JuridischForum.be

Hallo,

Ik ben sinds eind april 2018 thuis met een burn out. Ik had toen last van rug- en nekklachten. Ik ben hiermee naar mijn huisarts geweest en bleek dat er dus meer aan de hand was. Ik liep idd al een tijdje mezelf voorbij te lopen.

Eind mei zei ik tegen mijn huisarts dat ik me beter voelde en wel klaar was om terug aan het werk te gaan. Ze raadde me aan om een gesprek te regelen met mijn manager en iemand van de personeelsafdeling om te kijken hoe we het anders en beter kunnen aanpakken alvorens ik terug ging starten. Uit dit gesprek was duidelijk dat er niks aan de functie en/of workload ging veranderen en het aan mij was om tijd te nemen om me terug 100 procent te voelen en te kijken of ik kon terugkomen. Ik heb hier heel hard aan gewerkt met mijn psycholoog en ik heb ook een coaching gevolgd om beter om te gaan met stress. Na vele gesprekken werd duidelijk dat ik niet meer wil terugkeren naar deze job. Ik doe de job wel nog graag, maar in die zes jaar is de workload meer dan verdubbeld.

Ik heb dit voorgelegd aan mijn manager en aan de persoon van de personeelsdienst dat ik klaar ben om de knoop door te hakken. Dat het geen zin heeft om nog langer deze situatie te laten aanslepen als al duidelijk is dat ik niet meer wil terugkeren. Maar ik vind dat het niet aan mij is om mijn ontslag te geven daar mjin werkgever niet redelijk is om me tegemoet te komen.

Ze hebben mij terug gecontacteerd en verteld dat ze mij niet kunnen ontslaan omdat ze geen geldige reden hebben die zou aanvaard worden. Ze willen mij enerzijds de tijd geven om een nieuwe job te zoeken en dan verder kijken. Maar hoelang zal dit duren? Ik zal mijn ontslag moeten geven en ik ben nog niet zover om echt te gaan solliciteren voor een nieuwe job. Ten tweede zou ik in onderling overeenkomst het ontslag kunnen laten gebeuren maar dan heb ik geen recht op uitkering en/of ontslagvergoeding. Ik zit nu al een paar weken met mjin handen in het haar om een juiste beslissing te nemen.

Ik wil uit deze situatie stappen want het heeft me stress. Maar daarnaast ben ik nog niet klaar om te zoeken naar een nieuwe job.
Is er een mogelijkheid waar ik akkoord ga met het ontslag maar ze mij vergoeden alsof ze mij ontslaan?

Groeten,

Je wilt eigenlijk ontslagen worden zodat je een uitkering krijgt...
Als je werkgever niet wilt meegaan in jouw verhaal, tja...
Je wilt je huidige job niet doen, maar andere ook (nog) niet...
Wat zegt jouw behandelende arts? Ben je klaar om te gaan werken of niet?

Eigenlijk kom je hier advies vragen om te frauderen.

Ben je bij de arbeidsgeneesheer geweest?

De reacties zijn een beetje fors, maar wel te begrijpen.

Ik heb het gevoel dat u er niet in slaagt om de zaak ook eens vanuit het standpunt van de werkgever te bekijken. Hij heeft u erg lang moeten missen, allicht vervanging moeten zoeken, onzekerheid of u al dan niet terug komt.

U wil de job niet meer doen - prima, dat mag u. Maar waarom zou de werkgever u dan moeten ontslaan en ontzettend veel geld betalen?

Ik ga niet beweren dat u wil frauderen, maar er is geen oplossing. Ofwel werkt u, ofwel kiest u ervoor om niet meer te werken. Maar dat is uw keuze - met alle gevolgen van dien.

Als je lichamelijk of om een andere medische reden nog niet aan fulltime werken toe bent, hoe kan je dan behoorlijk je vroegere job volledig uitvoeren, op dezelfde manier ? Kan de werkgever dat dan eisen? Wat zegt de arbeidsgeneesheer (die heeft hier toch een heel serieuze rol) ?

Eerlijk gezegd, ik zie de fraude niet hoor?

"Na vele gesprekken werd duidelijk dat ik niet meer wil terugkeren naar deze job."

De topicstarter geeft in haar oorspronkelijke post aan dat ze de job niet langer wil doen. Dat impliceert m.i. een eigen keuze.

