verjaren persoonlijke schuldbekentenissen

[lola palooza]

In mijn vorige topic vroeg ik informatie over een schenking die mijn grootmoeder deed aan haar achter-kleinkinderen (de kinderen van mijn zus).
Zij heeft blijkbaar mijn reservatair deel overschreden, hetwelk ik zou kunnen terugvorderen van mijn zus na grootmoeders overlijden.

Zoals reeds gemeld was ik vroeger degene die de beste band had met mijn grootmoeder.
In 1988 kocht ik een appartement aan, zij leende mij daarvoor 25.000 euro - ttz 1.000.000 oude Belgische franken.
Ik tekende daarvoor uiteraard een schuldbekentenis omdat het aanzien werd als een "voorschot op mijn erfenis" later.
Dus normaal gezien zou deze som netjes opgeteld worden bij de nalatenschap van mijn grootmoeder.

Maar aangezien de omstandigheden de laatste jaren erg veranderd zijn - grootmoeder deed een schenking van 2/3 van haar bezittingen aan mijn zus, zogezegd voor haar kinderen maar die zijn nog te jong om de schenking te aanvaarden (12 en 14 jaar), rijst bij mij de volgende vraag :

Is er in de wet een verjaringstermijn voorzien voor persoonlijke schuldbekentenissen ? En zo ja, over welke termijn spreken we dan ?

Zelf heb ik wat opzoekwerk gedaan via het internet, en naar mijn eigen bevindingen zou er een verjaringstermijn bestaan sinds 1998 van 10 jaar voor persoonlijke schuldbekentenissen.
Cfr. artikel 2262 bis :
§1.“Alle persoonlijke rechtsvorderingen verjaren door verloop van 10 jaar”.
Voor schuldbekentenissen opgemaakt voor datum dat deze wet werd gewijzigd (1998) zou volgende regel gelden : 10 jaar na datum van de wetswijziging, maw zou mij schuldbekentenis verjaard zijn sinds 2008, KLOPT DIT ?

Wederom hartelijk dank bij voorbaat voor uw reacties !

[wolf2]

(NB ik heb uw vorige topic niet herlezen).

U kunt nu nog niet weten of de schenking aan de kinderen van uw zus "te groot" was omdat dat afhangt van haar vermogen op datum van overlijden. Dat kan lager zijn dan nu, maar ook hoger (een erfenis, de lotto, enz.).
Ik zie niet onmiddellijk in waarom U zou terugvorderen van uw zus, als uw reserve aangetast zou zijn. Zij kreeg de schenking toch niet?

Uw miljoen frank wordt door U gerangschikt als 1) een lening 2) een schuld 3) en als een voorschot op uw erfenis, dus als een schenking.
U zal toch eerst moeten uitmaken en verduidelijken wat de aard van dat miljoen is. Moet U dat terugbetalen in afbetalingen? Moet U dat ooit teruggeven in één keer? Moet U daarbij interesten betalen?
Wellicht is het geen lening en geen schuld, maar een schenking. Heeft U formaliteiten ondernomen met die "schuldbekentenis" (wellicht is dat eerder een ontvangstbewijs).

PS Hoe is de schenking aan uw zus gebeurd? Is het een schenking of een testament (van haar huidig vermogen of van haar toekomstig vermogen)

Ik denk dat we niet te maken hebben met een schuldbekentenis voor dat miljoen; en dat er geen sprake kan zijn van verjaring.
Uw schenking zal terug boven water komen bij haar overlijden (en dan zal er gekeken worden naar de reserves; en kan een benadeelde de inbreng en de inkorting vorderen.

[Rica]

Mag ik er van uitgaan dat de dochter of zoon van uw grootmoeder (zijnde uw ouder) overleden is? (uw vorige topic niet opgezocht)

[lola palooza]

Alvast dank voor uw reacties !

Mijn vader, zoon van mijn grootmoeder is overleden in mei 2008.
Mijn zus en ik zijn daarom rechtstreekse erfgenamen van mijn grootmoeder, maar zij kan 1/2 van haar vermogen wegschenken.

Ik ga proberen te antwoorden op uw vragen wolf2 :

Vermogen grootmoeder op datum van overlijden lijkt mij eerder minder te zijn dan op datum van de schenking (maart 2013) omdat 1) ik onlangs een overzicht opvroeg van de laatste 10 jaar en ik precies weet wat er nog op haar rekeningen staat 2) zij inmiddels is opgenomen in een rusthuis waarvoor zijn een 750 € per maand dient op te leggen op het pensioen dat zij ontvangt 3) zij heeft naar mijn weten geen familieleden meer waarvan zij kan erven 4) zij nooit meedoet aan kansspelen 5) er sinds kort een voorlopig bewindvoerder werd aangesteld en zij dus ook geen geld kan verkwisten, mijn zus - die volmachthouder was van haar rekeneningen sinds 2008 - kan nu ook geen misbruik meer maken van vertrouwen zoals zij dat in het verleden (maandelijks !) deed door gelden af te halen met grootmoeders bankkaart.
De kans dat haar vermogen vergroot is dus eerder nihil, het zal eerder verkleinen gezien de opleg die zij per maand moet doen.

