#4 , 19 mar 2016 17:52
Wet op de privacy.
Het wordt tijd dat meer mensen gaan gebruik maken van de "jurisprudentie" dit is de uitspraak van het hof van beroep reeds een aantal jaren geleden. Een in beroep bevestigde uitspraak van een Vrederechter.
In het huurcontract stond een verbod op het houden van huisdieren duidelijk vermeld. De huurder weigerde het dier te verwijderen, waarna de eigenaar naar de Vrederechter stapte. Deze stelde de huurder in het gelijk. De eigenaar stapte naar het Hof van Beroep, die de uitspraak van de Vrederechter in zijn geheel overnam.
De magistraten die moesten oordelen in deze zaak beriepen zich op de bescherming van rechten van de mens en fundamentele vrijheden.
Verdrag is toepasbaar sinds 29 augustus 1955, en primeert op elke andere wet of reglement!
Het vonnis in beroep dateert van 21 oktober 1987 en kan dus steeds ingeroepen als jurisprudentie.
Dus volgens die uitspraak mogen we met een gerust hart zeggen dat de huurder het recht heeft om een huisdier te houden, zelfs al heeft die een huurkontrakt of huisreglement ondertekend die het uitdrukkelijk zou verbieden.
Wetgeving op het dierenwelzijn.
Nu mag en kan niet alles natuurlijk, huurwoning of eigendom speelt geen rol.
Er is een wet dat men zonder vergunning , onderzoek "commodo en incommodo" niet meer dan 6 gespeende zoogdieren mag houden. Dat zijn alle zoogdiertjes samen, van hamstertjes tot honden of koeien. Nu is er ook in de wet voorzien dat het dier een aanvaardbare leefsitutie moet hebben, dus een koe in een studio zal een rechter niet toelaten.
Ook moeten de dierenbezitters er voor zorgen dat de buren en/of medebewoners geen last hebben van de gehouden huisdieren.
Dat wil zeggen: geurhinder of geluidsoverlast. Nu is het ook een punt: wat is hinder en wat is overlast? Waar ligt de grens tussen toelaatbaar en wat niet. Dat de hond blaft als er veel straatlawaai is , of wanneer iemand aanbelt is zeker geen overlast. Maar ook hier moet ik weer vermelden dat een huisbaas of buur officieel niet kan vaststellen dat u een dier heeft, of dat er overlast zou zijn. Hij moet de gerechterlijke weg volgen: dat wil zeggen eerst gaan klagen bij Politie, die zullen eventueel een vaststelling doen. Deze moeten een P.V. opstellen en doorsturen naar de Procureur, die zal dan oordelen of er al dan niet gevolg zal gegeven worden aan de klacht. In het slechtste geval komt de zaak voor de rechter, waar je weer de kans hebt om je argumenten naar voor te brengen.
Tot besluit:
Steeds indachtig blijven dat een verhuurder niet eenzijdig een contract kan verbreken, een huurder kan dat namelijk ook niet. Dus laat de verhuurder maar gerechtelijke stappen ondernemen. Hij zal wel tweemaal nadenken vooraleer aan een op voorhand verloren veldslag te beginnen, die hem bovendien nog een pak geld zou kunnen kosten.
Kennis is nog geen wijsheid, dit komt door de jaren.