Fiscaal recht - beroep doen op niet-geregistreerde aannemer

[gebruiker]

Het Grondwettelijk Hof bepaalde in hun arrest NR 13/2012 van 2/02/2012 ( http://www.const-court.be/public/n/2012/2012-012n.pdf" onclick="window.open(this.href);return false; ) dat artikel 403, §§ 1 en 2, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, zoals het van toepassing was voor het aanslagjaar 2007 en vóór de wijziging ervan bij de programmawet van 27 april 2007, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet schendt.

Deze beslissing werd genomen niettegenstaande ze zelf in hun arrest verwijzen naar een arrest van 9 november 2006 waar het Hof van Justitie geoordeeld heeft :

32. De inhoudingsplicht en de hoofdelijke aansprakelijkheid leveren dus een beperking van de vrijheid van dienstverrichting op.

Kan een wettelijk opgelegde regel die volgens het Hof van Justitie een directe inbreuk betekent ten opzichte van deze vrijheid (gebaseerd op gemeenschapsrecht) geen inbreuk uitmaken van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet?

Heeft Gemeenschapsrecht dan geen voorrang op nationaal recht?

B.5.1. De verwijzende rechter is van oordeel dat het verschil in behandeling tussen de beide in de prejudiciële vraag vermelde categorieën van opdrachtgevers en aannemers niet kan worden verantwoord door een verwijzing naar de rechtspraak van het Hof van Justitie. Volgens hem maakt het loutere feit dat het Hof van Justitie de bedoelde wetgeving onverenigbaar heeft verklaard met het recht van de Europese Unie in zoverre verplichtingen worden opgelegd aan
onderdanen van andere lidstaten van de Europese Unie prima facie geen dergelijke objectieve en redelijke verantwoording uit.

B.5.2. Het door de verwijzende rechter opgeworpen verschil in behandeling vloeit voort uit de vermelde bepalingen van het VWEU, die uitsluitend van toepassing zijn op « onderdanen der lidstaten die in een andere lidstaat zijn gevestigd dan dat, waarin degene is gevestigd te wiens behoeve de dienst wordt verricht » (artikel 56, eerste alinea, van het
VWEU) en niet op situaties die volledig binnen de interne rechtsorde vallen.

B.5.3. Aangezien de zaak die aanhangig is voor de verwijzende rechter, evenwel volledig dient te worden gesitueerd binnen de interne rechtsorde, moet voor de beantwoording van de vraag of de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, die situatie niet worden vergeleken met situaties die door het recht van de Europese Unie worden beheerst.

B.6. De in het geding zijnde bepaling, zoals ze op het ogenblik van de feiten van toepassing was, stelt een verschil in behandeling in tussen de personen die een beroep doen op een in België gevestigde aannemer die niet is geregistreerd en diegenen die een beroep doen op een in België gevestigde geregistreerde aannemer. In tegenstelling tot de laatstgenoemden zijn de eerstgenoemden gehouden tot de in de paragrafen 1 en 2 van het voormelde artikel 403
bedoelde inhouding.

[scorpioen]

Het Europees Hof van Justitie heeft geoordeeld dat het Belgisch recht het Europees recht schendt door de opdrachtgever te verplichten 15 in te houden en solidair aansprakelijk te stellen voor de belastingschuld van de medecontractant wanneer de opdrachtgever beroep doet op een niet geregistreerde buitenlandse aannemer.

Daar mee is niet gezegd dat er schending van het Europees recht is in de mate dat die verplichting aan de opdrachtgever opgelegd wordt aan een niet geregistreerde aannemer die in België gevestigd is.

[gebruiker]

Het Europees Hof van Justitie heeft geoordeeld dat het Belgisch recht het Europees recht schendt door de opdrachtgever te verplichten 15 in te houden en solidair aansprakelijk te stellen voor de belastingschuld van de medecontractant wanneer de opdrachtgever beroep doet op een niet geregistreerde buitenlandse aannemer.

Daar mee is niet gezegd dat er schending van het Europees recht is in de mate dat die verplichting aan de opdrachtgever opgelegd wordt aan een niet geregistreerde aannemer die in België gevestigd is.

