Mijn advies is: Blijf bij elkaar MINSTENS totdat je met zowat alles overeenkomt hoe je uit elkaar gaat.
Mijn mening: Als beide ouders hier alles doorpraten dan is er grote kans dat ze nog jaren een gelukkig en hecht gezin vormen. Ps: Mijn tranen staan ervan in de ogen.
RR
Dat advies wil ik zeker opvolgen, daarmee bedoel ik dat ik met mijn ex onder 1 dak blijf wonen, totdat er een duidelijke regeling getroffen wordt. Alhoewel emotioneel zeer moeilijk.
Beste rr
Ik sta open voor elke mening maar toch wil ik even kwijt dat ik advies vroeg over de afhandeling van de scheiding. Nadat u op de vingers getikt werd omdat u afweek van de vraag en owv uw nogal uitgesproken en cru mening over een scheiding heeft u me wel echt advies gegeven waarvoor dank. Toch kan u het niet laten om me even te 'herinneren' aan de gevolgen. Nu, de scheiding is een feit en kan niet meer teruggedraaid worden. U weet bovendien niet hoe hard ik geprobeerd heb om dit te voorkomen. U heeft geen enkel idee hoe ik er mee worstel dat mijn kinderen dit moeten meemaken. Maar mijn ex houdt gewoon niet (meer) van mij ... En ik moet verder. Daarom hier mijn reacties op enkele van jouw opmerkingen.
troubles schreef:
Helaas is dat bij ons niet mogelijk en dat doet me enorm pijn.
pffff.... het doet helaas geen pijn genoeg RR
Sorry, maar ik vind dat een ongepaste opmerking.
troubles schreef:
Dat ik nu bij mijn zoontje van 1,5 jaar slaap, terwijl hij prinsheerlijk in het grote bed ligt ... ik er bijna onderdoor ga van de stress, het verdriet en van elke dag weer mezelf op te laden om samen met hem in 1 huis te wonen .... Vindt u dan nog dat ik hem moet steunen?
Over verminderde zin in seks door stress zijn er opvallende verschillen tussen mannen en vrouwen. RR
Het feit dat ik niet meer in 1 bed slaap met mijn ex heeft niets met sex te maken maar alles met het feit dat we geen koppel meer zijn.
Wat ieder van ons zou moeten aanbelangen is dat net die kinderen allemaal een gezonde hechtingsband verdienen met beide ouders.
... het beste is als overheid mechanismes stimuleert om die cariereman op een evenwichtige manier betrokken te krijgen bij de opvoeding van zijn kinderen. RR
Volledig akkoord!! Maar mijn ex zou nu een omgangsregeling willen waarbij hij de kids meer wil, dan toen we nog samen waren. Hij wil ze op bepaalde dagen bij hem laten slapen waarvan ik nu al zeker weet dat hij dat 1 op 2 keer niet kan waarmaken. Met die hechtingsband heeft hij trouwens nooit ingezeten. Hij heeft onregelmatige werkuren, alle begrip, maar hij compenseert ook niet op andere momenten. Ik ga ook werken, maar 's avonds en in het weekend heb ik quality time met de kinderen. Mijn ex ziet zijn kinderen graag, maar heeft nooit tijd/geduld om meer dan 10 min. actief aandacht aan hen te besteden. Knuffelen, speleren, leren, verhaaltjes lezen, opvoeden, aandacht geven .... gebeurt allemaal door mij. Al die dagelijkse dingen waarvan ik kan genieten zijn voor hem een opgave.
Daarom wil ook liever een regeling waarbij het blijven slapen minimaal is maar waarbij hij wel regelmatig na schooltijd (dan is hij dikwijls vrij) de kinderen enkele uren ziet tot ik thuis kom van werken.
Dan ziet hij ze niet minder dan nu het geval is.
Ik wil ook opmerken dat hij veel te weinig aandacht heeft voor de veiligheid van de kinderen en die opmerking komt ook van anderen (moest u soms denken dat ik een overbezorgde mama ben) . Hij ziet geen gevaren, loopt constant verstrooid rond, ...
Ik vraag me af waarom hij ooit kinderen gewild heeft.