de motivatie van het ontslag en de omstandigheden. (Een handige werkgever zal de motivatie van het ontslag niet in de zwangerschap zoeken, maar in andere factoren).

Dit is krachtig maar perfect verwoord, hoe de zaak zit !!

Inderdaad, jammer genoeg.
Dat van die vergoedingen wist ik al. Ik bedoelde dan ook met het 'aanvechten', dat ze me zonder die vergoeding kunnen ontslaan, komt trouwens op 6 maanden bruto.

Ik wou weten of dat ik een zaak heb. Indien ze bij ontslag aangeven dat het niet om de zwangerschap is, en valse verklaringen van collega's voorleggen over dat ik niet goed meewerk e.d.
Zelfs met het bewijs dat ze zijn beginnen zoeken naar een nieuwe kracht en mijn mails waarin ik heel duidelijk vraag om aangepast werk, wat nog steeds mijn recht is als zwangere.

Zelfs dan nog kunnen zij dit hardmaken?
Ik zie me al beginnen zoeken met een duidelijke buik.
Als je niet wil omgaan met een zwangere werkneemster, zou je toch geen jonge vrouwen moeten aannemen en ze wijsmaken dat het zeker ok is als je kindjes wil.
En ik kan me toch geen miskraam staan werken om mn job niet te verliezen.

Kijk dit schreef Ghentian

(Een handige werkgever zal de motivatie van het ontslag niet in de zwangerschap zoeken, maar in andere factoren).

En daar zit het adertje onder het gras !!

Een pientere werkgever weet wel wat en hoe hij dit moet aan pakken, Heb zelf meer dan dertig jaar met personeel gewerkt (een oude aap moet je geen muilen leren trekken)

En deze 'andere redenen', hoe kan hij dit aantonen? Of hoe moet hij dat aantonen?

Zeker als het, zoals hierboven gezegd, leugens zijn?
Ik kan duidelijk aantonen dat ik met reden thuis ben. En dat ik alles doe om toch nog, beperkt , terug te komen, van een bekkengordel dragen tot ev kiné.
Nogmaals, waarom pakt hij dan een vrouw van 30 aan, maak je die wijs dat kindjes krijgen geen probleem is om ze dan buiten te zetten omdat ik niet al dansend zwanger ben. Ik zou nu veel liever aan het werk zijn dan me thuis op te fretten. Ik ben zelfs al snipverkouden en kotsmisselijk komen werken.

Vind het eigenaardig dat uw arts een doktersbriefje schrijft met de duidelijke omschrijving van uw toestand, en u heeft dat afgegeven aan de werkgever valt onder de privacy. Een werkgever heeft volgens mij geen recht op deze info.
Bovendien kunt u zeker op ziekteverlof blijven tot uw wettelijke bevallingsrust ingaat en dan zijn we al einde jaar.

Er is geen ‘recht op aangepast werk’ in uw situatie. De werkgever kan, maar hoeft niet in te gaan op uw situatie.

Hij werft u aan met de overtuiging dat u job A gaat uitvoeren. Hij heeft nood aan iemand die job A doet. Om omstandigheden buiten uw wil, kan u niet langer job A uitvoeren. U stelt job B voor. Daarover is nooit een overeenkomst ontstaan: zowel u als de werkgever gingen akkoord om job A uit te oefenen.

Mogelijks heeft de werkgever geen behoefte aan job B op dit moment, of heeft hij iemand anders in gedachten voor die job. U kan niet afdwingen job B te krijgen.

Ondertussen blijft job A onuitgevoerd. Zijn beslissing om een vacature voor job A open te stellen is dan ook logisch: er is een organisatorische nood aan. U zal allicht job A voor hem een tijdlang niet meer kunnen uitvoeren. U leidt daar uw nakend ontslag uit af, maar dat is uw interpretatie. De werkgever zal allicht beweren dat dit noodzakelijk was om de operationele continuïteit te waarborgen...

Wanneer het ontslag gebeurt tijdens de eerste zes maanden van tewerkstelling, is een verantwoording (motivatie) Uitzonderingen op de NAR-cao nummer 109

De NAR-cao is niet van toepassing op medewerkers die ontslagen worden:

tijdens de eerste 6 maanden van de tewerkstelling waarbij voorafgaande en aaneensluitende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde duur of voor uitzendarbeid voor een identieke functie bij dezelfde werkgever meetellen voor de berekening van de 6 maanden;niet verplicht

U bent waarschijnlijk nog in uw proefperiode van 6 maanden. Opzegtermijn door werkgever : 4 weken.
Reden ontslag kan simpel zijn : voldoet niet of is niet geschikt voor de job zonder verdere uitleg.

