Vader zet kinderen op straat

[Posduve]

De situatie zit als volgt:

Ouders waren 'gelukkig' getrouwd en baatten samen een juwelierszaak uit. Het huwelijkscontract stelt alles op naam van de man en ook de zaak staat op zijn naam... Er volgt een echtscheiding - vechtscheiding. De man gaat na enkele jaren bij zijn nieuwe vriendin wonen en werkt niet meer in de zaak.

De vrouw blijft in het huis wonen. Het huis is eigendom van de vader van de man en onderling komen ze 'mondeling' overeen dat ze een maandelijkse huur betaald aan haar schoonvader (niets op papier). Ze blijft de zaak samen met haar zoon uitbaten. Zo woont ze samen met haar twee zonen in het huis met handelszaak terwijl de vechtscheiding zich uitbreidt.

De schoonvader sterft en de man erft alles, dus nu wordt het huis zijn eigendom en betaalt ze dus huur aan haar bijna ex-man... Tijdens de vechtscheiding vecht de man alles aan, betaalt praktisch niets, geen onderhoud van het huis, enz...

Nu dreigt hij er plots mee, zonder boe of ba, om het huis en de handelszaak te verkopen. Een immokantoor belt om te vragen wanneer ze foto's mogen komen nemen... Hij 'dreigt' om een bord met 'te koop' voor de handelszaak te zetten, wat uiteraard geen goeie reclame is voor de zaak. Enz. Dit alles in een periode van 5 dagen, dus eigenlijk van de één op de andere dag.

Mijn vragen hieromtrent:
- Kan een vader zijn zonen zomaar op straat zetten? Ouderplicht...?
- Kan dit wanneer het inkomen van de vrouw en de zoon hiervan afhangen?

[j.demoor]

“Art.544.Eigendom is het recht om op de meest volstrekte wijze van een zaak het genot te hebben en daarover te beschikken, mits men er geen gebruik van maakt dat strijdig is met de wetten of met de verordeningen.”(Burgerlijk Wetboek).

De eigenaar kan dus zijn eigendom te allen tijde verkopen.

“Art.1714.Behalve tegenstrijdige wettelijke bepalingen kan men huren bij geschrift of mondeling“(Burgerlijk Wetboek).

Ik ken niet zulke tegenstrijdige wettelijke bepaling inzake handelshuur.

“Art.12.Zelfs wanneer het huurcontract het recht voorbehoudt om de huurder uit het goed te zetten in geval van vervreemding, mag hij die het verhuurde goed om niet of onder bezwarende titel verkrijgt, de huurder slechts eruit zetten in de gevallen vermeld onder 1°, 2°, 3° en 4° van artikel 16, en mits hij de huur opzegt, één jaar vooraf, en binnen drie maanden na de verkrijging, met duidelijke opgave van de reden waarop de opzegging gegrond is, alles op straffe van verval. Hetzelfde geldt wanneer de huur geen vaste dagtekening heeft verkregen vóór de vervreemding, ingeval de huurder het verhuurde goed sinds ten minste zes maanden in gebruik heeft.”(Handelshuurwet 30 april 1951).