Na het verbreken van een jarenlange relatie had ik besloten om een appartement te huren met een vriendin die ik al jaren kende. Ik had een volledige inboedel terwijl zij nog bij haar ouders woonde en dus niets had. Er was afgesproken dat ik de helft van water en electriciteit op haar rekening zou overschrijven, de huur en verzekering zou ik voor mijn rekening nemen. Internet en telefoon zou ik voorschieten omdat madam op heel korte tijd twee wagens in de prak had gereden en daarvan nog één volledig moest afbetalen. Alles werd mondeling geregeld. In het begin gaf dit geen problemen maar al snel merkte ik dat zij geen respect had voor mijn materiaal, zelf mijn eten opat (terwijl ze zelf werkte). Ik ben daar opmerkingen beginnen over maken. Toen op een gegeven moment haar vriend in ons appartement kwam wonen, en van alle faciliteiten kon profiteren zonder daarvoor huur te betalen was voor mij de maat vol.
Er werd toen beslist om het appartement op te zeggen. Bij het verlaten van het appartement was een slaapkamer beschadigd omdat mijn medehuurster mijn knaagdiertjes had laten lopen en achteraf vergeten was de kooi af te sluiten. Ik ben toen gelijksoortig behangpapier gaan kopen en heb met mijn moeder die kamer herbehangen, allemaal op mijn kosten. Toch hadden we nog voor 400 € schade bij het verlaten van het appartement. Mijn medehuurster vroeg mij of ik dat kon voorschieten omdat ze op dat moment geen geld had. Dat heb ik allemaal gedaan. Toen ik later met de bankpapieren bij haar langs ging weigerde ze die te tekenen omdat ze niet voor de kosten wilde opdraaien. Ik ben toen naar het vredegerecht gestapt zonder advocaat in de hoop de zaak in der minne te regelen maar zij heeft direct een advocaat gestuurd. Vrederechter en advocate tegenpartij bleken elkaar heel goed te kennen, terwijl ik daar zonder advocaat stond en mij probeerde te verdedigen. In het begin was mijn eis de helft van de kosten die ik in de reparatie van het appartement had gestoken maar toen ik zag dat zij een advocate had gestuurd had ik ook snel door dat ze mij de helft van telefoon en internet ook niet zou terug betalen. Ik heb dus mijn eis verhoogd. Tijdens het proces krijg ik van de advocate te horen dat ik nog de helft van de eindafrekening van het water moet betalen. Voor electrabel trokken we echter geld terug (dat heb ik duidelijk in een mail die mijn medehuurster mij gestuurd had) hier wordt tijdens het hele verloop van de besluiten niets over gezegd, zelfs niet nadat ik er verscheidene keren achter vraag. Ik krijg te horen dat de tegenpartij geen gebruik maakte van telefoon en internet terwijl ik hier zwart op wit bewijs van heb. Op een gegeven moment krijg ik een storting van de tegenpartij gelijk aan de helft van de gezamelijke schade min de eindafrekening van het water. Enkele dagen voor het proces zou voorkomen krijg ik van mijn advocaat te horen dat we niet moeten verschijnen. De vrederechter besluit dat hij genoeg op de hoogte is van het dossier en dat het niet nodig is dat beide partijen nog hun zaak komen verdedigen. Dit vond ik heel verdacht. Nu kreeg ik onlangs het vonnis in de bus. Niet alleen worden al mijn bewijsstukken ontkracht. De vrederechter is van mening dat de tegenpartij mij de helft van de telefoon of internet niet moet betalen want we hebben daar geen gezamenlijk contract voor getekend. Voor water en electriciteit hadden we ook geen contract getekend en toch heb ik elke maand de helft betaald. Erger nog, tijdens dat het proces lopende was krijg ik een storting gelijk aan de helft van de gezamelijke schade minus de helft van de eindafrekening water. Daar was ook geen contract voor getekend en daar wordt niets over gezegd. Daarbovenop krijg ik te horen dat de kosten van het behangpapier voor mij waren want het waren mijn dieren. Over eindafrekening electrabel word weer geen woord gerept. Ik krijg er nog een boete bovenop omdat ik zou misbruik hebben gemaakt van het gerecht, terwijl ik wel zonder advocaat naar het vredegerecht ben gestapt en het juist de tegenpartij is die een advocaat heeft gestuurd. En dan krijg ik ook nog eens te horen dat ik de bankpapieren weiger te tekenen terwijl ik verdorie twee keer bij mijn medehuurster ben langs geweest en dat zij wel effectief de papieren weigerde te tekenen. Dit kan zelfs mijn bank bevestigen. Ik moet ook nog eens de advocaatskosten van de tegenpartij betalen en de dagvaardingskosten. Niet alleen ben ik belogen en bedrogen door mijn medehuurster maar nu ook nog door het gerecht die blindelings de woorden van de tegenpartij gelooft (want ze kon geen enkel argument staven met bewijsstukken). Ik sta versteld! Het bedrag is echter te klein om in hoger beroep te gaan, dus het enige wat ik eigenlijk nog kan doen is in cassatie gaan, wat mij natuurlijk een bom geld gaat kosten. Ik begrijp nu dat hoe langer hoe meer mensen ontgoocheld zijn in het gerecht. Dit is geen objectieve beoordeling meer van een zaak, maar pure vriendjespolitiek. Toch wil ik graag van de advocaten hier op het forum te weten komen wat zij van bovenstaand relaas vinden en of ze mij ook advies kunnen geven of ik al dan niet in cassatie moet gaan?