Mijn insteek is dat de baby net zoveel recht heeft om verzorgt te worden door zijn moeder danwel zijn vader.
Of de moeder of de vader bij wijze van spreken een been of een oog mist maakt in die visie niet veel uit.
hij heeft een omgangsverbod mag woning niet meer betreden of mij lastig vallen.
Dit is erg duidelijk. Dus als je niet wenst dat hij aanwezig is dan zal je wens in vervulling gaan.
Maar dan komt het volgende aspect: Vader zal hier in zijn eer getroffen worden en moet het aan de lijve ondervinden wat "verliezen" voor de rechtbank betekend.
Eenieder die zoiets overkomt en dan te maken krijgt met heel onevenwichtige voorstellen zoals xx zorgtijd voor de moeder en x zorgtijd voor de vader
Hier worden sommige vaders wild van (stel je maar eens voor dat het U overkomt...)
Wat hier gevoed wordt is frustratie ed. waardoor de kans vergroot dat hij Jullie kind meeneemt niet naar Italie maar naar */m%$dr met andere woorden onvindbaar voor U.
Als je zelf wil die kans zo klein mogelijk te houden dan lijkt het mij een gezonde houding zo goed als mogelijk te communiceren en trachten te komen tot diverse deel akkoorden.
Veel te vaak gaat het compleet mis in dergelijke zaken waarbij de vader vanaf het begin opzij wordt geschoven.
“We can't solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.”
Albert Einstein
We kunnen de problemen niet oplossen door dezelfde manier van denken toe te passen toen de problemen gecreerd werden
Als je het principe toepast dat deze vader net zoveel rechten heeft als U is de kans veel kleiner dat hij de vlucht neemt naar */m%$dr
En dat is toch exact wat je niet wil!
RR