Gedurende 2 jaar heb ik een vrouw ernstig gestalkt, niet fysiek of seksueel bedreigd, doch ernstige psychische terreur (o.a. valsheid in geschrifte). Dit omwille van onderliggende emoties en interpretaties die bij mij aanwezig waren. Ten einde anonimiteit voor beide partijen te waarborgen wens ik het verhaal niet in detail te schetsen.
Nadat de politie en de onderzoeksrechter alle feiten op een rijtje gezet hebben kwam bij mij het besef dat deze situatie zeer ernstig was, en dat ik op het verkeerde pad was.
Ik werd door de onderzoeksrechter vrijgesteld onder voorwaarden, en leef deze voorwaarden perfect na. Zoals één van de voorwaarden vermelde heb ik mij laten opnemen in de psychiatrie waar een redelijk uitgebreide behandeling loopt.
Ik besef ondertussen de angsten die mijn slachtoffer heeft doorstaan en zit met een aanzienlijk gewetensprobleem. Ik zorg er voor dat ik het slachtoffer nooit meer hoef te ontmoeten, het schaamtegevoel is immers veel te groot. Ik heb spijt van wat ik gedaan heb en kan met 100% zekerheid stellen dat het stalken effectief stopt, en neem daarvoor zelfs maatregelen bij mezelf die extra zijn op de voorwaarden.
Hoewel ik mijn “vrijheid onder voorwaarde” perfect naleef zal mijn dossier toch doorverwezen worden naar de correctionele rechtbank. Vermoedelijk wordt ik veroordeeld, maar ik maak mij ernstig zorgen over de strafmaat. Ik vraag mij af of er kans bestaat dat ik nog effectief in de gevangenis moet. Dit zou mijn verdere psycho-sociale leven volledig kapot maken. Kan iemand hierop antwoorden?