1) Schijfsectoren waar vroeger bepaalde data stond kunnen na formattering opnieuw beschreven zijn met software die opnieuw geinstalleerd werd. Deze data kan nooit meer gerecupereerd worden.
Fout, de magnetische "restwaarde" kan zeker en vast gelezen worden (niet door een gewone thuisgebruiker, wel door een gespecialiseerd lab). Bijvoorbeeld: origineel staat er op de harde schijf:
1 - 0 - 1 - 1 - 1 - 0 (allemaal bits, uiteraard, dus 0 of één)
Bij overschijven blijft een restwaarde aanwezig voor de waardes "1", neem voor de makkelijkheid "0,2". stel dat overschreven wordt met deze waardes.
0 - 1 - 1 -1 - 0 - 0
Gevolg is dat op de schijf eigenlijk volgende waardes staan:
0,2 - 1 - 1,2 - 1,2 - 0,2 - 0
Met preciese meetapparatuur kunnen de restwaardes uitgelezen worden: overal waar 0,2 "te veel" staat, was voordien een 1, de rest was een 0. Men kan dit tot een bepaald niveau reconstrueren (zelfde renering maar met 0,1 , 0,05 , ...). Je moet je data al 5 of 6 keer overschrijven om zeker te zijn dat deze niet meer te lezen is. Een kennis die in zo'n lab werkt, zei me ooit: om zeker te zijn dat er geen data meer van een schijf te halen valt, moet je de platters smelten (= de metalen schijven terug vloeibaar maken).
Bovenstaade geld uiteraard enkel voor de klassieke HD. Geen idee wat er mogelijk is met SSD, maar de meeste mensen gebruiken dit nog niet.