het is mij gekend dat een persoon een ernstig gevaar is voor zichzelf en voor derden, dat de persoon in kwestie dagelijks situaties opzoekt ,bevraagd - aanzet - uitlokt - die haarzelf en de persoon die zij daarin betrekt ernstig in gevaar brengt - indien ik dat herhaaldelijk meld aan haar familie en hun vraag om daaraan iets te ondernemen , doen ze er niets aan , is dat schuldig verzuim ? eveneens de sociale dienst vd politie daarover informeer en hun eveneens wijs naar deze wetgeving, dat de bewuste persoon dringend moet gecolloceerd worden .. werd er geantwoord dat zij hieraan niets kunnen ondernemen ! dat er een attest nodig is van een geneesheer bij wie ze moet gaan , om vervolgens daarmee naar de Vrederechter te gaan ,zal ze natuurlijk niet uit zichzelf doen , kan dit ?
valt daar onderstaande wetgeving niet onder ?
of is er nog een andere mogelijkheid
(de situatie is erger dan het hier op het eerste zicht lijkt, zonder al in detail te gaan )
Peggy
Art. 422bis. Met gevangenisstraf van acht dagen tot (een jaar) en met geldboete van vijftig frank tot vijfhonderd frank of met een van die straffen alleen wordt gestraft hij die verzuimt hulp te verlenen of te verschaffen aan iemand die in groot gevaar verkeert, hetzij hij zelf diens toestand heeft vastgesteld, hetzij die toestand hem is beschreven door degenen die zijn hulp inroepen.
Voor het misdrijf is vereist dat de verzuimer kon helpen zonder ernstig gevaar voor zichzelf of voor anderen. Heeft de verzuimer niet persoonlijk het gevaar vastgesteld waarin de hulpbehoevende verkeerde, dan kan hij niet worden gestraft, indien hij op grond van de omstandigheden waarin hij werd verzocht te helpen, kon geloven dat het verzoek niet ernstig was of dat er gevaar aan verbonden was.
(De straf bedoeld in het eerste lid wordt op twee jaar gebracht indien de persoon die in groot gevaar verkeert, minderjarig is.)
Art. 422ter. Met de straffen in het vorige artikel bepaald wordt gestraft hij die, hoewel hij in staat is het te doen zonder ernstig gevaar voor zichzelf of voor anderen, weigert of nalaat aan iemand die in gevaar verkeert, de hulp te bieden waartoe hij wettelijk wordt opgevorderd; hij die, hoewel daartoe in staat, weigert of nalaat het werk of de dienst te doen of de hulp te verlenen waartoe hij wordt opgevorderd bij ongeval, beroering, schipbreuk, overstroming, brand of andere rampen, evenals in geval van roverij, plundering, ontdekking op heterdaad, vervolging door het openbaar geroep of van gerechtelijke tenuitvoerlegging.
bron: http://users.myonline.be/allemeesch/Kli ... WB-422.htm