#3 , 28 okt 2012 19:37
wendy; co-ouderschap hebben jullie sowieso al: dat is het wettelijk gedeeld ouderschap. Je bedoelt natuurlijk verblijfsco-ouderschap. en ja, de papa heeft wettelijk evenveel recht als jij om jullie kind op te voeden en er een ouderrelatie me op te bouwen zoals jij dat nu doet.
Concreet kan hij de zaak weer aanvatten voor de jeugdrechter en die zal moeten onderzoeken of er een reden is om het niet toe te staan. En dat moet al een hele goeie zijn: te grote afstand tussen school en beide ouders, te jonge leeftijd kinderen, etc.
Maar als die reden er niet is kan de rechter het eigenlijk niet weigeren.
O ja, een belangrijk detail; rechters apprecieren het niet als de andere ouder (degene die het verblijfsco-ouderschap weigert) dit bearegumenteert met: hij kan niet voor ons kind zorgen, hij heeft dat vroeger nooit gedaan, hij heeft zich nooit met haar huiswerk beziggehouden etc... Dat ruikt naar zwartmakerij en is eigenlijk géén argument ten gronde. Immers:
Wat vroeger is is vroeger en ook gescheiden "klassieke" vaders leren ook wel "vaderen" op den duur.
Probeer te wennen aan het feit dat de papa dit kan én mag vragen. De papa heeft zijn leven nu ook weer opgenomen (ik begrijp dat hij ook een vaste stabiele relatie heeft nu, is het een logisch gevolg dat hij ook een gezin wil vormen met zijn kinderen.
Vandaar dat de wetgeving sinds 2005 geevolueerd is: mamma's zijn niet meer de enige ouders die voltijds kinderen (kunnen) opvoeden. De papa's willen en kunnen en mogen dat nu ook. Projecteer je scheidingsangst niet op je kind, praat eens met een andere mama die in verblijfsco-ouderschap haar kinderen opvoedt en denk er aan:...ook de papa wil het beste voor jullie kind én jullie kind heeft ook recht opgevoed worden door jullie beiden.