Advies voor jong koppel dat wil gaan samenwonen

[Tomasson]

Mijn vriendin (22) en ik (26) beginnen stilaan na te denken om samen te gaan wonen. Wij hebben een aantal mogelijk scenario's voor ogen maar het is moeilijk om alles tegenover elkaar af te wegen. Je moet immers met veel dingen rekening houden.

Situatie
Ik heb een vaste job, met een gemiddeld inkomen. Zij studeert dit jaar af, maar zit in een sector waar ze moeilijk werk zal vinden en zeker niet snel vast. Mogelijk gaat ze hierna nog 3 jaar iets anders studeren. Ikzelf heb ondertussen een spaarpot van 125.000 euro bij elkaar. Verder zouden we mogelijk op 500 euro per maand mogen rekenen van haar ouders, zolang zij geen vaste job heeft of studeert.

Mogelijkheden
We zouden iets kunnen huren. Financieel makkelijk te verdelen, vrij soepel om eruit te stappen, geen zware kosten, ... 1 groot nadeel wat voor mij een groot probleem is: het is weggesmeten geld (als je in de mogelijkheid bent te kopen).

Ik zou dan ook liefst een appartement of woning kopen als tussenstap. Dus (een stuk) spaargeld gebruiken en ook een lening (50.000-60.000 €) waarbij in 10 jaar 500-600 €/maand wordt afgelost. Met de bedoeling om daar een paar jaar in te wonen (3j-5j-7j-...), ondertussen zeker te zijn van ons samenwonen, met 2 een vaste job te krijgen en dus ook nog goed kunnen bijsparen. Om dan uiteindelijk te verkopen en te kunnen starten met de koop/bouw van de uiteindelijke woning die we willen.

Iets ertussen zou zijn een jaar ofzo huren, om daarna dan toch iets te kopen. (dus 2 tussenstappen)

Mijn vriendin heeft wat schrik van mijn scenario. Vooreerst omdat ze denkt: wat als het toch niet zo goed lukt om samen te wonen? Zitten we dan niet meer vast bij kopen dan bij huren? Of wat als we door jobs moeten veranderen van locatie? Of stel dat waarde vastgoed plots inzakt? Ook financieel lijkt het voor haar moeilijker: we gaan zo geen gelijke inbreng hebben, en dat lijkt haar toch allemaal niet zo gelijk en eerlijk. Feit is dat voor haar (en haar ouders ook denk ik) iets kopen blijkbaar veel 'officieler en vaster' is dan samen iets te huren.

Daarom een aantal vragen? Wie nuttige antwoorden heeft op 1 of enkele is ook al welkom )
-Ik sta iets minder te springen om te huren. Want de tijd dat we huren, zullen we wellicht nauwelijks nog iets kunnen sparen. Dat betekent dat we in die tijd geen stap dichter komen, en met inflatie van vastgoed zelfs achteruit gaan. Hoe denken jullie hierover?
-Waar wij ook aan denken: als we iets kopen, gaan we dit dan over een aantal jaar terug makkelijk kwijt raken (tegen een juiste prijs)? En met deze bedoeling, wat kopen we dan best: een huis van 125k-175k? Een appartement van 175k? Of eerder een klein appartement van 100k?
-Is de tussenoplossing om een jaar te huren iets? Ik heb namelijk schrik dat een interestvoet van nu (4%-4.5%) binnen anderhalf jaar wel eens 5%-6.5% zou kunnen worden, en we dus een stuk leningbudget zouden kunnen kwijtspelen.
-Is een ongelijke financiële inbreng een groot probleem? Ik dacht van niet, omdat ik las dat er een aantal mogelijkheden zijn om dit duidelijk te regelen. Hoe doen we dit dan best?
-Ik zou ook alleen iets kunnen kopen. Maar is dit een goed idee? Je kan dan immers maar 1 woonbonus in plaats van een dubbele woonbonus (2 personen) gebruiken. Kan mijn partner haar woonbonus trouwens volledig gebruiken als haar aandeel in de lening 50% is maar haar aandeel in de volledige koopprijs slechts 20% ?
-Moeten wij een minimum aantal jaar in een gekochte woning voor we deze verkopen en een andere kopen? Omwille van fiscaliteit ofzo iets? Of is dit geen voorwaarde?
-Blijft het ingebrachte spaargeld in vastgoed per partner ook van die partner? Of moet je dit specifiek laten vastleggen dat dit zo blijft?
-Wellicht is het niet slim om als feitelijk samenwonenden samen te gaan wonen? Voor zover ik begrijp ben je dan eigenlijk niks van elkaar? Bij overlijden van 1 van beiden kunnen erfgenamen woning opeisen?
-Wat doe je dan best? Trouwen is bij ons nog geen optie, daarvoor zijn we niet lang genoeg samen. Wettelijk samenwonenden, maar dat klinkt ook al vrij officieel. Is een samenlevingscontract (ofzo iets) genoeg? Kan je daarmee iets om samen te kopen?
-En als we samenlevingscontract of wettelijk samenwonenden doen, wat zijn hiervan de gevolgen op fiscaal vlak, en op vlak van erfrecht?
-Als 1 van de partners nog studeert of werkloos is, lijkt het mij zeer aangeraden om een gezamenlijke belastingsaangifte te doen. Vanwege het systeem van huwelijksquotiënt, klopt dit? En hoe kan je een gezamenlijke aangifte bekomen: trouwen, wettelijk samenwonen. Zijn er ook nog andere mogelijkheden?

