Zoals sommigen hier hebben gelezen, hadden mijn ex en ik altijd een goede band. Onze zoon ging gewoon heen en weer volgens hoe het voor alle partijen het beste uitkwam. Op een dag wilde de papa een week-week regeling zonder uitzonderingen. Daar was onze eerste discussie dan ... op 3 jaar tijd. Geen enkel tegenvoorstel van mij werd door hem goedgekeurd. De reden dat ik geen week-week regeling zag zitten is omdat onze zoon dit absoluut niet gewoon is en nu al moeilijk zonder de ene ouder kan als hij bij de andere is, laat staan als hij daar 7 dagen aan een stuk "moet" zijn.
Niemand van ons wilde naar de rechtbank stappen maar wij vonden geen akkoord. Dan hebben we ieders apart info gezocht over bemiddeling maar dat vonden we te duur ... (beiden nogal een gierig karakter af en toe zo blijkt)
Het gevolg was dat we elkaar enkele dagen volledig gerust hebben gelaten en mijn zoon verbleef gewoon bij mij die dagen (het was in die week-week voorstelling van papa toch mijn week dus ik had geluk)
en opeens kreeg ik een smsje van de papa ... hij vond het blijkbaar toch geen goed plan om onze zoon een week te moeten missen.
Toen ik hem gisteren zag, hebben we het er nog eens over gehad en wij zijn eruit geraakt !
Wij hebben vanaf nu een bilocatie op volgende manier :
van vrijdag na schooltijd tot vrijdag daarop voor schooltijd bij mama
daarna omgekeerd
met een doorbreking van elke woensdag
elke woensdag haal ik onze zoon 's middags van school, maar hij overnacht wel bij papa.
Zo hoeft iedereen hem (en hij ons) maar 5 dagen te missen.
Ik wil dit meegeven als tip voor ouders die wel bilocatie willen maar waarvan hun kindje er nog niet klaar voor is. Een week is heel lang voor een kleuter. Let wel : voor zeer kleine kinderen zijn korte momenten bij de andere ouder ook moeilijk omdat ze moeilijker afscheid kunnen nemen. Gewoon uitproberen en kijken wat bij je kind(eren) past zou ik zo zeggen indien mogelijk en goede communicatie is en blijft belangrijk !