Voor het miljoen frank dat ik ontving (in contanten, niet via een bankoverschrijving of cheque !) heb ik een schuldbekentenis ondertekend.
Ik weet niet precies wat u bedoelt met "formaliteiten ondernomen" maar als u bedoelt of dit document officieel werd geregistreerd, dan is het antwoord neen.
Er stond verder niets in over voorschot op erfenis, noch dat het een schenking zou zijn, noch over maandelijkse terugbetalingen .... enkel dat ik haar die som verschuldigd ben en dat ik die dien terug te betalen op haar eerste verzoek (althans dat dacht ik mij te kunnen herinneren, heb zelf nooit een exemplaar van het document gehad)
Voor haar was die schuldbekentenis eigenlijk enkel nodig om zodoende het geld te kunnen terugeisen als ik gekke dingen zou gaan doen.
Maar eigenlijk heeft zij die meermaals gebruikt als "dwangmiddel" om bepaalde dingen te laten verlopen zoals zij dat wenste.
Dus ja : waaronder rangschikt men zoiets ?!

PS : ik weet ook niet met zekerheid of mijn schuldbekentenis al dan niet bij de notaris ligt of dat grootmoeder er een kopij van aan mijn zus gaf ... ik veronderstel dit alleen maar ... ?

De schenking aan mijn zus is gebeurd via de notaris, dat is alles wat ik weet want dit alles is achter mijn rug gebeurd.
Het is ook nooit de bedoeling geweest dat ik dat te weten kwam.
Ik ben erachter gekomen door het opvragen van het overzicht van haar bankrekeningen : slechts 1/9 van haar aandeel uit de verkoop van haar huis werd op haar rekening gestort, de rest was op dat ogenblik voor mij "spoorloos".
Omdat mijn zus had gezien dat er 50 € was afgehaald van mijn grootmoeders rekening, wist zij dat grootmoeder met mij naar de bank was geweest en dat ik dus wist dat er geld "verdwenen" was.
Het was de eerste keer in 8 jaar dat zij erin toestemde om met mij naar de bank te gaan - waarschijnlijk omdat ze op dat ogenblik nogal verward was en niet besefte wat er aan het licht zou komen - dat besef kwam pas nadien toen ik haar vroeg om ook mee te rijden naar de notaris waar de verkoop van haar huis beschreven was. Ze wilde niet meegaan, naar eigen zeggen omdat ze een schuldgevoel had naar mij toe;

Vervolgens heeft mijn zus aan de voorlopig bewindvoerder meegedeeld dat er een schenking was gedaan aan haar kinderen.
Omdat haar kinderen nog te jong zijn (12/14) heeft zij die schenking in hun naam moeten aanvaarden, althans dat is wat mijn grootmoeder mij verteld heeft.
Maar aangezien zij de laatste 8 jaren al zoveel tegen mij heeft gelogen, weet ik niet meer of ik daar nog op mag vertrouwen.

Mijn zus heeft misbruik gemaakt van de situatie : grootmoeder moest na een ongeval met open-beenbreuk tot gevolg, 3 maanden revalideren.
Zij nam grootmoeder bij in huis - ik heb met mijn zus al meer dan 5 jaar geen contact meer - en bespeelde haar emoties met haar kinderen.
Ze zouden ook meermaals gezegd hebben dat wij het geld over de balk gooien door te reizen, dat hebben we van grootmoeder zélf vernomen.
Daar dan nog eens bijgenomen dat ik geen kinderen heb en via een testamentmijn zus heb onterfd en alles overmaak aan mijn levenspartner .... genoeg stof om een oud mensje van 87 te overtuigen dat zij best alles hun kinderen geeft.

Voor mij heeft mijn zus alleszins de nieuwe armoedegrens bereikt : die van de geestelijke armoede !

Ik zie uw reactie(s) graag tegemoet.

[wolf2]

Ik ga me niet slimmer voordoen dan ik ben: in uw plaats consulteerde ik nu al een eigen advokaat.
Het miljoen frank kan op het eerste zicht geen schenking zijn: een essentieel kenmerk van een schenking is de wil om te geven en zich daardoor definitief te verarmen. Gegeven is gegeven (tussen echtgenoten geldt dat niet en je mag ook geen moord plegen op de schenker). Maar de rechtspraak zou onderzocht moeten worden: is de schenking dan nietig... of is enkel de voorwaarde die er aan verbonden is nietig? Een recente thesis vinden op het internet kan ook al veel helpen.
Om het als lening te omschrijven, rammelt er ook vanalles inzake het bewijs (geen twee exemplaren en geen vermelding daarvan) en inzake de voorwaarde (die enkel van haar afhangt: dat mag niet). En een lening zonder enige modaliteit over een terugbetaling (behalve dan haar grillen) is geen lening.
Dus toch een schenking met een hoek af. Zien hoe gewichtig die hoek is op heden.
Je mag niet veronderstellen dat er ergens in het burgerlijk wetboek één artikel zou staan dat hierover onmiddellijk duidelijkheid kan geven.

Zie bvb. 944: is dat uw geval? En 946: dat gaat over een deel van de schenking, niet over de volledige schenking.
Art. 944. Een schenking onder de levenden die gedaan is onder voorwaarden waarvan de uitvoering van de enkele wil van de schenker afhangt, is nietig.
Art. 946. Ingeval de schenker zich de vrijheid heeft voorbehouden te beschikken over een zaak die in de schenking begrepen is, of over een bepaalde geldsom uit de geschonken goederen, en hij overlijdt zonder daarover te hebben beschikt, behoort die zaak of die geldsom toe aan de erfgenamen van de schenker, niettegenstaande alle daarmee strijdige bedingen en bepalingen.

Bedenk dat elke schenking tot gevolg heeft dat men dan levensonderhoud verschuldigd is aan de schenker (ten belope van de schenking).

Meer kan ik er niet over zeggen.