#5 , 03 jun 2016 08:32
Een hond wordt juridisch gezien behandeld als een goed.
Dat die ex nu na 6 maanden een hond komt opeisen kan (moreel gezien) absoluut niet en bewijst naar mijn inziens de "wraakbedoelingen". Als iemand echt empathie voelt naar die hond toe dan komt dergelijke vraag veel korter na de scheiding.
ik deel hierin de mening van LeenW niet. Zij neemt een goed (dus de hond) mee, dan moet die ex binnen een redelijke termijn ingrijpen en haar schriftelijk laten weten het goed terug te bezorgen. Met 6 maanden is de redelijke termijn overschreden en ondersteund dit het vermoeden dat het om een schenking gaat.
"Wie betaling eist, moet de verplichting tot betaling bewijzen"
Uw vriendin moet van haar kant niets bewijzen, men kan nooit verplicht worden om het negatief bewijs te leveren van het feit dat er geen verbintenis tot stand is gekomen.
Hoe gaat die ex bewijzen dat het de bedoeling was dat uw vriendin de hond ooit terugbezorgde toen zij die meenam? Aangezien zij die 6 maanden geleden meenam kan er naar mijn inziens sprake zijn van een stilzwijgende aanvaarding.
Uw vriendin kan beweren dat de hond een schenking was, als die ex daarvoor dan wil procederen, dan zie ik eerlijk gezegd de rechter niet uitspreken dat zij de hond moet terugbezorgden. Tegen de uitspraak zal de hond al een jaar bij uw vriendin wonen...
Aan de andere kant kan een schenking tussen "ex-geliefden" wel degelijk herroepen worden. Dit omdat de oorzaak van de schenking, nl de relatie, niet meer van toepassing is. Maar ook hier opnieuw speelt de redelijke termijn van de herroeping mee.
Ook gaat het hier om een levend wezen, dus moet men de redelijkheid en de billijkheid van de rechter ook in rekening brengen.
Ik zie die ex de eventuele rechtszaak niet winnen. Dus ik zou het hondje niet terugbezorgen.