Ontslag vragen

[Krnkrn01]

Ik zit met een vervelend iets op het werk.
Op mijn huidig werk verveel ik me zo hard dat ik bijna een bore out veroorzaak.
Onlangs had ik een vermoeden dat één van de bazen vieze beelden bekeek tijdens zijn werk.
Toen hij op vakantie was ben ik stiekem gaan kijken naar zijn internet geschiedenis en wat ik dacht is juist.
Ik vind dit lastig om te weten en telkens hem te zien moet ik eraan denken.
Nu kan ik om deze reden vragen voor ontslag?

Groetjes

[Ghentian]

U kan altijd zelf uw ontslag geven indien uw beroep te saai is. Werkgevers gaan doorgaans niet in op de eigen vraag 'om iemand te ontslagen' - het kost nu eenmaal veel geld. Als de werknemer weg wil, dient hij zelf zijn ontslag te geven.

U heeft in dit geval wel geluk want zulke vertrouwensinbreuk kan leiden tot een ontslag om dringende redenen. Dus als u ontslagen wil worden, moet u zeker vertellen wat u gedaan heeft.

Zowel bij vrijwillig eigen ontslag als ontslag om dringende redenen is er geen werkloosheidsuitkering voorzien.

[denlowie]

Mocht ik je baas zijn en weet dat u mijn surf geschiedenis bekijkt dat mag je onmiddellijk je spullen pakken, en werkloosheidsvergoeding daar zou je kunnen naar fluiten !

U werkgever of baas KIJKT NAAR wat HIJ wil, zolang hij daar niemand mee lastig valt !!

U heeft daar niks mee te zien, en heeft de streep al zeer ver overschreden .

Dus vertel het hem en je bent van hem af !!!

Goed hé

[de reden]

U heeft in dit geval wel geluk want zulke vertrouwensinbreuk kan leiden tot een ontslag om dringende redenen. Dus als u ontslagen wil worden, moet u zeker vertellen wat u gedaan heeft.

Zowel bij vrijwillig eigen ontslag als ontslag om dringende redenen is er geen werkloosheidsuitkering voorzien.

hoe gaat de werkgever voldoen aan artikel 35 , 3/7/1978 en art 870 gerw. als topicstarter dat gewoon vertelt zonder getuigen?

[de reden]

Er zijn dan ook voldoende elementen om ontslag om dringende reden in te roepen.

hoe gaat men die voldoende elementen bewijzen?

[Ghentian]

U heeft in dit geval wel geluk want zulke vertrouwensinbreuk kan leiden tot een ontslag om dringende redenen. Dus als u ontslagen wil worden, moet u zeker vertellen wat u gedaan heeft.

Zowel bij vrijwillig eigen ontslag als ontslag om dringende redenen is er geen werkloosheidsuitkering voorzien.

hoe gaat de werkgever voldoen aan artikel 35 , 3/7/1978 en art 870 gerw. als topicstarter dat gewoon vertelt zonder getuigen?

Gelieve te letten op mijn formulering: kan leiden tot.

Ik maak in mijn antwoorden altijd een onderscheid tussen enerzijds de juridisch-technische kant van het verhaal (kwalificatie, rechtsgevolgen etc.) en anderzijds de processuele kant (bewijslast, verjaring, etc.). Ik expliciteer dit niet altijd. Gelet op de vraag van de TS - deze vindt het ontslag wenselijk - lijkt me het processuele niet belangrijk. Dat neemt niet weg dat er bewijsrechtelijk problemen kunnen zijn - dat merkt u inderdaad juist op. Maar dat geldt voor elk geschil.

Niets belet om een ontslag in onderling overleg te tekenen na een moeilijk gesprek, dat was vroeger mijn geprefereerde methode. Tegen zo'n wilsovereenstemming kan je achteraf weinig beginnen, en je loopt als werkgever niet het risico dat de rechtbank later de dingende redenen verwerpt. Dat verklaart ook waarom in de praktijk deze ontslag vorm zoveel wordt gebruikt (misbruikt?). Ook hier is er geen uitkering voorzien.

[de reden]

Gelieve te letten op mijn formulering: kan leiden tot.

een ontslag om dringende reden geven op basis van een niet bewijsbare uitspraak van een werknemer, is als een huis bouwen op drijfzand
wat "kan leiden tot", het betalen van een verbrekingsvergoeding het krijgen van een werkloosheidsuitkering, en mogelijk aangevuld met een schadevergoeding op basis van artikel 63 , 3/7/1978.

zo kansloos is de werknemer niet zoals men in deze topic laat uitschijnen
men doet aangifte bij de inspectie van de sociale wetten dat ze is aangedaan wat haar baas op zijn pc bekijkt terwijl men daar aanwezig is, en dat men hiervan is aangedaan. eventueel beroept topicstarter zich op art 59 sociaal strafwetboek van 6 juni 2010