#7 , 02 aug 2011 14:47
Hallo waldek2,
ik ben pas deze morgend ingelogd op dit forum, naar aanleiding van een vriendin die uw reacties had gelezen en er veel gelijkenis in terugvond met wat ik beleefd heb. vandaar mijn reactie hierbij :
kort geschetst : in 1999 is mijn moeder officieel gescheiden en herviel hierdoor als alleenstaande moeder, zonder inkomen, in een financieel gat. mijn vader diende dan wel alimentatie te betalen (toen was er nog de "schuldvraag"), maar vluchtte naar het buitenland en dat zou mama een pak geld kosten om hem te laten traceren en betalen. zij bleef na de scheiding, totp heden, helemaal alleen.
de OCMW deuren werden zeer regelmatig platgelopen want breed hadden mijn moeder en ik, als enige dochter niet. er kwam wel kentering in de zaak bij het overlijden van mijn grootouders (ouders van mijn moeder). mijn grootouders zijn, met een verschil van een week, beide overleden in november 2008. mijn grootouders hadden via hun notaris alles netjes geregeld zodat mama, als enige erfgename, het huis, de inboedel, alsook de spaarcenten zou erven. de berekening klopte nagenoeg helemaal, daar het resterende deel geld net voldoende was om de kosten, verbonden aan de successie, te betalen.
mijn moeder heeft nooit geen (t)huis gekend en besloot na de erfenis haar intrek te nemen in haar ouderlijke woning. los van enige bijkomende kost, leek mijn moeder eindelijk te kunnen genieten van haar welverdiende rust op 72-jarige leeftijd. maar dat was buiten de buur gerekend.
de woning van mijn grootouders genoot een erfdienstbaarheid alover het domein van de buurman. de buur kon dan wel door de bocht met mijn grootouders, maar niet met mijn moeder. de buur was van mening dat, door de aanwezigheid van een andere toegansweg die aansloot op de openbare weg, deze overbodig was geworden. dus, begin 2009 ging de buur een zak openen bij de vrederechter ter afschaffing van de erfdienstbaarheid. in mei 2009 kwam de eerste zitting al voor en werd door de vrederechter gesuggereerd om een deskundige aan te stellen teneinde een rapport op te stellen waarop de rechter zich dan zou baseren om een oordeel te vellen.
omwille van mijn moeder haar zwakke financiële positie, nam ikzelf een advokaat onder de arm om mama 's belangen te verdedigen. maar na meer dan anderhalf jaar na de feiten was er wel een rapport van de deskundige maar verder, niets.
op het advies van mijn vriendin heb ik dan in een beroep gedaan op een pro deo advokaat, begin 2010. Ik had daar wel al van gehoord, maar bleek niet overtuigd van het idee dat een “gratis advokaat” even sterk opkomt voor de belangen van haar client dan een rijkelijk betaalde advokaat die je zelf dan nog eens aanzoekt. hier start het verhaal van de pro deo
in maart van dit jaar hadden wa dan eindelijk een pro deo aangesteld gekregen en nog geen 2 maanden later was de zaak al geklonken.
Raar maar waar, de pro deo advokaat volgde een eigen koers die regelrecht tegenover die van de te betalen advokaat stond. Hij raadde moeder aan om afstand te doen van de erfdienstbare weg. De reden hiervoor was dat daardoor ook afstand werd gedaan van de plichten, verbonden aan de erfdienstbaarheid, deze houden het onderhoud en de herstelling in. Nu was die geasvalteerde weg inderdaad door de tand des tijds wat uitgehold, en vertoonde putten, maar de buur had al laten verstaan dat hij deze herstellingswerken op eigen kosten zou laten uitvoeren, en nadien bij moeder zou claimen. De pro deo wist te vertellen dat dit juridisch kon.
Afstand doen van de erfdienstbaarheid, hield voornamelijk 3 voordelen in : 1. Afstand doen van de verplichtingen die de erfdienstbaarheid met zich meebrengt, 2. Negotiatiemiddel met de buur en 3. Verhoging van de waarde van het pand van mijn moeder. Zeker dat laatste had wel wat verdere uitleg nodig.
De gezondheidssituatie van moeder ging er de 6 laatste maanden op achteruit en het stappen ging haar minder goed af. Af en toe opperde ze om het huis weer te verkopen (met inbegrip van een terrein van om en bij de 25 are) en een klein appartement te huren. Wel, de advokaat vertelde ons dat de waarde van een pand aanzienlijk kan dalen indien er een zaak op berust omdat potentiële kopers niet zeker zijn van de uitspraak en tevens ad hoc worden geconfronteerd met iets wat totaal indruist tegen datgene wat een potentiële koper zoekt in de aankoop van een woning : rust !
Doordat moeder afstand heeft gedaan van de erfdienstbare weg (en we ook konden daar we een andere toegang genoten) vervielen haar plichten, heeft de negotiatie met de buur opgebracht dat hij nog een stuk betaald heeft om de erfdienstbaarheid om te zetten en heeft zich 3 weken geleden een koper gemeld voor de woning van mijn moeder. Contractueel hebben we wel dienen op te nemen dat de verkoop pas zou plaatsvinden indien er geen juridisch geding meer mee gemoeid was, maar hier heeft de buur zich al schriftelijk toe verbonden.
De “gratis” advokaat had gelijk, enop elke lijn voelden we ons winnaars.
Zo zie je maar dat binnen het geschil van erfdienstbaarheid, de inmenging van een pro deo soms meer doet dan advokaten die er een levenswerk van wensen te maken door alles laten aan te slepen. En als er 1 credo is binnen de stiel van advokaat, dan is het wel “time is money”. Uiteindelijk dient het gezond verstand te primeren, ook bij een advokaat.
Marleen