Toen ik in de jaren stilletjes burgerlijk recht studeerde stond daar een artikel in dat bepaalde dat de gehuwde vrouw haar echtgenoot moest volgen. M.a.w. de man had het recht de woonplaats te kiezen. Het was in de tijd toen gehuwde vrouwen meestal geen beroepsactiviteit uitoefenden en daardoor geen al te groot probleem hadden met die bepaling.
Vandaag echter komt een vriend van me met het volgende aandraven:
Hij is gehuwd. Er zijn geen kinderen. Zijn echtgenote oefent geen beroepsactiviteit uit. Hijzelf heeft een hogere kaderfunctie in een niet Belgisch multinational bedrijf. Tengevolge van een bevordering moet hij nu de leiding gaan waarnemen van een filiaal in de USA, voor onbepaalde tijd, vermoedelijk voor vele jaren. In de afgelopen maanden werden alle administratieve en practische aspecten van die verhuis geregeld. De huur van de Belgische woning loopt ten einde op 31 januari e.k. en de meubelen zijn opgeslagen in een container en worden volgende week naar de USA overgebracht.
Maar nu wil de echtgenote ineens niet meer mee (reden: wil kennissenkring niet achterlaten). Ze wil (liefst samen met haar echtgenoot) in België blijven maar zal hier geen inkomsten hebben, noch woning. Haar man is woedend en weigert haar te helpen omdat ze zich zo laat bedenkt. Hij gaat dus gewoonweg alleen vertrekken en zal, behoudens zijn echtgenote, niets in België achterlaten. Zoniet komt hijzelf in de moeilijkheden omdat hij een kontrakt met het bedrijf heeft ondertekend en daardoor nu gebonden is. Zijn vraag is nu of dit als een grove fout van zijn echtgenote kan worden beschouwd en waaraan hij zich kan verwachten in de kontekst van de huidige wetgeving op dit vlak.