#2 , 20 jun 2008 18:17
Dat op zich is niet voldoende; dat is trouwens maar een fiscaal zaak van de zaak.
Veel belangrijker is dat men zich
dertig jaar lang,
ononderbroken,
ongestoord door anderen die er een recht zouden op geclaimd hebben,
ten opzichte van de buitenwereld zich zichtbaar als eigenaar heeft gedragen.
En dat kan. Als er naast mijn huis, van wie het dorp weet dat ik eigenaar ben, een grond ligt die niet van mij is; en ik zet één afsluiting rond beide percelen en plant daar vanalles op en onderhoud dat enz. en niemand zegt niets, kan ik eigenaar worden door verkrijgende verjaring.
Grootste probleem is natuurlijk bewijzen wanneer die 30 jaar begonnen zou zijn. Meestal is daar geen akte van of een ander geschrift. Niemand denkt er aan om een gerechtsdeurwaardelijke vaststelling te laten doen bij het begin van die periode.
Als de grond eigendom was van een natuurlijk persoon, hebben alle erfgenamen die niet hebben aanvaard en ook niet hebben verworpen, zich in een toestand geplaatst alsof ze zouden hebben verworpen en zijn hun rechten op de erfenis verjaard.
De meeste gronden hebben een te laag kadastraal inkomen om opgenomen te worden in een kohier onroerende voorheffing en daar wordt dan ook nooit een aanslagbiljet in die belasting verstuurd.
Als er wel O.V. betaald moet worden, moet de vraag gesteld wordt naar wie de fiscus dat biljet stuurde (voor een grond niet evident) en waarom.