Je psychische en fysische toestand en mogelijkheden kies je niet zelf, zover ik weet. En als gebleken is dat je niet echt bestand bent tegen een bepaalde job of de invulling ervan, dan is het m.i. niet meer dan normaal dat je jezelf niet meer aan dat risico wil blootstellen.

Vandaar ook de verwijzingen naar de arbeidsgeneesheer.

Je psychische en fysische toestand en mogelijkheden kies je niet zelf, zover ik weet. En als gebleken is dat je niet echt bestand bent tegen een bepaalde job of de invulling ervan, dan is het m.i. niet meer dan normaal dat je jezelf niet meer aan dat risico wil blootstellen.

Maar moet een werkgever er dan voor opdraaien ???

Neen, inderdaad. Daar zit een serieus hiaat.

Maar moet de werknemer dan helemaal de klos zijn?

Het zijn trouwens meestal de meest gemotiveerde mensen die daar het slachtoffer van zijn

Ik had in januari 2018 al aangegeven dat ik het niet meer aankon. De werkdruk is verdrievoudigd in 6jaar, men moet maar blijven slikken. De werkgever blijft druk op de ketel uitvoeren tot als men volledig leeggezogen is. In mei was het zover, ik was gekraakt.

Dit is niet de job waarvoor ik getekend heb, een job dat ik 6j lang met passie en gedrevenheid heb uitgevoerd. Een job waar ik een groot deel van mijn privé leven voor heb weggegeven en nu zou ik stank voor dnak krijgen. Blijkbaar is dit frauduleus....

Blijf gewoon op ziekte tot je een andere jij vindt...

Blijf gewoon op ziekte tot je een andere jij vindt.

..

Zeer eerlijk tegenover de maatschappij, de werkgever heeft je toch niet meer ten last wat betalen aangaat maar is wel ten koste van de gemeenschap !

Als je de mening toegedaan bent dat je werkgever aansprakelijk is voor je burnout (bewijsbare onhaalbare werkdruk, ...) kan je een juridische procedure opstarten om een schadevergoeding/ontslagvergoeding te proberen bekomen. Er zijn advocaten die hierin gespecialiseerd zijn. Dergelijke procedures zijn duur en langdurig. Niet aan beginnen als je het niet aankan.

Anderzijds kan de werkgever de arbeidsovereenkomst stopzetten zonder ontslagvergoeding (of met een kleine ontslagvergoeding - regels zijn complex) etc als je de job niet meer wil/kan uitvoeren, er geen alternatieve job is en de arbeidsgeneesheer je arbeidsongeschikt verklaart.

Ziekte schorst een arbeidscontract zodat het voor de werkgever het makkelijkst is om niets te doen (grote bedrijven zullen veelal proberen een geschikte job voor u te vinden - kleine kunnen dit meestal niet)

t Kan voor je herstel en levenskwaliteit beter zijn om zelf een geschikte job te zoeken en ontslag te nemen doch blijf ziek thuis zolang de artsen akkoord gaan dat je burn out niet genezen is. Burn out is wel degelijk een ziekte die ernstig moet genomen worden. Je (schamele) ziekenkasvergoeding is dus geen profitariaat.

Hey Vanessa,

Je kan "ontslagen worden" met medische overmacht.
Dan ben je niet meer in dienst bij je werkgever = goed voor hen want dan kunnen ze de functie officieel invullen door iemand anders. Jij blijft op de ziekenkas staan, dus qua inkomsten verandert er niets voor jou. Je blijft ook gevrijwaard van verplichting om werk te zoeken omdat je geen werkloosheidsuitkering ontvangt maar een ziekte-uitkering. Maar je màg wel werk zoeken, op je eigen tempo.
Het enige dat verandert, is dat je geen recht op vakantie, pensioen of eindejaarspremie opbouwt omdat je niet meer in dienst bent. Maar dat lijkt me ergens wel normaal gezien je zelf aangeeft niet meer daar te willen werken.
De medische overmacht-procedure lijkt me hier zeker de beste oplossing voor zowel de werkgever als jij. Qua gevolgen is het ook miniem: je mag nog steeds dezelfde functie gaan uitvoeren in een ander bedrijf (medische overmacht geldt enkel voor die bepaalde functie in dat bepaald bedrijf).