Hallo,
Ik ben 5 jaar geleden gescheiden met EOT (4 jaar geleden ondertekend) waarin 150 euro kinderalimentatie overeengekomen werd met een automatische indexaanpassing en te betalen in het begin van de maand.
Tot nu toe heb ik nog nooit een verhoging gekregen. Verder betaalt mijn ex ook pas wanneer het hem uitkomt. Zo is het opgeschoven van het begin naar het midden en het einde van de maand. Op deze manier is hij er al in geslaagd een maand over te slaan. De laatste maanden betaalt hij telkens in het begin van de maand volgend op de maand waar de alimentatie betrekking op heeft. Een maand te laat dus.
Mijn ex is vooral verbaal zeer agressief. Onze verhouding verloopt heel moeizaam. Zo lang ik plooi naar zijn wensen, gaat het redelijk. Sta ik op mijn strepen, dan word ik onmiddellijk bedreigd.
Begin van het jaar had hij me beloofd vanaf mei de alimentatie te indexeren. Nu komt hij daar op terug.
Verder slaat hij ook weer 1 maand alimentatie over in de maand dat onze zoon 2 weken bij hem is. Hij zorgt dus 2 van de 9 weken vakantie voor zijn zoon en vindt dat hij dus niet moet betalen. Hierover moet ik wel bekennen dat in de eerste jaren na onze breuk, ik dit zelf voorgesteld had. Hij zorgde toen wat meer voor onze zoon dan 2 weken in de grote vakantie en onze verstandhouding was toen nog wat beter. Voor hem is dit nu blijkbaar een verworven recht.
Ik heb hem gezegd dat ik nu echt wel een advocaat inschakel. Maar ik weet niet of het zin heeft. Tenslotte gaat het nu over maximum 15 euro per maand. Maar het gaat mij om de lange termijn. Wat kan ik over 10 jaar nog met die 150 euro? Wat als mijn zoon wil studeren? Want 50% van de extra kosten krijg ik ook lang niet meer, ondanks dat dit wel in de EOT staat. En het gaat mij vooral om het principe. Ik wil niet dat hij zo maar altijd kan doen wat hij wil.
Maar nu al zijn er dreigtelefoons (een 15 tal sinds gisterenavond). Voor elke euro die hij extra moet betalen na een eventueel proces, zal ik een klap krijgen. Hij zal me kapot maken, enz... De scheldwoorden zal ik nog maar achterwege laten.
En dan vraag ik me af, is het dit waard? Mijn rechtvaardigheidsgevoel wil hier iets aan doen. Hij speelt al 5 jaar met mijn voeten. Maar wat zullen de gevolgen zijn? En wat doet dit met mijn zoon? Want die zit er alsmaar middenin!!! Ter info, vader en zoon zijn 2 handen op 1 buik. Mijn zoon adoreert zijn vader (dit heb ik altijd gestimuleerd, ik wil de relatie tussen hen niet afnemen). Toch gaat mijn zoon automatisch in de verdediging voor mij als hij iets opvangt van wat zijn vader zegt. Helaas gebeurt dat te veel.
Ter info, van mijn kant doe ik alles wat ik moet doen als ex. Elke keer mijn zoon naar zijn vader gaat, krijgt hij een tas mee met kleren, schoenen, jassen, spullen aangepast aan de plannen voor dat weekend/vakantie. Medicijnen, zonnecreme,.. alles geef ik mee. Dit uiteraard voor mijn zoon. Zijn vader denkt nergens aan en plant zeker niet vooruit. De vuile kleren krijg ik na die tijd gewoon terug. Ik geef alle info ivm school, gezondheid, hobby's enz... door. Dit wil ik ook zo houden. Ik vind dit de normaalste zaak van de wereld. Maar in ruil daarvoor vraag ik wel wat respect en een deelname in de kosten.
Wat zouden jullie doen in mijn geval?
Bedankt!
Lobke