En zijn er nog andere dingen waar wij niet direct aan denken, maar waar we nog rekening moeten mee houden? Of hebben jullie nog tips voor ons?

[mapleleiah]

Als u financieel in de mogelijkheid verkeert, koop dat appartementje dan ALLEEN, zonder uw vriendin. Ik stel altijd zeer grote vraagtekens bij mensen die geen enkele inbreng doen in de afbetaling maar wel voor een bepaald deel eigenaar zijn ... op het einde van de rit loopt dat af op oneerlijke toestanden! Uw vriendin zal niets kunnen inbrengen zolang ze geen werk heeft want ze krijgt gewoon geen lening.
Zodra uw vriendin (vast) werk heeft en zelf kan lenen, kan ze zich eventueel inkopen in uw appartement. Ofwel verkoopt u op dat moment en koopt u samen een andere woning.
U mag zich niet te veel focussen op wat u van de lening van de belastingen kan aftrekken, want zo'n groot bedrag levert dat nu ook weer niet op. Het is hoogstens een cadeautje.
Hoelang u MOET blijven in één woning hangt af van klein beschrijf of groot beschrijf. Zelfs bij klein beschrijf moet u maar 3 jaar blijven, wat al bij al meevalt.

Anderzijds is huren voor een paar jaar echt niet zoveel weggesmeten geld. U leert elkaar beter kennen en u ontdekt wat voor vlees u echt in de kuip hebt voor u zware investeringen gaat doen.

Lenny

[Tomasson]

Lenny, bedankt voor je reactie.

Als u financieel in de mogelijkheid verkeert, koop dat appartementje dan ALLEEN, zonder uw vriendin. Ik stel altijd zeer grote vraagtekens bij mensen die geen enkele inbreng doen in de afbetaling maar wel voor een bepaald deel eigenaar zijn ... op het einde van de rit loopt dat af op oneerlijke toestanden! Uw vriendin zal niets kunnen inbrengen zolang ze geen werk heeft want ze krijgt gewoon geen lening.

Neenee, das de bedoeling niet. We worden eigenaar in verhouding tot de inbreng die we doen. Dus als zij geen inbreng zou doen, ben ik natuurlijk alleen eigenaar.

Als zij geen werk heeft of ze studeert verder, kan zij dan sowieso niet meedoen met de lening? Ook niet als wij zeker zijn dat ze via haar ouders 500€/maand krijgt zolang ze geen vaste job heeft? Niet dat het voor een beperkte lening noodzakelijk is, maar gewoon omdat we een dubbele woonbonus zouden kunnen gebruiken.

Zodra uw vriendin (vast) werk heeft en zelf kan lenen, kan ze zich eventueel inkopen in uw appartement.

Kan dit gemakkelijk? Waarschijnlijk via een akte bij de notaris, kost dit dan veel?

U mag zich niet te veel focussen op wat u van de lening van de belastingen kan aftrekken, want zo'n groot bedrag levert dat nu ook weer niet op. Het is hoogstens een cadeautje.

