#9 , 25 okt 2011 12:23
Ik herinner mij dat ik als tiener ooit in dezelfde situatie heb gezeten. Ik zat effectief niet bij de onruststokers en was het, net als de buschauffeur, ook grondig beu dat we op elke verdomde stopplaats moesten halt houden, omdat er een paar kerels het nodig vonden om constant op die bel te zitten duwen. Als buschauffeur heb je op die moment geen enkel ander manier om erop te reageren, tenzij het gewoon te laten gebeuren. Onze buschauffeur, een zeer aimable man, is dan ook gestopt en heeft geweigerd te vertrekken tot iedereen rustig op zijn plaats zat en stopte met kabaal maken. Hij heeft ook heel duidelijk gemaakt dat als er nog een keer gebeld werd zonder dat er iemand uitstapte, hij niet meer zou verder rijden.
Toen zijn er mensen op de bus, waaronder mijn vriendin een hartig woordje gaan praten met ... de ONRUSTSTOKER, niét de buschauffeur.
De grote meerderheid vond dat de buschauffeur groot gelijk had. Het is ook maar een mens die zijn job doet, e, geen pispaal en geen slaaf.
Ik merk gewoon dat de mentaliteit van de ouders tegenwoordig compleet verkeerd ligt. 'Mijn kind schoon kind'. In plaats van zich eens af te vragen hoe het toch altijd zo ver komt. Als je kind niets gedaan heeft, moet hij zich toch ook niet mentaal geïmpacteerd voelen, want dan zal de buschauffeur heus niet tegen hem zijn uitgelvogen. Hij zal hoogstens wat later thuis geweest zijn. Niet het einde van de wereld, niet leuk natuurlijk, maar geen ramp. Ik zou mij eerder afvragen of het verhaaltje dat verteld wordt over die boze wolf van een chauffeur wel waar is en NIET oordelen voor je de feiten kent. (Nee, de uitleg van een tiener is geen feit)