Dat is wat het Grondwettelijk Hof schrijft, maar dat lijkt niet ten volle overeen te stemmen met hetgeen er werkelijk verwoord staat in het kwestieuze arrest ( http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/Lex ... 433:NL:PDF" onclick="window.open(this.href);return false; ):

Precontentieuze procedure

11 Bij aanmaningsbrief van 13 februari 2001 en vervolgens bij een met redenen omkleed advies van 23 oktober 2001 deelde de Commissie het Koninkrijk België mee dat zij de nationale bepalingen inzake de inhoudingsplicht en de hoofdelijke aansprakelijkheid onverenigbaar achtte met de artikelen 49 EG en 50 EG. In het advies verzocht zij deze lidstaat binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving ervan de nodige maatregelen te nemen om aan dit advies te voldoen.
Daar de Commissie het antwoord van het Koninkrijk België op dit advies niet bevredigend achtte, heeft zij het onderhavige beroep ingesteld.

Nergens staat tot dit moment die bijkomende voorwaarde inzake een niet geregistreerde buitenlandse aannemer vermeld.

Het is pas in het verder verloop van de beroepsprocedure (de bewuste zaak nr zaak C-433/04), gestart door de Belgische Staat, dat er pas dan verwezen wordt naar niet in België geregistreerde buitenlandse aannemers.

Het Hof van Justitie (Eerste kamer) verklaart:
1) Door opdrachtgevers en aannemers die een beroep doen op niet in België geregistreerde buitenlandse aannemers te verplichten 15 % van het voor de uitgevoerde werken verschuldigde bedrag in te houden en hen hoofdelijk aansprakelijk te stellen voor de belastingschulden van die medecontrac­ tanten, heeft het Koninkrijk België niet voldaan aan de verplichtingen die op hem rusten krachtens de artikelen 49 EG en 50 EG.

(voor de duidelijkheid: het is met het gekregen antwoord dat ik het bewuste arrest van het Hof van Justitie er op nalees omdat ik de verwoording door het Belgische Grondwettelijk Hof eigenaardig vond, gelet dezen niet verwezen naar niet in België geregistreerde aannemers.)

[scorpioen]

Mededeling in het PB



Beroep, op 8 oktober 2004 ingesteld door Commissie van de Europese Gemeenschappen tegen Koninkrijk België

(Zaak C-433/04)

Bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen is op 8 oktober 2004 beroep ingesteld tegen Koninkrijk België door Commissie van de Europese Gemeenschappen, vertegenwoordigd door D. Triantafyllou als gemachtigde, domicilie gekozen hebbende te Luxemburg.

De Commissie van de Europese Gemeenschappen concludeert dat het het Hof behage:

1. vast te stellen dat het Koninkrijk België, door opdrachtgevers en aannemers die een beroep doen op niet in België geregistreerde buitenlandse aannemers te verplichten 15 % van het voor de uitgevoerde werken verschuldigde bedrag in te houden en hen hoofdelijk aansprakelijk te stellen voor belastingschulden van hun niet in België geregistreerde buitenlandse medecontractanten, niet heeft voldaan aan de verplichtingen die op hem rusten krachtens de artikelen 49 en 50 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap;

2. het Koninkrijk België te verwijzen in de kosten. (onderlijnd door mij)

[gebruiker]

Zoals ik vermeldde is het pas met de beroepsprocedure vanwege de Belgische Staat dat het bijkomend "niet in België geregistreerde buitenlandse aannemers" opduikt.

Als je de motiveringen leest van het Hof van Justitie dan kan je vaststellen dat ze brandhout maken van de Belgische opgegeven redenen van de verplichting tot inhouding bij niet-registratie van de aannemer.

Natuurlijk dat de Belgische Staat er alles zal aan gedaan hebben om de zaak terug te brengen tot de betwisting inzake niet in België geregistreerde buitenlandse aannemers. Dat lijkt me zelfs de enige reden geweest te zijn van de ganse beroepsprocedure omdat het Hof van Justitie overduidelijk was in hun motivering van deze verplichting tot registratie in overtreding met de bewuste artikels te beschouwen.

De Belgische Staat had er op dat moment alle belang bij van de opmerkingen te beperken tot niet in België geregistreerde buitenlandse aannemers.