OK das waar. Maar een 1000€ netto per jaar terug via de belastingaangifte vind ik toch al de moeite. Als ik voor een lening van 50.000 € op 10 jaar ga, heb ik zo al mijn interesten terug.

Hoelang u MOET blijven in één woning hangt af van klein beschrijf of groot beschrijf. Zelfs bij klein beschrijf moet u maar 3 jaar blijven, wat al bij al meevalt.

Dus je moet er sowieso 3 jaar inwonen? Want zijn de gevolgen indien je dit niet zou doen? En is het bij groot beschrijf nog langer dan?

Anderzijds is huren voor een paar jaar echt niet zoveel weggesmeten geld. U leert elkaar beter kennen en u ontdekt wat voor vlees u echt in de kuip hebt voor u zware investeringen gaat doen.

Ik ben sowieso vrij sterk tegen huren. Iedere maand dat je huurt is voor mij puur geld weggooien. Want als we huren, is dat sowieso voor maximum 1 jaar. Daarna komen we toch terug tot iets kopen. Je hebt dan een jaar uitstel gekocht, maar je hebt in dat jaar niet veel kunnen sparen, je hebt niks gekocht dat van jou blijft. Bovendien lopen wij het reële risico dat als we binnen anderhalf jaar voor een lening kijken, dat de intrestvoet tegen dan 1%-2% hoger ligt dan nu het geval is.

Bovendien zou ik voor een maximale lening van 50.000 € gaan, op 10 jaar. Stel dat ik via woonbonus jaarlijks netto een 1000€ van de belastingen terughaal, dan betaal ik in feite zelfs geen interesten op mijn lening.

En als ik alleen zou gaan wonen, zou ik ook zelf kopen. Dus het feit dat er nu een partner zou bij zijn, veranderd in feite die situatie niet.

[eylis]

dus, koop je best als start het appartment alleen. Wat je wel kan vragen is dat je vriendin een "woonstvergoeding" bijdraaagt: dat is een bedrag dat ze ook zou moeten betalen als ze ergens huurt. Dat kan bijvoorbeeld een bedrag zijn van 200 tem 400 euro per maand.
Met dit bedrag dek je de "verwoonkosten": gebruik, slijtage en herstellingen. Als je je samenwoning wettelijk laat registreren (en een samenlevingscontract bij de notaris met een boedelbeschrijving van jullie respectievelijke bezittingen) starten jullie op een juridisch goed gefundeerde basis om géén discussues en vervelende situaties te creeeren.
en wat héél belangrijk is: als het echt zou fout lopen relationeel: gaan jullie dankzij dat samenwoningscontract alvast géén strijd moeten voeren mbt jullie bezittingen.
Dan is alles klaar en duidelijk geformuleerd: elkeen het zijne.

[mapleleiah]

Voor informatie i.v.m. verschil tussen klein en groot beschrijf en i.v.m. inkopen in een woning kunt u de zoekfunctie van dit forum gebruiken omdat hier al veel over gepraat is. U kunt ook eens met uw vriendin bij een notaris langsgaan. Die mensen kunnen advies op maat geven.

Huur LIJKT weggegooid geld ... ik dacht dat vroeger ooit ... maar is ideaal als "tussenfase". Ik wil niet belerend doen, maar jullie zijn nog jong. Het kan altijd fout lopen ... ook bij ouderen trouwens! Een paar jaartjes huren geeft jullie de ideale mogelijkheid om elkaar echt te leren kennen als samenwonenden (wat nog helemaal anders is dan "mekaar veel zien") en als het foutloopt, moet enkel de huur opgezegd worden en de meubels verdeeld worden.

De andere mogelijkheid is, zoals zowel ik als Eylis zeggen, het appartement ALLEEN kopen. Of u dan een woonstvergoeding van uw vriendin vraagt, hangt van u af. U kunt ook bv. gewoon afspreken dat zij haar deel doet in de energiefacturen, het eten, de verzekeringen enz.

Een lening kan ze alleen krijgen met een inkomen of eventueel als haar ouders als borgsteller tekenen (maar niet elke bank gaat daarop in en ik zou het de ouders eerlijk gezegd ook afraden). Maar wat doe je dan als ze door gebrek aan werk of inkomen niet meer kan afbetalen ... terwijl ze misschien toch al deels eigenaar is ... Ik zeg het u: het is problemen vragen!