Reden ontslag kan simpel zijn : voldoet niet of is niet geschikt voor de job zonder verdere uitleg.

Men kan meerdere reden bedenken maar dit is hier in dit forum zeker niet aan de orde om geen slapende werkgevers waker te maken.

Er was hier tot een jaar geleden een veel poster die in het arbeidsrecht zat beroeps, en die heeft hier soms discussie gevoerd met reden waar men zou denken is dit wel een reden !!
Het niet goed klikken of slechte verstandhouding met de werkgever is ook een reden

Ik ben niet in proefperiode, direct aangenomen met contract voor onbepaalde duur, dat heb ik even nagekeken.

Een zwangere vrouw kan wel degelijk aangepast werk vragen.
https://www.riziv.fgov.be/nl/themas/zwa ... ering.aspx
Leest u maar de eerste paragraaf hier.
Ik heb ook geen abnormaliteiten geëist, enkel het volgende:
- voor het maken van magistrale bereidingen wordt er soms gewerkt met chemicaliën die schadelijk zijn voor een ongeboren kindje. Deze staan beschreven in een lijst die zelfs gewoon in de apotheek aanwezig is. En toch moet ik deze bereidingen maken! Dit brengt toch de veiligheid van mijn kind in gedrang?
- om het verslepen van zware dozen met bv. flessen siroop, van in de apotheek naar de voorraadkelder, om dat over te laten aan mijn manneljike collega's. Dit natuurlijk nadat ik ze verwerkt heb. Het team is echt groot genoeg, ik kan gerust even het werk van die collega overnemen terwijl hij sleept.
Dit is toch geen abnormale vraag, gezien het een feit is dat een zwangere vrouw geen zware lasten mag tillen, dit kan effectief tot een miskraam leiden!!
- toen ik werd aangenomen, werden mij ook administratieve taken opgelegd, deze worden zittend uitgevoerd. Ik heb deze taken mogen uitvoeren tot op het moment dat ik zei dat ik zwanger was. Ik mag deze taken, waarvoor ik aangenomen ben, niet meer uitvoeren, volgens mij puur uit pesterij omdat het lastig is om zolang recht te staan. Dus heb ik gevraagd ze toch weer te mogen doen, zodat ik in blokken van bv 2 uur rechtstaan, een half uurtje zitten, ipv 5 uur aan een stuk recht te moeten staan. Andere collega's met exact dezelfde jobinvulling mogen wel zittend werk, behalve ik.

Ik vraag dus helemaal niet voor job B terwijl ze mij hebben aangenomen voor job A, ik vraag enkel om rekening te houden met mijn toestand, om mijn kindje niet in gevaar te brengen. Dat is toch maar normaal? Zeker als je als werkgever op voorhand zegt, ja, wij zullen er wel voor zorgen dat je zwangerschap hier goed zal verlopen.

En als laatste: ik heb tot tweemaal toe gevraagd voor een onderhoud met de arbeidsgeneesheer, gezien die duidelijk kan opstellen wat mag en niet. Ik had de gynaecoloog al om een attest gevraagd met de vermelding dat ik niet mag heffen. De reactie: dit is niks waard, die bestellingen moeten nog verwerkt worden.

Wettelijk gezien moet de werkgever een risico-analyse hebben van mijn werkpost en die krijg ik niet. Hij moet voor mij, na mijn vraag om de arbeidsgeneesheer te zien, een afspraak maken binnen de 10 dagen.

Kijk, ik ga daar weg, hoor, dit is gewoon schandalig in de gezondheidszorg. Maar nu gaat dat niet meer, al te ver, en nogmaals, ik doe mijn job graag. Ik wou gewoon weten hoe de werkgever het kon spelen dat ik zonder iets buiten kom te staan.
Om dit nu op mij te verhalen, dat ik mijn job A niet meer wil uitvoeren, dat is niet correct.

Beste Marjolein, ik vind uw situatie penibel. Maar als een werkgever zegt ik geen andere taak voor u, dan zal dat ook zo wezen ( ondanks bedenkingen van u en ons ). Hij kan ook niet gedwongen worden om een nieuwe job te scheppen. Spijtig.