Situatie : koppel gaat uit elkaar. Moeder heeft uit een vorig huwelijk 3 kinderen, dewelke een weekend om de veertien dagen naar hun vader gaan en de helft van alle vakanties. Vader heeft uit een vorig huwelijk 1 kind, dewelke hij regelmatig ziet op verschillende tijdstippen, maar volgens het vonnis heeft hij eigenlijk geen bezoekrecht.
Samen hebben zij twee kinderen. Doordat het koppel niet meer kan communiceren, zijn deze twee geplaatst in een opvangcentrum. Moeder ging naar de rechter om vader uit het huis te laten drijven.
Vonnis : vader kreeg 14 dagen tijd om huis te verlaten, moeder mag in het huis blijven wonen, domicilie van kinderen bij moeder, kindergeld bij moeder, schoolkosten voor moeder, bijzondere kosten worden verdeeld. Moeder heeft geen inkomen en leeft van het kindergeld. Vader heeft een werkloosheidsuitkering. Verdeling van de bijzondere kosten is 12% voor moeder / 88% voor vader.
Verblijfsregeling : kinderen verblijven in home. Een weekend om de veertien dagen mag moeder de kinderen mee naar huis nemen (anders verbruikt zij teveel naft). Vader krijgt elke zondag bezoekrecht in de opvang en nog op enkele andere dagen
Probleem : vader mag de kinderen enkel bezoeken in de opvang, niet bij moeder. Ze komen echt niet overeen. Hij heeft elke zondag bezoekrecht,
maar één zondag op twee zijn ze niet in de opvang omdat ze bij moeder zitten. KAN een vonnis nog absurder zijn ?
Nu... in de opare weekends moeten de kinderen volgens het vonnis in de opvang blijven, vader kon deze dus eigenlijk gaan bezoeken,
maar opvang had de kinderen met moeder meegegeven. Wat kan hieraan gedaan worden ?
Vader wil liever de pare weekends zijn bezoeken en moeder vindt dit ook beter omdat dit beter in de regeling past die ze met de andere kinderen
heeft van het vorig huwelijk. Beide ouders zien binnenkort een bilocatie zitten met een vrij eerlijke regeling, ook wat betreft de kosten, maar doordat
zij niet met elkaar willen en kunnen (en het ook niet mogen van de rechter) communiceren, kan hier niks van komen.
Dus heb ik bemiddeld tussen beiden en zelf een regeling met ieder apart gemaakt en ben ik tot de conclusie gekomen dat zij een perfecte
regeling kunnen hebben. Mijn vraag is nu ... wat doen we met die regeling ? Geven beide partijen dan hun overeenkomst af aan hun advocaat ?
Ik heb met dat opvangcentrum van de kinderen gebeld en zij spreken over een heel andere verblijfsregeling. Ik heb uit de woorden van die dame
afgeleid dat zij tegen een bilocatie zijn. Maar wat hebben zij in de pap te brokken ? Kwa afstand is een biloactie zeker mogelijk en ze staan er beiden
voor open. Zal de rechter dit dan niet gewoon goedkeuren ?
Reden dat de opvang niet akkoord is, omdat vader in het verleden agressief is geweest en nog lijdt onder de scheiding en dus op dit moment te
emotioneel is...
Ik ken deze mensen allang en ik weet dat zij dit samen kunnen, maar nu kunnen zij echt niet samen rond een tafel gaan zitten, maar wie ben
ik natuurlijk om dit allemaal te gaan beoordelen zal eender wie natuurlijk denken. Maar als niemand bemiddelt, blijven de kinderen wel in die
opvang. Zaak komt volgende maand voor en dan zal de rechter iets uitspreken en beide partijen willen voorkomen dat hij weer zomaar iets uit
z'n mouw tovert waar geen logica inzit. Weet iemand raad, stap voor stap wat ze moeten doen ?