Lenny

[Tomasson]

dus, koop je best als start het appartment alleen. Wat je wel kan vragen is dat je vriendin een "woonstvergoeding" bijdraaagt: dat is een bedrag dat ze ook zou moeten betalen als ze ergens huurt. Dat kan bijvoorbeeld een bedrag zijn van 200 tem 400 euro per maand.
Met dit bedrag dek je de "verwoonkosten": gebruik, slijtage en herstellingen.

De andere mogelijkheid is, zoals zowel ik als Eylis zeggen, het appartement ALLEEN kopen. Of u dan een woonstvergoeding van uw vriendin vraagt, hangt van u af. U kunt ook bv. gewoon afspreken dat zij haar deel doet in de energiefacturen, het eten, de verzekeringen enz.

Daar denk ik idd ook aan. Alleen iets kopen. Alleen vraag ik me nog af wat ik dan aan mijn vriendin zou vragen. Je kan idd een woonvergoeding/huur vragen. Maar is dat niet wat raar om aan je vriendin te vragen? Is het niet normaler om gwn aan haar te vragen dat ze de maandelijkse vergoeding die ze van haar ouders zou krijgen, gebruikt om de helft van de leefkosten te betalen (water, eten, energie, ...)? Of eventueel een combinatie van de 2 zaken? Of maakt dat niet zoveel uit, en zit ik te zagen?

[Tomasson]

Als je je samenwoning wettelijk laat registreren (en een samenlevingscontract bij de notaris met een boedelbeschrijving van jullie respectievelijke bezittingen) starten jullie op een juridisch goed gefundeerde basis om géén discussues en vervelende situaties te creeeren.

Een samenlevingscontract, is dat dan hetzelfde als wettelijk samenwonen? Of is dit nog iets anders?

En als het iets anders is, volstaat zo'n samenlevingscontract dan om een gezamenlijke belastingsaanslag te kunnen aangeven? En is zij voor mij dan een persoon ten laste?

[Tomasson]

Huur LIJKT weggegooid geld ... ik dacht dat vroeger ooit ... maar is ideaal als "tussenfase". Ik wil niet belerend doen, maar jullie zijn nog jong. Het kan altijd fout lopen ... ook bij ouderen trouwens! Een paar jaartjes huren geeft jullie de ideale mogelijkheid om elkaar echt te leren kennen als samenwonenden (wat nog helemaal anders is dan "mekaar veel zien") en als het foutloopt, moet enkel de huur opgezegd worden en de meubels verdeeld worden.

Daar heb je wel gelijk in. Anderzijds, moest ik niet met iemand samen zijn dan zou ik ook meteen iets kopen als ik alleen ga wonen. Dus als ik toch alleen iets koop, dan zijn er geen enorme discussies. Enkel de samen gekochte meubels zijn wat lastig moest het toch fout lopen, maarja... dat moet je dan als volwassenen zien op te lossen denk ik zo.

Een lening kan ze alleen krijgen met een inkomen of eventueel als haar ouders als borgsteller tekenen (maar niet elke bank gaat daarop in en ik zou het de ouders eerlijk gezegd ook afraden). Maar wat doe je dan als ze door gebrek aan werk of inkomen niet meer kan afbetalen ... terwijl ze misschien toch al deels eigenaar is ... Ik zeg het u: het is problemen vragen!

En een maandelijkse vergoeding die ze van haar ouders zou krijgen (indien geen werk of nog studeren) is wss voor de bank geen inkomen?
Allé, ik zou da begrijpen dat dat voor hen geen 100% zekerheid is. Maar zelfs als mijn vriendin niet meer zou kunnen of willen betalen, dan kan ik ook individueel de lening verder dragen. Het zou immers een beperkte lening van 10 jaar zijn, met een aflossing van rond de 500 € per maand. Dus met enkel mijn inkomen zou het ook nog lukken.

Het zou er enkel om gaan dat zij haar handtekening ook op leningsakte kan zetten, zodat we op die manier allebei van de woonbonus kunnen genieten.

[Lanox]

De woonbonus is een bedrag dat U mag aftrekken van Uw brutobelastbaar inkomen. Geen inkomen betekent dus ook geen aftrek, dus zolang U vriendin geen inkomen heeft zal U sowieso kunnen fluiten naar een dubbele woonbonus.